Απειλές κατα της δημοκρατίας στο δρόμο για τις ευρωεκλογές

  

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η ευρωπαϊκή κρίση έχει πάψει να είναι απλά μια μεγάλη χρηματο-οικονομική κρίση, έχει υπερβεί τη φάση της κρίσης του χρέους και εξελίσσεται ταχύτατα σε μια βαθύτατα διαρθρωτική κρίση, κοινωνική, αξιακή, δημοκρατίας και ενδεχομένως και ασφάλειας. Η διοίκηση της ΕΕ από τις συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις απέτυχε σε όλα τα πεδία. Απέτυχε να χρησιμοποιήσει το ευρώ ως μείζον εργαλείο δημιουργίας  της ενιαίας ευρωπαϊκής συνείδησης, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην προχωρήσει η εμβάθυνση και η πολιτική ολοκλήρωση, αλλά αντίθετα χρησιμοποίησε το ευρώ ως εργαλείο μεγέθυνσης των ταξικών και εθνικών ανισοτήτων. Οι ευθύνες του γαλλογερμανικού άξονα είναι εγκληματικές, όπως άλλωστε και ο απομονωτισμό του Λονδίνου.

To blog EXTRAPOLATION προσκλήθηκε και συμμετείχε στις 30 Απριλίου σε συζήτηση που οργάνωσε η Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα με θέμα «Απειλές κατά της δημοκρατίας στο δρόμο προς τις ευρωεκλογές: Η αναζήτηση μιας νέας αφήγησης για την Ευρώπη». Στόχος της Αντιπροσωπείας είναι να αναδείξει το φλέγον ζήτημα της ανόδου ακραίων κι ευρωφοβικών πολιτικών σχημάτων ενόψει των Ευρωεκλογών του Μαΐου και να προτάξει ιδέες, ανησυχίες και πιθανές λύσεις, αναφορικά με τους τρόπους διαχείρισης του φαινομένου ώστε να μειωθούν οι απειλές κατά των δημοκρατικών αρχών στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Οι βασικές θέσεις που διετύπωσα ήταν οι ακόλουθες:

1.      Ξαφνικά οι κυρίαρχες δυνάμεις του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, νεοφιλελεύθερη δεξιά και σοσιαλδημοκράτες, αλλά και οι επικυρίαρχες χώρες όπως η Γερμανία, ανησυχούν για την επικείμενη άνοδο των «ακραίων και ευρωφοβικών πολιτικών σχημάτων» που ενδέχεται να φτάσουν το 30% στις ευρωεκλογές και να σχηματίσουν πολιτική ομάδα, εξέλιξη που μπορεί να διαταράξει το μονοδιάστατο των αποφάσεων. Έτσι βλέπουν «απειλές» κατά της δημοκρατίας και αναζητούν μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη.

2.       Όλος αυτός ο προβληματισμός και οι δήθεν απειλές για τη δημοκρατία είναι το λιγότερο υποκριτική. Κι αυτό γιατί η πραγματική απειλή για το ευρωπαϊκό δημοκρατικό κεκτημένο και την ευρωπαϊκή προοπτική δεν είναι τα δηλωμένα ακροδεξιά κόμματα, αλλά οι προαναφερθείσες κυρίαρχες δυνάμεις, οι οποίες με τις πολιτικές που εφαρμόζουν από την επομένη της γέννησης του ευρώ μόχλευσαν τις ταξικές ανισότητες, ιδιωτικοποιούν τα δημόσια αγαθά και τις κρατικές λειτουργίες, καταργούν συστηματικά το κοινωνικό κράτος.

3.      Η χρηματοοικονομική κρίση και η κρίση χρέους της ευρωζώνης ήρθαν να αποκαλύψουν την καταστροφικότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών. Οι κυρίαρχες δυνάμεις θεσμοθετούν και διοικούν σε καθεστώς εξαίρεσης (πχ δημοσιονομικό σύμφωνο).

4.      Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν επί το πλείστον θεσμική θωράκιση έναντι του δηλωμένου ναζισμού και φασισμού.

5.      Το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι η μετάλλαξη του φασιστικού ιού που ενδύεται τη λεοντή του politically correct για να εφαρμόσει ακραίες μορφές βιοπολιτικής εξουσίας  που αφαιρούν ανθρώπινα, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Η διαχείριση της ελληνική κρίσης προκάλεσε ανθρωπιστική κρίση (1,5 εκατ. άνεργοι, 3 εκατ. ανασφάλιστοι, 1 εκατ. απλήρωτοι εργαζόμενοι, 4000 αυτοκτονίες κ.ο.κ.) και εκθεμελίωσε μεγάλο μέρος του παραγωγικού ιστού της χώρας.

6.      Οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ  επιχειρούν να μοχλεύσουν φοβίες στους Ευρωπαίους ψηφοφόρους  για να καλύψουν την πολιτική τους χρεοκοπία. Ουδείς αποτολμά να μιλήσει επίσημα για τη γερμανοποίηση της Ευρώπης και την επιβολή του οργανωτικο-οικονομικού μοντέλου της, με την ίδια βιαιότητα που το επέβαλε στην Ανατολική Γερμανία με τα γνωστά αποτελέσματα…

7.      Η Γαλλία δεν φοράει πια τα παντελόνια, ο γαλλογερμανικός άξονας έχει ξεπεραστεί και η Συνθήκη των Ιλισίων  είναι πλέον ένα cout de theater, που μπορούσε να το παίζει ο Σαρκοζί, αλλά όχι ο Φρανσουά Ολάντ. Και ο Κάμερον, αυτός που ήθελε να κατεβάσει το ίντερνετ και το στρατό όταν κάποιοι πιτσιρικάδες έκαψαν ένα κτίριο στο Λονδίνο, το μόνο που διεκδικεί είναι η διάσωση του City.

