Η λύση, η κάθαρση, το λάθος…

Του Γιώργου Καρελιά

Η περιπέτεια του Μακεδονικού φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της. Η λύση του θα επιφέρει και ένα είδος διπλής κάθαρσης στην ελληνική πολιτική ζωή. Αν και ορισμένοι είναι έτοιμοι να επαναλάβουν ένα αχρείαστο λάθος

Μια, μικρή αλλά χαίνουσα επί δεκαετίες, πληγή είναι έτοιμη να κλείσει. Και θα κλείσει με έναν ιδιαίτερα επωφελή και για την ελληνική πολιτική ζωή τρόπο, φέρνοντας και μια διπλή κάθαρση.

Η πληγή. Είναι, προφανέστατα, το περίφημο Μακεδονικό, το οποίο ανεφύη, στη νεότερη εκδοχή του, μετά τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και την απόφαση του νοτιότερου τμήματός της να γίνει ανεξάρτητο κράτος, στις 8 Σεπτεμβρίου 1991. Και το όνομα αυτού «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Για να είμαστε ειλικρινείς, οι βόρειοι γείτονες δεν έκαναν καμιά μεγάλη αλλαγή: από το προηγούμενο όνομά τους («Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας») αφαίρεσαν το πρώτο συνθετικό.

Εκτοτε η υπόθεση πέρασε από πολλά στάδια. Κατά πολλούς, η μεγάλη ευκαιρία να κλείσει το θέμα χάθηκε στα δύο πρώτα χρόνια. Η τότε κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είχε αυτήν την προ(διάθεση). Αλλά είχε και δύο, αξεπέραστα όπως αποδείχθηκε, προβλήματα. Τους εντός της «μακεδονομάχους», προεξάρχοντος του Αντώνη Σαμαρά. Και, βεβαίως, το πρωτοφανές κλίμα πατριδοκαπηλίας και εθνικιστικής υστερίας, που διαμορφώθηκε από πολιτικούς, ρασοφόρους και μέσα ενημέρωσης.

Μικρή παρένθεση: καταλυτική σημασία σε όλα αυτά έπαιξε η πρώτη δήλωση του τότε Πρόεδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή περί μιας και μόνον ελληνικής Μακεδονίας . Μια λανθασμένη δήλωση -και πολιτικά και επί της ουσίας- και είναι απορίας άξιον πώς ένας, κατά τεκμήριο, μετρημένος και ακριβολόγος πολιτικός, παρασύρθηκε από τον συναισθηματισμό της στιγμής. Θυμάμαι ότι ο Μητσοτάκης, λίγα χρόνια μετά, όταν δεν ήταν πρωθυπουργός και τασσόταν ανοιχτά υπέρ της συμβιβαστικής λύσης μού είχε πει τη χαρακτηριστική φράση: «Ολοι κάναμε λάθη σ’ αυτό το θέμα. Αλλά θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια εκείνο το δάκρυ του Καραμανλή». Κλείνει η παρένθεση.

Οι λίγες συνετές φωνές, που επεσήμαιναν ότι ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδας η εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης με σύνθετη ονομασία, είτε δεν ακούγονταν είτε αντιμετωπίζονταν ως «προδοσία» από τους κατ’ επάγγελμα «πατριώτες». Τα συλλαλητήρια, το «τρύπιο» εμπάργκο και τα υπόλοιπα δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Οι αναγνωρίσεις πήραν την μορφή χιονοστιβάδας. Ολοι οι διεθνείς ηγέτες αποκαλούσαν το γειτονικό κράτος «Μακεδονία» και η Ελλάδα βρήκε «καταφύγιο» στην «προσωρινή» ονομασία FYROM και ελληνιστί ΠΓΔΜ, η οποία έφερε την παγίωση διεθνώς του ονόματος «Μακεδονία» (σκέτο). Οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) έβλεπαν το μάταιο της υπόθεσης και άρχισαν να αναζητούν μια λύση με σύνθετη ονομασία. Στην οποία η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή (υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη) έφτασαν κοντά το 2008, αλλά την τορπίλισε ο εθνολαϊκιστής Γκρουέφκσι, ο οποίος τάιζε τους τότε «Φυρομίτες» και οσονούπω «Βορειομακεδόνες» με γελοίο εθνικισμό και μακεδονισμό των δρόμων και των αγαλμάτων.

