Του Άδωνι τα καμώματα, τα βλέπει η (Νέα) 

Δημοκρατία και γελά

Του Μηνά Κωνσταντίνου

Πριν από μερικά χρόνια, τις σατυρικές εκπομπές και τις τηλεοράσεις μας χτύπησε μία νέα τηλεοπτική περσόνα. Ένας αλλόφρων τύπος που φωνάζοντας, τσιρίζοντας και κουνώντας τα χέρια του συνεχώς πουλούσε εθνική υπερηφάνεια σε συσκευασία βιβλίων.

Σύντομα, μάθαμε πως ο τηλεβιβλιοπώλης αποτελούσε στέλεχος του ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Ακόμα πιο σύντομα, το αρχαιοελληνικό τηλεοπτικό του πλατό αντικαταστάθηκε από τα έδρανα της Βουλής.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, από δεξί χέρι του αρχηγού ενός ακροδεξιού και φιλοχουντικού κόμματος, βρέθηκε σήμερα να διεκδικεί την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας. Έχοντας μάλιστα στο βιογραφικό του τον χρηματισμό του ως υφυπουργός, υπουργός και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά.

Η κατάσταση έχει πάψει προ πολλού να βγάζει γέλιο, παρόλο που ο ίδιος κάνει ότι μπορεί γι' αυτό.

Μέχρι το βράδυ της Τρίτης, η τελευταία επιτυχία του ήταν η νουθεσία του Κώστα Καραμανλή (!) «να μείνει ουδέτερος στην προεκλογική διαδικασία», λίγες ώρες μετά την απαίτησή του να πάρει καθαρή θέση.

Ο Αδ. Γεωργιάδης, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά πως δεν γνωρίζει πως... το πάπλωμά του δεν τον σκεπάζει ούτε έως τα γόνατα, κάλεσε τον πρώην πρωθυπουργό να μείνει σιωπηλός στην προεκλογική διαδικασία, γιατί είναι λέει «ο πιο δημοφιλής στην παράταξη, και με το να πάρει θέση, μικραίνει και ο ίδιος».

Ουσιαστικά, η ακροδεξιά πόρτα που άνοιξε ο Αντώνης Σαμαράς στα... ορφανά του ΛΑΟΣ, έχει πλέον αρχίσει να μπάζει για τα καλά στη Νέα Δημοκρατία. Είναι η ακροδεξιά του παρένθεση που δίνει το δικαίωμα σε έναν από τους μεγαλύτερους υβριστές της να εμφανίζεται ως τιμητής της. Και μάλιστα, σε κάποιον που δεν έχει κρύψει τον θαυμασμό του για απολυταρχικά καθεστώτα και πρακτικές.

Θλιβερό δείγμα, ωστόσο, του κατήφορου που έχει πάρει το κόμμα της αστικής παράταξης της χώρας…

Παραπάνω όμως αναφέρθηκα στην «τελευταία του επιτυχία» έως αργά το βράδυ, γιατί λίγο αργότερα κατάφερε ακόμα μία.

Ο Αδ. Γεωργιάδης έγινε ο πρώτος υποψήφιος αρχηγός κόμματος, και δη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που επιχείρησε να παρέμβει σε μία εκπομπή επειδή ο ίδιος το επέλεξε.

Ήταν αργά το βράδυ της Τρίτης όταν αποφάσισε να πάει στο θέατρο Βέμπο όπου λάμβανε χώρα η εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου, «επειδή ο Λάκης με εξύβρισε».

Φυσικά, η σάτιρα του συμπαθούς κωμικού (που γενικότερα δεν με βρίσκει σύμφωνο σε αρκετά της σημεία), δεν θα ήταν ποτέ αρκετή για να δώσει ένα τέτοιο δικαίωμα σε κανέναν Άδωνι Γεωργιάδη. Ο οποίος -μεταξύ άλλων- φαίνεται να μην γνωρίζει ούτε την νομική διαδικασία που ακολουθείται σε μία Δημοκρατία στην περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμισης.