8.      Είπε ο Υβ Μπερτοντσίνι της Notre Europe πως αν οι ευρωσκεπτικιστές πιάσουν 30%, οι υπόλοιποι θα είμαστε 70%!... Ξεχνά πως ο Αδόλφος Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία με 33%.

9.      Την Ευρώπη θα την σώσουν οι Ευρωπαίοι πολίτες σταδιακά, με πολύ πόνο και ελπίζουμε χωρίς αίμα. Στη Γαλλική Επανάσταση πήρε 80 χρόνια για να ισορροπήσει στην Τρίτη Δημοκρατία…

10.   Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία δεν μπορεί να συγκροτηθεί με τον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό σε έξαρση. Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία θα υπάρξει όταν δεν θα υπάρχουν επικυρίαρχες δυνάμεις, δηλαδή όταν τα γερμανικά λάντερ θα πάψουν να είναι ομοσπονδία, η Ιταλία, η Βρετανία, η Ισπανία κ.ο.κ. θα διασπασθούν για να συνενωθούν  ξανά στην Ευρώπη των Κοινωνιών, όπου οι μικρές πατρίδες θα διασφαλίζουν την αρμονία και την ισορροπία.

Αναλυτικότερα θα ήθελα να επισημάνω και τα ακόλουθα για το πώς φτάσαμε έως εδώ και τι παίζεται στις ευρωεκλογές:

• H ΕΚΑΧ έγινε να μοιραστούν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί την αγορά του πολεμικού μετάλλου του Χάλυβα. Η ΕΟΚ κατασκευάστηκε για να ενσωματωθεί η Γερμανία στην ευρωπαϊκή προοπτική. Η Συνθήκη των Ιλισίων 1963 Ντε Γκολ – Αντενάουερ έγινε για να τρέξουν μαζί την Ευρώπη, όπου η Γαλλία θα φορούσε τα παντελόνια. Αυτό ανατράπηκε με την απρόσμενη ενοποίηση της Γερμανίας…
• Το ευρώ ανταλλάχθηκε με την ενοποίηση, αλλά οι Γερμανοί μπόρεσαν να το χτίσουν όπως ήθελαν…
• Στο μεταξύ η διεύρυνση με Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία έγινε με κύριο κίνητρο την διασφάλιση της δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Το ίδιο συνέβη και αργότερα με τις 10 χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Το ζητούμενο ήταν η δημοκρατία και η Ευρώπη…
•  Όλα αυτά έχουν καταρρεύσει. Η Κομισιόν προωθεί πολιτικές κατάλυσης του κοινωνικού κράτους και των δημοσίων αγαθών. > 86 πόλεις πήραν πίσω τα νερά τους που ιδιωτικοποίησαν παράνομα οι κυβερνήσεις. > Επενδύσεις δεν γίνονται στην Ευρώπη (τις κάνουν έξω) > Η Γαλλία δεν βγαίνει > Η Γερμανία πλουτίζει (το πώς το ξέρουμε) αλλά, η Budensbank μας αποκάλυψε τη γερμανική φούσκα (2,7 τρισ. ευρώ το γερμανικό ΑΕΠ έναντι των 55,6 τρισ.ευρώ είναι τοποθετημένα σε παράγωγα).
•  Η δημοκρατία και η δημοκρατικές διαδικασίες είναι για το θεαθήναι. Η ΕΕ προχωράει με διακρατικές συμφωνίες. Και η Ελλάδα με προεδρικά διατάγματα και αντισυνταγματικές διατάξεις στους νόμους της. Οι σχέσεις «ισότιμων εταίρων» μετατράπηκαν σε σχέσεις δανειστή και δανειζόμενου.
• Οι Financial Times καλούν τις χώρες να βάλουν βέτο στην τραπεζική ενοποίηση, η οποία εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα του Βερολίνου.
• Η λέξη «ευρωομόλογο» είναι απαγορευμένη, κυριάρχησε η γερμανική γραμμή του «σκληρού ευρώ».
• Είναι ορατό πλέον και στους πιο δύσπιστους πως οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης λειτούργησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια για να μεταφέρουν, μέσω της κατανάλωσης, οικονομικά πλεονάσματα από το Νότο στο Βορρά. > Είναι τυχαία η κίνηση για την αυτονόμηση του Βένετο; (Καταλωνία, Σκωτία, Φλάνδρα …μεθαύριο η Βαυαρία).
• Ζούμε την ραγδαία Γερμανοποίηση της Ευρώπης. Και το ερώτημα είναι για ποια Ευρώπη αξίζει ή δεν αξίζει να θυσιάζουμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας σήμερα ή και την εθνική μας υπόσταση αύριο;
• Αυτή είναι άραγε η Ευρώπη που ονειρεύτηκαν σοφοί και μεγάλοι πολιτικοί, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν στην έκφραση της Ευρωπαϊκής Ιδέας και έβαλαν τα θεμέλια για μια Ευρώπη της ειρήνης, της προόδου, της ανάπτυξης και της δημοκρατίας;

Οι συντηρητικοί δεξιοί και οι συντηρητικοί σοσιαλδημοκράτες που εφαρμόζουν τις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού έχουν πληγώσει θανάσιμα το ευρωπαϊκό ιδεώδες και ποτίζουν τη γλάστρα του εθνικισμού. Η ανασυγκρότηση και η αναγέννηση της Ευρώπης δεν μπορεί να γίνει από αυτούς, ούτε μπορεί να γίνει υπό την κηδεμονία του Βερολίνου, ούτε με την υποταγή του Παρισιού. Αυτοί οδηγούν την Ευρώπη στον χαμό της… Οι πιο ουσιαστικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις βρίσκονται στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς και της οικολογίας.