Μπορεί να κάνει ανάπτυξη η αριστερά;

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Το ερώτημα είναι επείγον, αφορά την κυβέρνηση Τσίπρα και είναι καίριας εθνικής σημασίας. Απασχολεί όλη την εγχώρια πραγματική οικονομία, τους ξένους επενδυτές που έβαλαν το 2013 πολλά δισ. ευρώ στις τράπεζες και τα έχασαν με τη φυγή των καταθέσεων, τους επίδοξους νέους επενδυτές και φυσικά, το 1,5 εκατ. ανέργους, τα εκατ. των αυτοαπασχολούμενων, τις χιλιάδες επιχειρήσεις που είναι σε διαδικασία μετανάστευσης και τους χιλιάδες συνταξιούχους που θεωρούν ότι ενδεχομένως θα μπορούν να επιβιώσουν στη Σόφια ή τα Σκόπια.

Το ερώτημα είναι επείγον και προς το παρόν εξακολουθεί να απαντιέται αρνητικά. Όχι μόνο γιατί τοποθετήθηκε ο κ. Χαϊκάλης στην ηλεκτρική καρέκλα του ασφαλιστικού, ή γιατί θα χρειαστούν ακόμα δέκα μέρες οι εξαγωγικές εταιρείες για να επανακτήσουν ομαλή λειτουργία, ούτε γιατί τίποτε δεν μαρτυρά ότι η κυβέρνηση έχει πραγματική αίσθηση των επιπτώσεων των κάπιταλ κοντρόλ στην οικονομία και στην κοινωνία. Το ότι άνοιξαν οι τράπεζες είναι μεν σημαντικό, αλλά απέχουμε πολύ από την ομαλοποίηση και αυτή δεν έχει να κάνει με τα 60 ευρώ…

Το ερώτημα επειδή είναι επείγον και δεν μπορεί να απαντηθεί εύκολα και πειστικά, πρέπει να αρχίσει να απαντιέται σταδιακά από …χθες! Τα εσωκομματικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ σοβαρά, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες, οι διαδικασίες και το συνέδριο θα είναι σπατάλη δυνάμεων και κρίσιμου πολιτικού χρόνου, ακόμη κι αν αυτό γινόταν ένα «αναπτυξιακό συνέδριο».

Στο μεταξύ, η κυβέρνηση της αριστεράς μέχρι να μας φέρει το «εθνικό σχέδιο ανάπτυξης», μπορεί να εκπέμπει συνεχώς «σήματα ανάπτυξης» και προς τα μέσα και προς τα έξω.

1.Το ξαναγράφουμε. Ο πρωθυπουργός αυτοπροσώπως πρέπει να βγει να διαφημίσει την τουριστική Ελλάδα τώρα, μπας και σωθεί η σεζόν από τους last minute τουρίστες. Να πει «ελάτε να γνωρίσετε τη νέα Ελλάδα, του πραγματισμού και του ονείρου, …ελάτε να γνωρίσετε πραγματικούς ανθρώπους…» ή ότι καλύτερο σκεφτούν.

2.Θα ήταν σκόπιμο, ο πρωθυπουργός να αναθέσει σε ένα υφυπουργό την εκπόνηση ενός σχεδίου για την ταχεία ανάκτηση των δεικτών ανταγωνιστικότητας (ΣΣ: σίγουρα ο ΣΕΒ, το ΕΒΕΑ, το ΙΟΒΕ θα έχουν έτοιμες σχετικές μελέτες) με νομοθετικές και άλλες ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν στη χώρα την αναστροφή της διολίσθησης στον Τρίτο Κόσμο.