Δεν είναι αρκετή για να του δώσει τέτοιο δικαίωμα από τη στιγμή που δεν ζούμε σε κάποια Δημοκρατία της υποσαχάριας Αφρικής, ούτε και στην δεκαετία του 1960, εποχή που τόσο πολύ θα επιθυμούσε ο εκλεκτός υποψήφιος του Αντ. Σαμαρά.

Άλλωστε, ο ίδιος γνωρίζει καλά πως να δώσει σήμερα συνέχεια στο σόου που δεν του επετράπη το βράδυ της Τρίτης. Και δεν έχω αμφιβολία πως την ώρα που διαβάζονται αυτές οι γραμμές το έχει ήδη κάνει.

Ωστόσο, ίσως την μεγαλύτερη αλήθεια, και με το δίκιο του, ο Αδ. Γεωργιάδης την άφησε για το τέλος. Όταν οργισμένος που ο Λ. Λαζόπουλος δεν τον άφησε να μοιραστεί μαζί του το σανίδι του θεάτρου Βέμπο, έγραψε στο twitter:

«Ο κ. Λαζόπουλος αρνείται να μου δώσει τον λόγο στην εκπομπή του. Εγώ δεν φοβάμαι τον Λάκη και θέλω μία ΝΔ που δεν θα τον φοβάται επίσης...»

Αυτό το τελευταίο, απ' ότι φαίνεται, είναι πλέον πιο εφικτό από ποτέ.

Χάρη στη συμβολή του Άδ. Γεωργιάδη και του ιδεολογικού του ινστρούκτορα Αντ. Σαμαρά, εάν ήταν τηλεοπτικό σόου η προεκλογική διαδικασία της Νέας Δημοκρατίας, θα χτύπαγε εύκολα τα ποσοστά του Λαζόπουλου σε καθημερινή βάση...

Οι αφελείς και οι σπιούνοι του «παράλληλου 

προγράμματος»

Του Άγγελου Προβολισιάνου

Η απόσυρση του λεγόμενου «παράλληλου προγράμματος» για τις αρχές Γενάρη, εκτός του ότι αποτελεί μία ακόμη απόδειξη πως ζούμε σε μια χώρα που δεν δικαιούται να νομοθετεί χωρίς τη συγκατάθεση των δανειστών, παρουσιάζει και δύο ακόμη ενδιαφέρουσες πτυχές.

Η πρώτη αφορά τη συγκυβέρνηση που με τέτοιες επιπόλαιες κινήσεις -πόσο μάλλον εξηγήσεις- είναι σαν να χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο, νομίζοντας πως ο τοίχος θα σπάσει και όχι το κεφάλι της, ενώ η δεύτερη σχετίζεται με το ρόλο που παίζει το σημαντικότερο -κοινοβουλευτικά τουλάχιστον- κομμάτι της αντιπολίτευσης, λειτουργώντας ως σπιούνος των δανειστών.

Το νομοσχέδιο, «μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις», κατατέθηκε σε μορφή κατεπείγοντος, με την αντιπολίτευση να αποχωρεί από τη διαδικασία της συζήτησης, καθώς το σχέδιο νόμου δεν ήταν κοστολογημένο από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και δεν είχε έκθεση της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής,

Το τί περιελάμβανε αυτό το νομοσχέδιο, όμως, λίγοι ανέφεραν και ακόμα λιγότεροι έγραψαν. Μέτρα όπως τα «ΚΕΠ των φτωχών», απαλλαγή ευάλωτων κοινωνικών ομάδων από δημοτικούς φόρους και τέλη, χρονική επέκταση των παροχών στους δικαιούχους των μέτρων αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης, θέσπιση κοινωνικών τιμολογίων ΔΕΗ για τις ευπαθείς ομάδες, ρύθμιση θεμάτων για τα επιδόματα επικινδυνότητας και ανθυγιεινής εργασίας, υγειονομική κάλυψη ανασφάλιστων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, ρυθμίσεις του χρόνιου προβλήματος με την τεράστια αναμονή στις λίστες των χειρουργείων και επαναφορά της ενισχυτικής διδασκαλίας σε γυμνάσια και λύκεια είναι κάποια από αυτά που προκάλεσαν την... οργή των τριών αυτών κομμάτων και αποχώρησαν από την αίθουσα.