Οταν όλα αυτά υποχώρησαν, οι εθνικιστές ηττήθηκαν και η κυβέρνηση Ζάεφ έβαλε πλώρη για ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ενωση, όλα άλλαξαν. Η κυβέρνηση Τσίπρα ανταποκρίθηκε -η πιο ορθή απόφαση που έχει πάρει χωρίς καμιά ταλάντευση στη θητεία της- και η Συμφωνία των Πρεσπών ήρθε. Στην αρχή είχαμε ξανά λίγο από τον «μακεδονισμό» του παρελθόντος (συλλαλητήρια κ.α) και… την «ώρα του Καμμένου».

Η κάθαρση: Αυτή η (μακεδονική) «ώρα Καμμένου» φτάνει, κατά τα φαινόμενα, στο τέλος της. Ο Ζάεφ πέρασε την Συμφωνία, ο Καμμένος έχει λίγες ώρες ακόμα. Είτε παραμένει υπουργός και ο εξευτελισμός του γίνεται τέλειος είτε φεύγει και τελειώνει πρόωρα ακόμα και ο ρόλος του ως αρχηγού κοινοβουλευτικής ομάδας. Να ρίξει την κυβέρνηση δεν μπορεί (οι βουλευτές του δεν θα τον ακολουθήσουν), ούτε να αποτρέψει την κύρωση της Συμφωνίας. Μόνο αν κάνει ακόμα μία μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα και ο ευεργέτης του Αλέξης Τσίπρας δεχθεί να τον κρατήσει στην κυβέρνηση, ο Πάνος Καμμένος θα διασωθεί προσωρινά. Αλλά ο Καμμένος ως βασικός παράγοντας διαμόρφωσης της κυβερνητικής πολιτικής -αυτό είναι το στίγμα της πρώτης κυβέρνησης παραδοσιακού αριστερού κόμματος στην Ελλάδα- τελειώνει. Και στις επόμενες εκλογές θα τελειώσει ως κομματικό φαινόμενο. Θα πάει στο σπίτι του να παίζει με το τρενάκι του και αν αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία παρέα με τους Κατσίκηδες.

Αυτή θα είναι η μία πλευρά της κάθαρσης που επέρχεται. Η άλλη θα έχει γενικότερο ενδιαφέρον. Αν κυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών και από την ελληνική Βουλή, οι πατριδοκάπηλοι και οι καιροσκόποι του «μακεδονισμού» θα υποστούν δεινή ήττα. Και δεν θα έχουν πλέον ρόλο. Σε ένα χρόνο από σήμερα η ελληνική Μακεδονία θα είναι στη θέση της και οι παραπλανημένοι «μακεδονομάχοι» θα έχουν καταλάβει πόσο σανό τους είχαν ταίσει τόσα χρόνια. Γενικότερα, η Ελλάδα θα κλείσει αυτήν την χαίνουσα πληγή στα βόρεια σύνορά της και θα ασχοληθεί με άλλες, σοβαρότερες.

