DATE

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015


ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΙΚΑΝΟΙ Η ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΑΠΛΩΣ… ΠΡΟΘΥΜΟΙ;


της Μαρίας Χωριανοπούλου



Μέχρι πρότινος ο Α. Σαμαράς και οι υπουργοί του διέδιδαν στα κανάλια και σε οποιαδήποτε επαφή τους με τους πολίτες –τις σπάνιες φορές που συνέβαινε αυτό- ότι αυτό ή εκείνο δεν μπορούμε να το κάνουμε γιατί δεν το θέλουν οι εταίροι μας.
Και αναρωτιέμαι…Ποιοι εταίροι μας; Για να υπάρχει εταίρος προϋποθέτει ότι προηγείται διαπραγμάτευση, συζήτηση, ανταλλαγή επιχειρημάτων και εύρεση λύσης που να συμφέρει, όσο το δυνατόν, και τις δύο πλευρές. Στην περίπτωση της προηγούμενης κυβέρνησης δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστική διαπραγμάτευση, δεν υπήρξε ποτέ αγώνας για ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Οι υπουργοί μετονόμασαν σε μεταρρύθμιση την απομείωση των εισοδημάτων των πολιτών, την έκρηξη της ανεργίας και την αποδόμηση της οικονομικής δομής της χώρας. Και μην μου πείτε ότι είναι μεταρρύθμιση η περιβόητη διαθεσιμότητα, όπου κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι παρέμειναν ταπεινωμένοι μακριά από τη δουλειά τους, περίπου 15 μήνες, αγωνιώντας για το αν θα επιστρέψουν ή όχι και συγχρόνως λαμβάνοντας το 75% του μισθού της, απλώς … με το να κάθονται στο σπίτι τους…
Η προηγούμενη κυβέρνηση συνασπίστηκε με την τρόικα και έγινε εντολοδόχος της αντί να γίνει εντολοδόχος της κοινωνίας, ως όφειλε.
Πήρε σοβαρότατες αποφάσεις χωρίς τη νομιμοποίηση τους από την κοινωνία. Δεν ρωτήθηκαν ποτέ οι πολίτες για το αν συμφωνούν με αυτό ή εκείνο. Όλα ερήμην τους…
Το πολιτικό σύστημα διαχειριζόταν την εξουσία χωρίς να ενδιαφέρεται για την κοινωνία, χωρίς να ξέρει την θέση της, την άποψή της.
Θα μου πείτε… Ποια κοινωνία να ρωτήσουν… Αφού ενοχοποίησαν την κοινωνία μετακυλίοντας σε αυτήν τα δικά τους λάθη και ελλείμματα.
Και διερωτώμαι…
Οι πολίτες φταίνε όταν συνεχίζουν να επισκέπτονται τα πολιτικά γραφεία με μοναδικό σκοπό να ζητήσουν από τους πολιτικούς οποιαδήποτε θέση εργασίας για τα παιδιά τους;
Οι πολίτες φταίνε όταν ζητούν από τον πολιτικό επίσπευση της καταβολής της σύνταξής τους;
Οι πολίτες φταίνε όταν ζητούν από τους πολιτικούς να μην υπηρετήσει το δικό τους παιδί τη στρατιωτική του θητεία στον Έβρο αλλά κάπου κοντά στο σπίτι του;
Τα παραδείγματα της αναζήτησης ικανοποίησης ρουσφετιών στα πολιτικά γραφεία είναι αναρίθμητα. Ποτέ οι πολιτικοί δεν επεδίωξαν να σταματήσει αυτή η πληγή, αυτή η γάγγραινα. Ποτέ δεν σκέφτηκαν να μηχανογραφηθούν όλες οι διαδικασίες στη δημόσια διοίκηση ώστε κανείς να μην έχει τη δυνατότητα αλλοίωσης στοιχείων, σειράς προτεραιότητας, ιδιαίτερης μεταχείρισης κλπ.