Ως προς τους αφελείς της υπόθεσης, πώς είναι δυνατόν να αναμένουν συναίνεση από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και την Ποταμίσια τους ουρά, όταν ξέρουν πως περιμένουν το πρώτο στραβοπάτημα για να τραβήξουν τη σκανδάλη, κάνοντας το ανάλογο σινιάλο στους δανειστές;

Για τους σπιούνους, πρέπει να κάνουμε δύο επισημάνσεις. Η μία αφορά την απροκάλυπτη στάση που τηρούν σε ό,τι φτάνει προς ψήφιση στη Βουλή και διακατέχεται από κοινωνικό πρόσημο, αφού δεν μπαίνουν καν πλέον στη διαδικασία της συζήτησης. Η δεύτερη έχει να κάνει με το αν θεωρούν πως πρωτίστως είναι υπόλογοι στους δανειστές και όχι στον ελληνικό λαό, γι' αυτό και κάνουν τα πάντα για να μη... μένουν ανενημέρωτοι.

Οι οιωνοί για τη ΝΔ και ο... Κιγκινάτος της Ραφήνας!



του Θάνου Οικονομόπουλου

Ψάχνουν, ψάχνουν... στην ΝΔ, αλλά τα «παιδιά» δεν το βρίσκουν!                                                Και πώς να το βρουν, δηλαδή, αφού δεν είναι ικανοί και σε θέση να συμφωνήσουν όλοι μαζί, τι είναι αυτό που ψάχνουν ! Και ο καθένας από τους υποψήφιους αρχηγούς, έχει αναγάγει αποκλειστικά ως ζητούμενο, το να εκλεγεί αυτός... και μετά βλέπουμε!

Η ΝΔ πολιτεύεται σήμερα με αρχές και καταστατικό που αποφασίσθηκαν πριν... 40 χρόνια στην Χαλκιδική. Ο κόσμος σήμερα έχει έρθει τα πάνω κάτω. Τα νέα σύνθετα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με λύσεις... παρελθόντων χρήσεων. Και ένα κόμμα εξουσίας (ιστορικό, όπως κι' αν το κρίνει κανείς, στην διαδρομή του) που φιλοδοξεί να συνεχίσει να διαδραματίζει ενεργό και αποφασιστικό ρόλο, οφείλει πάνω απ' όλα να εκσυγχρονισθεί, να αναδιαρθρωθεί, να συμφωνήσει το κρίσιμο “που βρίσκομαι, που θέλω να φθάσω, και πώς”!

“Πρόεδρε, δεν αρέσουμε πια…” είχε πει η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη στον Αντρέα, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Μπας και θα' πρεπε να σκεφτούν το ίδιο και οι προσκηνιακοί και παρασκηνιακοί “ταγοί” της ΝΔ; Κι αυτό το “δεν αρέσουμε…”, να καταλάβουν ότι δεν αναφέρεται μονάχα στα πρόσωπα, αλλά κυρίως στην φυσιογνωμία, τον “λόγο” του κόμματος, που από…τα Ζάππεια, εξέπεσε στο δεύτερο μνημόνιο, και μετά στην… μνημονιακή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ! Και σήμερα, κάποιοι εκεί μέσα φαντασιώνονται πως θα είναι “παιχνιδάκι|, τώρα που έχασαν στις εκλογές, να το γυρίσουν… αντιμνημονιακοί και να καταψηφίζουν τους εφαρμοστικούς νόμους του νέου μνημονίου που ψήφισαν!