Το θλιβερό σε όλα αυτά είναι ότι όσοι-κόμματα και πολιτικοί- κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες και έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την αρνητική πορεία του Μακεδονικού, σήμερα παριστάνουν τους τιμητές. Αυτή είναι η περίπτωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και ορισμένοι άλλοι, πέραν της -θεμιτής μέχρι ένα βαθμό- αντιπολιτευτικής κριτικής, φτάνουν στο σημείο να αρνούνται τα προφανή και να ετοιμάζονται να κάνουν ένα σοβαρό -και άχρηστο γι’ αυτούς- λάθος. Τέτοια είναι η περίπτωση κάποιων του Ποταμιού, που είναι δύσκολο στον μέσο πολίτη να καταλάβει γιατί θα καταψηφίσουν -αν , τελικά, το κάνουν- τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Ολοι ή κάποιοι από αυτούς μπορεί να το αποφύγουν, αν συνυπολογίσουν πώς το είχε πει ο αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι: «Ενα λάθος γίνεται σφάλμα μόνο αν προτιμήσουμε να μην το διορθώσουμε».

Πηγή: Protagon.gr

 Oι «όμορφοι» άνθρωποι βρίσκονται ανάμεσά μας!
Στο χέρι σου είναι να τους «δεις»…


 του Ίωνα Παπαδάκη

Τον συνάντησα πριν από λίγες ημέρες στο σπίτι μία φίλης… Είχα πάρα, μα πάρα πολλά χρόνια να τον δω και η συνάντησή μας δεν κράτησε περισσότερο από 5 λεπτά!
Κοιτάζοντάς τον, δεν πρόσεξα το χαμόγελο στα χείλη του, αλλά το χαμόγελο στα μάτια του! Και αυτό το χαμόγελο μου επιβεβαίωσε όλα όσα -χρόνια τώρα- παρακολουθώ στα δικά του μέσα κοινωνικής δικτύωσης (τους ρουφιάνους ντε…)!
Μου επιβεβαίωσε ότι –έστω και για 5 λεπτά- συνάντησα έναν ακόμα «όμορφο» άνθρωπο… Έφυγα χαμογελώντας και λίγη ώρα μετά βρέθηκα (κουβεντιάζοντας την 5λεπτη συνάντησή μου) να εξηγώ στην παρέα μου τι εννοώ λέγοντας «όμορφος» άνθρωπος.

«Όμορφοι» άνθρωποι λοιπόν…

Είναι οι άνθρωποι που δεν θα χρειαστεί να τους «ψάξεις», ούτε θα κάνουν «φασαρία» για να τους προσέξεις… Δεν ξέρω, αλλά όσο περνάνε τα χρόνια, πιστεύω ότι η αύρα τους είναι πολύ πιο δυνατή από τη φυσική τους παρουσία. Είναι ήσυχοι, είναι ήρεμοι και δεν χαμογελάνε με τα χείλη αλλά με τα μάτια!
Δεν τσακώνονται, δεν επιβάλλονται φωνάζοντας, δεν απαιτούν την προσοχή σου… Όλες αυτές οι πρακτικές είναι άγνωστες για τους «όμορφους» ανθρώπους. Και ξέρεις γιατί; Γιατί απλά δεν τις έχουν ανάγκη! Δεν έχουν την ανάγκη να τους προσέξεις, δεν ψάχνουν τα 15 λεπτά δημοσιότητας (που έλεγε και ο συγχωρεμένος Αντι Γουώρχολ), ούτε έχουν λόγο να τους πεις «έχεις δίκιο».
Θα σου εκθέσουν την άποψή τους (και αυτό μόνο αν τους την ζητήσεις) θα σου μιλήσουν σωστά ελληνικά (λίγοι θα τα καταλάβουν, αλλά δεν τους ενδιαφέρει) και αν δεν καταφέρουν να σε πείσουν τότε θα πάνε παρακάτω! Δεν θα ντραπούνε να σου ζητήσουν συγγνώμη, να παραδεχτούν τα λάθη τους και δε θα διστάσουν να μιλήσουν σκληρά ή να κάνουν «σκληρούς» προσωπικούς απολογισμούς!