Γιατί δεν το έκαναν; Μα γιατί τότε θα έπαυαν να ασκούν εξουσία στους πολίτες.
Οι πολίτες φταίνε που το πολιτικό προσωπικό συνεχίζει να απολαμβάνει τα προνόμιά του;
Σκεφτήκατε ποτέ, εσείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα στη δουλειά σας, αν είχατε πέντε υπαλλήλους τους οποίους θα τους πληρώνει το κράτος και όχι εσείς; Σίγουρα σας φαντάζει όνειρο θερινής νυχτός. Για τους βουλευτές μας όμως είναι πραγματικότητα!
Σκεφτήκατε ποτέ ότι εσείς που έχετε ανάγκη να χρησιμοποιείτε για τη δουλειά σας το κινητό σας ή εσείς που ταξιδεύετε και πληρώνετε διόδια, ότι θα μπορούσατε δια μαγείας να έχετε δωρεάν κλήσεις έως 200 ευρώ το μήνα και δωρεάν διέλευση από τη διόδια; Φυσικά αυτό θα σας φάνταζε αστείο. Και όμως για τους βουλευτές μας είναι πραγματικότητα!
Σκεφτήκατε ποτέ ότι θα εργαζόσασταν σε μία υπηρεσία μόνο για τέσσερα χρόνια και στη συνέχεια θα κατοχυρώνατε πλήρη σύνταξη; Μην σας ακούγεται αστείο, για τους βουλευτές μας είναι πραγματικότητα, κεκτημένο που δεν θέλουν να θίξουν σε καμία περίπτωση.
Σκεφτήκατε ποτέ ότι κάποιοι αστυνομικοί της Ε.Α. θα αναλάμβαναν την ασφάλειά σας και παράλληλα θα πήγαιναν τη σύζυγό σας στα ραντεβού της και τα παιδιά σας στο σχολείο ή στο γυμναστήριο; Μην σας ακούγεται καθόλου αστείο. Αρκετοί από τους βουλευτές μας το συνηθίζουν.
Στην περίπτωση της σημερινής κυβέρνησης, οι πολίτες αισθάνονται ότι τουλάχιστον συζητάμε, ότι τουλάχιστον καθόμαστε σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων και λέμε την δική μας άποψη, ότι υπάρχει ανταλλαγή επιχειρημάτων.
Και έχει μεγάλη σημασία για έναν περήφανο λαό όπως οι Έλληνες, ο αγώνας, η προσπάθεια, το φιλότιμο, το ότι προσπαθούμε να κρατήσουμε το κεφάλι ψηλά, το ότι αρνούμαστε την απαξίωση. Από την άλλη πλευρά, οι κύριοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακόμη και τώρα που η χώρα παίζει τα τελευταία της χαρτιά πριν γίνει…επαρχία, τρίβουν τα χέρια τους από χαρά και περιμένουν το στραβοπάτημα, το λάθος, την συντριβή.
Ναι αλήθεια, κάποιοι μικροί, άμοιροι και μοιραίοι θα είναι ικανοποιημένοι με την συντριβή.
Στη δύσκολη αυτή καμπή που βρίσκεται η χώρα μας, είναι αδήριτη ανάγκη να πάψουμε όλοι να είμαστε αριστεροί ή δεξιοί, γαλάζιοι, πράσινοι, ή κόκκινοι. Πρέπει να είμαστε Έλληνες.
Για να μπορέσουμε όμως να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό και να ανασυγκροτηθεί εκ βάθρων το κράτος, πρέπει να αποδοθούν οι ευθύνες που αναλογούν στο πολιτικό σύστημα και να αρθούν κάθετα όλα τα προνόμια των πολιτικών έως ότου η χώρα σηκώσει κεφάλι.
Αυτή η κυβέρνηση έχει μία χρυσή, μία μοναδική ευκαιρία. Να κάνει το ανέλπιστο, το μη αναμενόμενο, να κάνει αυτό θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο, αυτό που ονομάζουμε κοινή λογική…να κάνει το καθήκον της.