Ν' αλλάξουν ηγεσία, εντάξει. Αλλά με ποια κριτήρια, και ποιες φρέσκες ιδέες για το δύσκολο ταξίδι της χώρας; Αυτοί, ξεκινάνε… ανάποδα! Να συμφωνήσουν στον τιμονιέρη, πριν βρουν “καράβι”, ικανό “τσούρμο” και μπούσουλα! Ομνύουν οι υποψήφιοι Πρόεδροι, στην ανάγκη διατήρησης της “ενότητας” του κόμματος. Αλλά η ενότητα, προϋποθέτει ένα μίνιμουμ σύμπτωσης απόψεων στα βασικά, τουλάχιστον, ζητήματα. Και κάτι ακόμη, πολύ βασικό: την πεποίθηση όλων, υποψήφιων προέδρων, βουλευτών, κομματικών στελεχών και της βάσης των ψηφοφόρων του κόμματος, ότι οι διαδικασίες είναι πεντακάθαρες, δεν παίζονται ή έχουν παιχθεί σκοτεινά παιχνίδια στο σκοτεινό ή το ημιδιάφανο παρασκήνιο των κρυφών και φανερών πατρονιών, “ηγεμονιών” και “τζακιών”... Υπάρχουν στην σημερινή ΝΔ αυτές οι ζωτικές προϋποθέσεις;

Ήδη, αναφορικά με το “φιάσκο” της προγραμματισμένης για τον Νοέμβριο εκλογικής διαδικασίας, εκφράζονται όλο και πιο ανοικτά υποψίες ότι ήταν ένα... στημένο φιάσκο για να μετατεθούν οι οι εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου (και την λήξη της “εκκρεμότητας” στο κόμμα...) σε χρόνο μετά την κατάθεση και ψήφιση στην Βουλή των καυτών “προαπαιτούμενων”, ασφαλιστικού και φορολογικού. Ο κ. Τσίπρας δεν... τσίμπησε, και για να έχει “ανανεωμένη” και “δυνατή” την ΝΔ στις δυο αυτές κρίσιμες ψηφοφορίες (κατά τις οποίες ίσως και να χρειασθεί την... “εθνική πλάτη” της) τις μετέθεσε για... μετά την ανάδειξη της νέας ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης!

Επιπλέον, ως να μην αρκούσαν οι κόντρες και τα χτυπήματα κάτω από την μέση μεταξύ των ίδιων των συνυποψηφίων, ήρθε τις τελευταίες ώρες και μια ημιεπίσημη διαρροή από “κύκλους” του... εμμονικά άφωνου Κιγκινάτου της Ραφήνας, ότι “υποστηρίζει” την υποψηφιότητα Μεϊμαράκη! Και αποπήραν φωτιά τα εσωκομματικά τόπια και οι σεναριολογικές υποψίες για τους λόγους (και τις τυχόν κρυφές σκοπιμότητες...) που οδήγησαν τον “αμίλητο” στο να βρεί την λαλιά του-έστω και μέσω διαρροών “κύκλων, διαρροών πάντως που δεν διαψεύσθηκαν...

Διακινείται η εκτίμηση ότι ο Καραμανλής θέλει τον Μεϊμαράκη ως αδύναμο Πρόεδρο με... ημερομηνία λήξης, μέχρι να περάσει ο Τσίπρας όλα τα δύσκολα και αντιλαϊκά, να υποστεί την προβλεπόμενη φθορά, να στρέψει την κοινωνία εναντίον του και μετά, σε κάποια στιγμή και με κάποια αφορμή, η χώρα βα οδηγηθεί πάλι σε εκλογές. Στις οποίες θα εμφανισθεί ένα νέο κόμμα της κεντροδεξιάς,, εντελώς νέο, του οποίου θα ηγείται ένα “ιστορικό όνομα” (ή κάποιος άφθαρτος εντολοδόχος του...) προκειμένου ν' ανασυντάξει την “παράταξη”, απαλλαγμένη βαριδιών και οπισθέλκουσων δυνάμεων του παρελθόντος, με νέες σύγχρονες αρχές και λύσεις, νέα σύγχρονη δομή της παράταξης...

