Αλίμονο στους Νέους. Το μεγαλύτερο Ελληνικό case study διαφήμισης & παραπλάνησης: η Χρεοκοπία μας

Θα θέλαμε να σας ετοιμάσουμε μία ενδιαφέρουσα έρευνα, μια ιστορία, ένα case study από τα Social Media. Δεν μπορούμε όμως, σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες που περνάει η χώρα. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή αγωνιζόμαστε να εξυπηρετήσουμε απρόσκοπτα τους πελάτες μας γιατί, για όσους δεν γνωρίζουν, η διαφήμιση σε ηλεκτρονικά μέσα αυτή τη στιγμή με τα λεγόμενα Capital Controls έχει στην κυριολεξία κοπεί ή γίνεται με τρομακτικές δυσκολίες.

Κι όμως, μέσα σε όλα τα πρακτικά προβλήματα, γεννήθηκε αυθόρμητα η ιδέα να δούμε αυτό που συμβαίνει στη χώρα από την οπτική της… διαφήμισης.

Θυμήθηκα παλιές σκέψεις που έκανα για τις διαφημίσεις, που με ενδιαφέρον παρακολουθούσα από μικρός. Ένιωθα την παραπλάνηση, την απάτη από διαφημιστές της πλάκας που απευθυνόταν σε αποδέκτες μηδενικού IQ. Έβλεπα μαζί με πολλούς άλλους να γεννιέται και σταδιακά να κυριαρχεί ένα δήθεν lifestyle, να δημιουργείται ένας καινούργιος, “υπέροχος” ελληνικός κόσμος.
Καταλήξαμε μετά από δεκαετίες καλά μελετημένων δημιουργικών ιδεών και καλά σχεδιασμένων αξόνων επικοινωνίας, να χτίσουμε ένα τείχος διαφήμισης, αυτό του εαυτού μας, του lifestyle μας, του ψέματος, του βολέματος, της λαμογιάς. Το τείχος βέβαια αυτό μας κλείδωσε μέσα του, καθώς ήταν κυκλικό, αλλά την ώρα που το χτίζαμε, δεν βλέπαμε το τελικό του σχήμα… Είχαμε δημιουργήσει όμως το Social Context.

Στη συνέχεια γίναμε όλοι διαφημιστές και content creators στο δικό μας Εθνικό Social network. Μεγαλουργήσαμε διαφημίζοντας άπειρα ψέματα στους εαυτούς μας, τους γονείς, τους φίλους, τους συνεργάτες. Κάναμε τόσο καλή διαφήμιση του ψέματος, που το πιστέψαμε ως αλήθεια. Και αυτό διογκωνόταν σαν καρκίνωμα. Έκανε μετάσταση παντού, σε κάθε ζωντανό ελληνικό κύτταρο σε κάθε μικρό και μεγάλο Έλληνα.
Είχαμε γίνει οι καλύτεροι διαφημιστές, με διεθνή βραβεία. Και είχαμε και χρήμα να ρίξουμε και συνεχώς αυξάναμε το budget και τελικά το spending…

Δημιουργήσαμε μια νέα γενιά, η οποία πιστεύει ότι ο ιδεατός κόσμος που δημιούργησε η προηγούμενη είναι ο αληθινός. Και φτάνουμε στο σήμερα. Όπου τίποτε δεν κάνει ‘κλικ’ στη νέα γενιά διότι έχει εκλάβει τον κόσμο της διαφήμισής μας ως πραγματικό. Αγνοεί ότι ζει σε μία πλάνη. Πιστεύει ότι δεν χρειάζεται να εργαστεί, να προσπαθήσει, να δημιουργήσει και να προσφέρει κάτι καλό. Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι, που απεχθάνονται τον κόσμο που τους φτιάξαμε και νομίζουν ότι μπορούν να πατήσουν έναν Ad blocker και να αποδράσουν, να αποστασιοποιηθούν, να επαναστατήσουν. Όμως δεν υπάρχει εύκολη απόδραση από το τείχος…

Και τώρα που τελείωσαν τα χρήματα, σταματάει το Spending. Και αρχίζει να διακρίνεται ένας άλλος κόσμος πίσω απο το θολό τζάμι. Ένας κόσμος σκληρός, μία αρένα όπου πρέπει να τρέξεις, να πιστέψεις, να γίνεις ΟΜΑΔΑ για να σωθείς. Πρέπει να συνεργαστείς, όταν τόσες δεκαετίες έμαθες να τα κάνεις όλα μόνος σου, για τον εαυτούλη σου.

Δεν ξέρω πώς φτάσαμε σε αυτό το επίτευγμα, δηλαδή να κλειστούμε στο λαβύρινθο μιας διαφήμισης που εμείς δημιουργήσαμε. Ίσως πρόκειται για το μεγαλύτερο case study που έφτιαξαν όλοι οι πολίτες μίας χώρας για τους ίδιους τους εαυτούς τους. Ένα case study στο οποίο εξαπατήσαμε τους εαυτούς μας και πουλήσαμε την ψυχή μας. Όπως ακριβώς έκανε ο Χορν στην επική ταινία “Αλίμονο στους Νέους”. Και τελικά εδώ κάπου η ταινία έφτασε στο τέλος της.
Ξυπνήσαμε χρεοκοπημένοι και μουδιασμένοι. Και μιας και το διαφημιστικό παραμύθι τέλειωσε, ήρθε η ώρα να εξετάσουμε τα metrics σαν καλοί marketeers, για να δούμε πώς τα πήγαμε.
Ανακαλύπτουμε ότι τόσο καιρό δεν δημιουργούσαμε ούτε καν content. Μερικά banner-άκια φτιάξαμε τα οποία… guess what: μόλις κατέβηκαν γιατί τελείωσε ο χρόνος προβολής στη συμφωνία που κάναμε με το διάβολο. Και πλέον δεν έχουμε views, ουτε reach, ούτε καν likes αυτο-επιβράβευσης! Δεν έχουμε αφήσει τίποτα στο λατρευτό Web γιατί η φούσκα που δημιουργήσαμε, έσκασε. Ήταν ένα όνειρο και η αληθινή μας ζωή τώρα ξεκινάει. Δεν έχουμε τίποτα, αυτή είναι η αλήθεια.

Και τώρα τι κάνουμε; Θα πρέπει να αγωνιστούμε και να συνεργαστούμε. Θα πρέπει να αποδείξουμε πολλά από εδώ και στο εξής. Ισως και να τα καταφέρουμε.

Καλή μας τυχη. Αλίμονο στους Νέους…

Παναγιώτης Καζάνης