Πρόσεξε όμως…

Για να γίνουν όλα αυτά πρέπει να τους «κερδίσεις»… Δεν ψάχνουν ούτε για «αυλικούς», ούτε για «φίλους», γιατί τα πάντα γι’ αυτούς είναι θέμα χημείας! Όπως δεν προσπαθούν να σε πείσουν, δεν προσπαθούν να πειστούν, οπότε μην «προσπαθήσεις»… Αν είσαι τυχερός και άξιος τότε θα βάλεις στη ζωή σου έναν «όμορφο» άνθρωπο!
Οι όμορφοι άνθρωποι είναι αθόρυβοι… Είναι αερικά! Και επειδή έχω γνωρίσει μερικούς τέτοιους ένα έχω να σου πω:

Χωρίς να το καταλάβεις θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Γιατί χωρίς να το καταλάβεις, θα γίνεις καλύτερος άνθρωπος… Γιατί χωρίς να το καταλάβεις θα «αναγκαστείς» να ανέβεις στο επίπεδό τους, για να τους διατηρήσεις στη ζωή σου… Γιατί χωρίς να το καταλάβεις θα πάψεις να συμβιβάζεσαι με αυτό που νομίζεις καλό, αλλά θα ψάχνεις για το –πραγματικά- καλό και σιγά σιγά, οι άνθρωποι γύρω σου θα λιγοστεύουν ποσοτικά αλλά θα αυξάνονται ποιοτικά!
Και μη φανταστείς ότι αυτοί οι «όμορφοι» άνθρωποι δεν έχουν «ρωγμές»… Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν πολλές! Έχουν πληγώσει, έχουν πληγωθεί, έχουν χάσει, έχουν κερδίσει… Έχουν ερωτευτεί, έχουν απογοητευτεί, έχουν γελάσει, έχουν κλάψει.
Όμως αυτό είναι το παρελθόν τους! Τα έχουν «βρει» μαζί του και το έχουν αφήσει να φύγει… Δεν έχουν λόγο να το υπερασπιστούν, ούτε να το φέρνουν συνέχεια μπροστά τους.

Δεν αντλούν δικαιολογίες από αυτό για να αιτιολογήσουν τις «ρωγμές» τους.

Ξέρεις, κανείς δεν επιβιώνει άθικτος από αυτόν τον κόσμο… Πόσο μάλλον οι «όμορφοι» άνθρωποι! Αυτό όμως που καταφέρνουν είναι οι ρωγμές να μην τους αποδυναμώνουν. Τις κάνουν μέρος της ιστορίας τους, γιατί θα είναι πάντα μαζί τους…

Οι «ρωγμές», τους κάνουν καλύτερους, τους κάνουν πιο δυνατούς,
τους κάνουν «όμορφους»!

Οι «όμορφοι» άνθρωποι δεν είναι μέτριοι γιατί –απλά- στο λεξιλόγιό τους δεν υπάρχει αυτή η λέξη… Αν λοιπόν υπάρχει στο δικό σου το λεξιλόγιο είναι μια καλή ευκαιρία να την αποβάλεις!
Προσπάθησε να τον μάθεις και να μάθεις από αυτόν! Μην περιμένεις να σου πει «εγώ» και να σου αραδιάσει προσόντα και χαρίσματα ή να σου πουλήσει συναισθήματα… Αμφιβάλλω αν έχει ασχοληθεί ποτέ με το αν έχει προσόντα και χαρίσματα! Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν τον ενδιαφέρει να διαλαλήσει την… πραμάτεια του.
Διαλαλεί την… πραμάτεια του, αυτός που προσπαθεί να πουλήσει! Και οι «όμορφοι» άνθρωποι, ούτε πουλάνε, ούτε πουλιούνται… Χαρίζονται (σε όποιον το αξίζει)!
Δεν θυμάμαι αν είπα κι’ άλλα… Είδα όμως την παρέα μου σιωπηλή, χαμογελαστή και προβληματισμένη. Ενα πράγμα έχω να πω ακόμα:

Ναι, οι «όμορφοι» άνθρωποι βρίσκονται ανάμεσά μας!

Στο χέρι σου είναι να τους «δεις»…

 https://ionistis.wordpress.com