Με λίγα λόγια, κι' αν αυτές οι υποθέσεις έχουν κάποια σχέση με την παρασκηνιακή πραγματικότητα, το ψυχόδραμα της ΝΔ, δεν τελειώνει με τις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές στην ΝΔ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, παίρνει τις ανάσες που του χρειάζονται...

Ο ζεϊμπεκισμός ως τελευταίο στάδιο του Λα(ϊ)κι(η)σμού...

Του Κώστα Στούπα

Η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται στην εντατική, στον προθάλαμο του Grexit και στο μεταίχμιο πιθανών γεωπολιτικών απωλειών, ανυπολογίστου σημασίας.

Χαρακτηριστικό του τρόπου που η χώρα μπορεί να απωλέσει σημαντικό μέρος της γεωπολιτικής της σημασίας είναι η κατάσταση που δημιούργησε, για λίγες ημέρες, ο αποκλεισμός του σιδηροδρομικού δικτύου στην Ειδομένη.

Με μεγάλη ευκολία οι εταιρείες που χρησιμοποιούσαν σαν πύλη εισόδου στις ευρωπαϊκές αγορές την Ελλάδα προώθησαν τα προϊόντα τους μέσω μικρού λιμένος της Σλοβενίας.

Η εξέλιξη αυτή δείχνει πόσο λάθος αναλύει τα δεδομένα το παρασιτικό κρατικοδίαιτο καθεστώς των Αθηνών όταν υπολογίζει πως μπορεί να διατηρήσει τα προνόμια εκβιάζοντας τους Ευρωπαίους για τους πόρους συντήρησής του, αφού έχει εξαντλήσει αυτούς της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Η πρώτη και ουσιαστικότερη μεγάλη διάψευση αυτής της στρατηγικής ήταν το Καλοκαίρι που μας πέρασε όταν το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη υπολόγιζε πως με το χάος που θα προκαλέσει στις αγορές το δημοψήφισμα και η ρήξη, θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν δανεικά για την επαναφορά μέρους της προτεραίας ευημερίας ή έστω κάποιων ψηγμάτων επιβεβαίωσης της πολιτικής τους.

Τη στρατηγική αυτή του εκβιασμού έναντι ανταλλαγμάτων εφάρμοσε με επιτυχία στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν με ένα βέτο εξασφάλισε τον πακτωλό των ΜΟΠ. Οι συνθήκες όμως έχουν αλλάξει.

Η χώρα βαδίζει από τη μια αποτυχία στην άλλη γιατί η παρούσα κυβέρνηση περισσότερο, αλλά και όσες προηγήθηκαν, διστάζουν να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα της επιτρέψουν να μετασχηματιστεί και να πάρει εμπρός η οικονομία.  Χωρίς ικανή οικονομία το μέλλον της Ελλάδας είναι προδιαγεγραμμένο είτε ως προτεκτοράτο της Ευρώπης, όπου άλλοι θα αποφασίζουν χωρίς να ρωτούν, είτε ως επαρχία κάποιας γειτονικής ισχυρότερης χώρας.

Η Ελλάδα χρειάζεται κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία πλούτου. Χρειάζεται να δημιουργήσει "πίτα" για την οποία στη συνέχεια θα μπορεί να συζητήσει πως πρέπει να διανεμηθεί.

Προς το παρόν η Ελλάδα για να ψήσει "ομελέτα" πρέπει να σπάσει "αυγά". Το καθεστώς των Αθηνών (η παρούσα κυβέρνηση αλλά και όσες προηγήθηκαν) αντί να σπάσουν "αυγά" κάθονται πάνω και  κλωσούν κλούβια.