3.Οι ξένοι είναι πολύ επιφυλακτικοί. Περιμένουν μερικά δείγματα νέων ιδιωτικοποιήσεων για να πειστούν. Περιμένουν να δουν τι θα γίνει με τις τράπεζες, με τα στρες τεστ, με την ανακεφαλαιοποίηση, αλλά και με το ποιοι θα τις διοικήσουν. Φυσικά, περιμένουν και την διευθέτηση του χρέους, όπως και τα 35 δισ. της ανάπτυξης, ιδιαίτερα οι γερμανικές επιχειρήσεις…

4.Κυρίως όμως οι ξένοι επενδυτές περιμένουν να δουν την πολιτική σταθερότητα και πρόσωπα στην κυβέρνηση που έχουν αναπτυξιακό drive και δεν θα λειτουργούν ως χειρόφρενο για την ιδιωτική πρωτοβουλία. Η κυβέρνηση δεν έχει πείσει πως πιστεύει στον ιδιωτικό τομέα, ούτε πως αντιλαμβάνεται τα κριτήρια με τα οποία λειτουργεί.

5.Η απελευθέρωση όλων των αγορών άμεσα και χωρίς κρυφές παγίδες, μπορεί να δημιουργήσει ισχυρότατη δυναμική ανάπτυξης, δεδομένου ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν μπορούν να αποδώσουν τα προσδοκώμενα.

6.Άμεσα όμως πρέπει να αποτραπεί το νέο κύμα φυγής επιχειρήσεων. Και γι΄ αυτό χρειάζεται ένα στιβαρό σχέδιο (χθες). Η ΔΕΘ του Σεπτέμβρη, μπορεί να είναι πολύ αργά.

7.Επίσης, για να μην υπάρξει και φυγή συνταξιούχων, πρέπει επίσης να απελευθερωθεί η δυνατότητα εργασίας τους. Να παίρνουν κανονικά την κουτσουρεμένη σύνταξή τους, αλλά να μπορούν και να δουλεύουν με μισθό ή μπλοκάκι ή ως επιχειρηματίες πληρώνοντας μόνο ένα τυπικό τέλος στο ταμείο που συνταξιοδοτούνται (όχι στο ΤΕΒΕ).

Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα και να αναδεχθεί η σημασία τους για την οικονομία. Η αριστερά της πράξης είναι καταδικασμένη να κάνει ότι δεν μπόρεσαν οι υπηρέτες του πελατειακού κράτους. Γρήγορα, σωστά και με πειστικό τρόπο. Έτσι, χτίζεται η εμπιστοσύνη. Αν οι «ειδήσεις» παραμείνουν προσκολλημένες στον ΦΠΑ και στην Τρόικα, σε λίγο θα έχουμε μαζικές πτήσεις από τα μπαλκόνια. Η νέα αφήγηση πρέπει να ξεκινήσει άμεσα στην πράξη. Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης ξεκινάει από το τραπεζικό σύστημα και προφανώς, θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν και καρότο και μαστίγιο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως η αναδυόμενη «νέα αριστερά» στην Ελλάδα έχει την ιστορική ευκαιρία να οδηγήσει τη χώρα σε μια πρωτόγνωρη, νέου τύπου, ανάπτυξη με σωστά κόστη, διαφάνεια και ανταγωνιστικότητα. Όμως, αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν δεν λυθεί το διανοητικό και ιδεοληπτικό χειρόφρενο. Το σύγχρονο κράτος δεν είναι παραγωγός, είναι ρυθμιστής και αναδιανεμητής. Εκεί βρίσκεται η αριστερά και ορίζεται ως αυστηρός ρυθμιστής υπέρ του γενικού συμφέροντος και ισχυρός αναδιανεμητής του πλούτου που παράγεται από το κεφάλαιο. Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει να ανοίξει δρόμους στην επιχειρηματικότητα και στο διεθνές κεφάλαιο που είχε «σιδερώσει» η ντόπια διαπλοκή. Η αριστερά μπορεί, φτάνει να σκέφτεται ποιος μπορεί να δημιουργήσει 1,5 εκατ. θέσεις εργασίας, ακόμη και για 50άρηδες…