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015


Υπουργέ μου,μόνο προσοχή μην πέσετε από τα τηλεπαράθυρα



Του Κώστα Βαξεβάνη


Η κυβέρνηση Τσίπρα, οφείλει να μην είναι μόνο μια νέα κυβέρνηση αλλά μια άλλη κυβέρνηση. Αυτό το “άλλη” περιλαμβάνει άλλη πολιτική, άλλη ηθική, άλλη αντίληψη,άλλη κουλτούρα και όσα “άλλη” έχει ανάγκη αυτή η ταλαιπωρημένη κοινωνία. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αυτό το “άλλη” να φύγει από τα μέτρα της κοινωνίας και να αρχίσει να μετριέται με μέτρο αναγκαίας προσωπικής ικανοποίησης.
Οι υπουργοί της νέας και άλλης κυβέρνησης,οφείλουν να είναι άλλοι. Ούτε Αδώνηδες,ούτε καν Αδώνηδες σε καλύτερη έκδοση. Οφείλουν,για να είμαι ξεκάθαρος,να είναι υπουργοί που παράγουν πολιτική και έργο και όχι πρωταγωνιστές φτηνού κόστους παραγωγής στα κανάλια της διαπλοκής. Τον Σύριζα δεν τον έβγαλαν τα κανάλια,τον ανέδειξε η κοινωνία. Θα είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα, αυτό το απλό συμπέρασμα να στρεβλωθεί, να  φουσκώσει, να παραποιηθεί, να κακοποιηθεί για να να χωρέσει προσωπικές φιλοδοξίες και χυδαίους ναρκισσισμούς.
Ελάχιστοι από τους υπουργούς που ανέλαβαν εξουσία ως σήμερα στην Ελλάδα, ξεκίνησαν με σκοπό να υπηρετήσουν τη διαπλοκή. Αντιθέτως πίστευαν πως αυτοί θα διαφέρουν. Σταδιακά όμως κολακεύτηκαν από τη διαπλοκή, ένοιωσαν τη φροντίδα και το νοιάξιμό της και τελικά θωπεύτηκαν. Για να το πω διαφορετικά, δεν αρκεί να πιστεύεις πως είσαι άλλος ή να είσαι άλλος για να μην γίνεις κάποιος άλλος. Πρέπει να προσπαθήσεις κιόλας.
Ένα από τα μεγάλα λάθη των υπουργών της νέας κυβέρνησης θα είναι να παρασυρθούν από τα κανάλια και να αρχίσουν να εναλλάσονται στα τηλεοπτικά στούντιο με ξασμένες πρωινατζούδες και τηλεμάγειρες. Να μην μπορέσουν να αντισταθούν στην ανθρώπινη ίσως αντίδραση που δημιουργεί η επικοινωνιακή αποξένωση χρόνων και να πουν υποσυνείδητα “τώρα θα δείτε πόσο καλοί είμαστε”. Καλά θα κάνουν αν πιστεύουν πως είναι καλοί να το δείξουν στην κοινωνία και όχι στα τηλεπαράθυρα από τα οποία πολύ εύκολα μπορούν να πέσουν. Ας βγουν από τα υπουργεία, ας περπατήσουν στους δρόμους, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, προς θεού χωρίς κάμερες και ας αποκαταστήσουν τη σχέση που πρέπει να έχει η πολιτική και ο πολιτικός με τον κόσμο. Δεν χρειάζεται να αντικαταστήσουν τη σκόνη του πεζοδρομίου με την πούδρα στο στούντιο για να είναι ή να νιώσουν υπουργοί.
Η αποχή από τα τηλεπαράθυρα, θα προσφέρει και στους ίδιους και στην κοινωνία αλλά και στη δημοσιογραφία μεγάλο έργο. Θα καταργηθούν τα δήθεν ενημερωτικά σώοου της τηλεόρασης, όπου διεφθαρμένοι και εκμαυλισμένοι δημοσιογράφοι, κάνουν τον τροχονόμο άθλιων πολιτικών που τσακώνονται για να προσφέρουν νούμερα, αφού έχουν γίνει νούμερα οι ίδιοι. Ίσως με τον τρόπο αυτό ανακαλύψει και η δημοσιογραφία στην Ελλάδα τι σημαίνει συνέντευξη, πολιτικό ρεπορτάζ και ηθική στη δημοσιογραφία.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου υπουργοί  και βουλευτές γεμίζουν τηλεοπτικές ώρες χωρίς να έχουν να ανακοινώσουν κάτι. Δεν γράφουν άρθρα σε εφημερίδες, δεν εκφράζουν πολιτικές απόψεις, απλώς εκμαυλίζονται έχοντας εκτεθεί σε ένα τηλεοπτικό σύστημα που διαχειρίζεται την πολιτική όπως ακριβώς και την αστρολογία.
Τις πρώτες ώρες της νέας κυβέρνησης, τα τηλεοπτικά στούντιο γέμισαν με υπουργούς οι οποίοι ήδη έχουν υποκύψει στην αγένεια του ενικού αριθμού στην οποία προτρέπει ο παρουσιαστής που μέχρι χθες τους παρουσίαζε ως τέρατα. Ήδη νοιώθουν την οικειότητα που ξέρει καλά να να διαμορφώνει η διαπλοκή  αντικαθιστώντας ταυτόχρονα τη σημαντικότητα με την αναγνωρισιμότητα. Φαντάζομαι πως είναι η αντίδραση των πρώτων ημερών. Αν συνεχίσουν όμως έτσι, θα είναι σε έναν παρατεταμένο αγώνα να αρέσουν όχι στην κοινωνία αλλά στους εκδότες. Όχι σε αυτόν που τους παρακολουθεί αλλά στο δημοσιογράφο που τους καλεί. Θα μπουν στην προκρούστια κλίνη των ίδιων των ιδεών τους για τις οποίες πολλοί μάτωσαν.
Οι νέοι υπουργοί της νέας κυβέρνησης ,της νέας κατατάστασης, οφείλουν ανάμεσα στα άλλα να αποκαταστήσουν τη σχέση πολιτικής με τη δημοσιογραφία. Να ενημερώνουν τους δημοσιογράφους με συνεντεύξεις Τύπου στις οποίες θα ανακοινώνουν τι έκαναν ή τι θέλουν να κάνουν και να απαιτούν ερωτήσεις ελέγχου από τους δημοσιογράφους. Έτσι προάγεται η πολιτική. Έτσι και η δημοσιογραφία.Να εγκαταλείψουν τα στούντιο τα οποία πολύ εύκολα δίνουν της ψευδαίσθηση του θερμοκηπίου προσωπικής τους ανάπτυξης και να εκτεθούν στην πραγματική δημοσιογραφία ακόμη και αν έχει θύελλες και βροχές.
Είναι σημαντικό η δημοσιογραφία να ανασάνει σε αυτό τον τόπο μέσα από την άπλετη πληροφόρηση και τη διαφάνεια. Όποιος θεωρεί πως μπορεί να αντικαταστήσει αυτή την ανάγκη με την ικανοποίησή του από τον Αυτιά ή τους χαριεντισμούς με την Τρέμη, δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει τηλεπαράθυρο.Και κυρίως πώς πέφτεις από αυτό μέσα στα σκατά της διαπλοκής.