Από κλούβια αυγά όμως ούτε ομελέτες γίνονται ούτε κλωσόπουλα που θα κάνουν νέα αυγά προκύπτουν.

Πριν λίγες μέρες κατόπιν καταγγελίας, πολυμελής ομάδα αστυνομικών συνέλαβε έναν καστανά στη Θεσσαλονίκη γιατί δεν είχε κάνει έναρξη επαγγέλματος.

Ο άνω των 60 ετών καστανάς δεν μπορούσε να πάρει τη σχετική άδεια γιατί χρώσταγε σε ασφαλιστικά ταμεία και στην εφορία. Ο άνθρωπος αυτός λόγω των χρεών δεν μπορεί να ασκήσει καμιά νόμιμη εργασία. Του απαγορεύεται να ζήσει με οποιαδήποτε έστω ελάχιστη αξιοπρέπεια.

Το κράτος τον εξωθεί να γίνει είτε ζητιάνος, είτε κλέφτης...

Προσέξτε κ. Τσίπρα και λοιποί πρώην και νυν κυβερνώντες, ο άνθρωπος αυτός δεν είναι η εξαίρεση. Τείνει να γίνει ο κανόνας στην ελληνική κοινωνία.

Ο άνθρωπος αυτός δεν μπορούσε να ασκήσει οποιαδήποτε εργασία γιατί χρωστούσε στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία ξεπερνούν τα 80 δισ. ευρώ όταν τα ετήσια κρατικά έσοδα είναι περί τα 40-45 δισ. ευρώ. Στα ασφαλιστικά ταμεία οι ληξιπρόθεσμες οφειλές πλησιάζουν τα 20 δισ. ευρώ.

Πάνω από τους μισούς Έλληνες χρωστούν στο κράτος κοντά 100 δισ. ευρώ, γεγονός που δυνητικά τους εμποδίζει να εξασκήσουν οποιαδήποτε εργασία. Με το ρυθμό που αυξάνονται οι ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι ζήτημα  χρόνου κανένας Έλληνας να μην μπορεί να κάνει οποιαδήποτε εργασία.

Από την άλλη, η  κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς χαριεντίζεται με ηθοποιούς που είναι γνωστό πως έχουν φυγαδεύσει στο εξωτερικό εκατομμύρια ευρώ. Συμπεριλαμβάνει στους κόλπους της  υπουργούς με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο εξωτερικό σύμφωνα με το πόθεν έσχες (το οποίο καθυστερεί να ξαναδημοσιευτεί).

Η κυβέρνηση χαριεντίζεται στα ζεϊμπεκάδικα όπως άλλωστε συνηθίζουν οι αριστεροί βολεμένοι στην Ελλάδα σε μια επίδειξη ενός κράματος νεοπλουτισμού της ισχύος και ψεύτικης  λαϊκότητας...

Η κοινωνία από κάτω βράζει. Μπορεί να μην αντιλαμβάνεται τι φταίει αλλά επειδή έχει εθιστεί στο μαύρο άσπρο του λαϊκισμού και της δημαγωγίας εύκολα μπορεί να πάρει φωτιά...

Όπως έλεγε και ο αγαπητός, στα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης, δικτάτορας με τα περισσότερα θύματα στην ιστορία, πρόεδρος Μάο Τσε Τούνκ: όταν ο κάμπος είναι γεμάτος ξερό χορτάρι μια σπίθα αρκεί για να γίνει παρανάλωμα.

Προσέξτε σύντροφοι καιροί ου μενετοί...

Σαν τον καστανά της Θεσσαλονίκης χωρίς καμιά διέξοδο υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, πολλαπλάσιοι από τους προνομιούχους του δημοσίου και των συντεχνιών τα συμφέροντα των οποίων υπερασπίζεστε. Το καζάνι σε λίγο θα αρχίσει να κοχλάζει...