DATE

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016



Το μεγάλο παιχνίδι του Σύριζα στα ΜΜΕ

Με πρωτοστατούντα τον μεγάλο «καναλάρχη» Νίκο Παππά και με κομπάρσους συγκεκριμένους εκδότες και καναλάρχες, αλλά και εκκολαπτόμενα «Συγκροτήματα Τύπου», γίνεται τον τελευταίο καιρό το μοίρασμα της πίτας.
Ένα μεγάλο μιντιακό–πολιτικό παιχνίδι παίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, πίσω από τις κουρτίνες της εξουσίας.
Με πρωτοστατούντα τον μεγάλο «καναλάρχη» Νίκο Παππά και με κομπάρσους  συγκεκριμένους εκδότες και καναλάρχες, αλλά και εκκολαπτόμενα «Συγκροτήματα Τύπου», γίνεται τον τελευταίο καιρό το μοίρασμα της πίτας.
Η κυβέρνηση έχει στα χέρια της ένα ισχυρό όπλο και εκβιάζει μ’ αυτό: τα εκατοντάδες εκατομμύρια των θαλασσοδανείων που έχουν τα χρεοκοπημένα μέσα ενημέρωσης.
Ο ΔΟΛ, ο Πήγασος, ο Τηλέτυπος κατά κύριο λόγο,  έχουν περισσότερα από 500 εκατ. οφειλές στις τράπεζες.
Αλλά και ο Σκάι, ο όμιλος του Χατζηνικολάου και οι μικρές εφημερίδες, βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι.
Όπως επίσης και κάποιοι όψιμοι εκδότες, που έχουν πολλά λεφτά από άλλες δραστηριότητες και κλείνουν deal με την εξουσία, ανάλογα με τα συμφέροντα και τις καταστάσεις.
Άλλοι πάλι, περιμένουν κομματάρες από την πίτα, άλλοι ψίχουλα κι άλλοι περιμένουν να δουν αν θα παίξουν το ρόλο της «Ιφιγένειας».

Διότι η κυβέρνηση παίζει έξυπνα το παιχνίδι. Μοιράζει κάτω από το τραπέζι το φαΐ, αλλά θα «φάει» και κάνα-δυό και θα δώσει λίγο αίμα στο λαό, για να μη δει το μεγάλο φαγοπότι.

Ακούγονται πολλά τις τελευταίες ημέρες, όμως, όποιος έχει λίγο πολιτικό αισθητήριο, θα καταλάβει από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και από τη στάση των καναλιών, τι παιχνίδι παίζεται.
Για παράδειγμα, στην πιάτσα κυκλοφορεί ένα αστείο που λέει ότι το καλύτερο κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον η «Αυγή», αλλά το «Έθνος» του Μπόμπολα.
Αν διαβάσει κανείς την εφημερίδα θα μείνει άναυδος καθώς θα πιστέψει ότι η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά είναι ο παράδεισος επί γης. Κι ότι η Ελλάδα είναι χώρα όπου πέτυχε η…επανάσταση του Αλέξη.
Το ένα παιχνίδι που παίζεται εκεί είναι η επιβίωση των στελεχών της εφημερίδας, οι οποίοι δίνουν γη και ύδωρ για να κρατηθεί ο Τσίπρας στην εξουσία πάση θυσία, ώστε κι αυτοί να σώσουν τον παχυλό τους μισθό.
Προφανώς ξεχνούν ότι οι μαριονέτες είναι οι πρώτοι που ξεβράζονται από το ποτάμι μόλις φτάνει η ώρα αυτό να φουσκώσει.
Κι ότι οι χαμαιλέοντες, τον πρώτο χρόνο χαίρονται.
Το δεύτερο παιχνίδι όμως, είναι πιο σοβαρό.
Έχει να κάνει με το ποια θα είναι η θέση του επιχειρηματία Μπόμπολα στα νέα δεδομένα που δημιουργούνται στον μιντιακό Τύπο.
Οι φήμες λένε ότι ο επιχειρηματίας εποφθαλμιά το «Λαμπρακέικο», το γνωστό σε όλους Συγκρότημα, το οποίο παραπαίει λόγω οικονομικών προβλημάτων, αλλά και της εγγενούς αδυναμίας του Ψυχάρη να ασκήσει διοίκηση.
Λένε στην πιάτσα ότι στη Μεταμόρφωση περιμένουν να καταρρεύσει ο ΔΟΛ υπό το βάρος των θαλασσοδανείων και των δικαστικών περιπετειών και να πάρουν αυτοί τους τίτλους των εφημερίδων«Βήμα» και «Νέα».
Μάλιστα, ακούγεται ότι ο Παππάς στις συναντήσεις που έχει τους «παραμυθιάζει» μ’ αυτό το σενάριο, ώστε να στηρίξουν την κυβέρνηση στη δύσκολη στιγμή που περνά.
Βεβαίως, κάποιοι λένε ότι πρόκειται για χοντρό παιχνίδι που παίζεται, ώστε το Μαξίμου να τους έχει όλους του χεριού του.
Γι’ αυτό και ο ΔΟΛ, αλλά και το Mega (το management του οποίου ασκεί άνθρωπος του Ψυχάρη) βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με την κυβέρνηση.
Γι’ αυτό ο «Πήγασος» και ο Μπόμπολας τηρούν στάση σχετικής ουδετερότητας, εκτός του «Έθνους», που έχει γίνει όπως είπαμε, η νέα «Αυγή» της κυβέρνησης της Αριστεράς.
Εκτιμούν ότι στο μοίρασμα αυτοί θα πάρουν την πίτα και ο Ψυχάρης θα καταρρεύσει για να πάρουν και τη δική του, ώστε να μείνουν απόλυτοι κυρίαρχοι του μιντιακού παιχνιδιού.
Θα δημιουργηθούν ουσιαστικά τρεις πόλοι:
Ο Μπόμπολας που θα συγχωνεύσει και τον ΔΟΛ, το συγκρότημα του Αλαφούζου, αλλά και τα υπόλοιπα μέσα, με βασικό το Πρώτο Θέμα, που έχει κηρύξει πόλεμο κατά της κυβέρνησης, ώστε να είναι την επόμενη ημέρα (όταν θα καταρρεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή) «αυτοί που γκρέμισαν τον Τσιπρισμό», όπως έλεγε παλιότερα η Αυριανή για τον Καραμανλή.
Στην εξίσωση μπαίνει και ο Νίκος Χατζηνικολάου ο οποίος παίζει έξυπνα το παιχνίδι, ξέρει να φυλάγεται από τα δύσκολα, ωστόσο, το συγκρότημά του θεωρείται το καλύτερο «πλυντήριο» υπουργών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκεί αναβαπτίζονται, εκεί αναπτύσσουν τις ιδέες τους και τα οράματά τους, εκεί περνά τις θέσεις τους.
Στην πιάτσα κυκλοφορεί ότι ο γνωστός εκδότης–δημοσιογράφος επιθυμεί μια τηλεοπτική άδεια για να φτιάξει τον Real TV, έχοντας τις πλάτες εγχώριων επιχειρηματιών.

Μέσα σ’ αυτό το σύμπλεγμα συμφερόντων γίνεται ο κακός χαμός σε ό,τι αφορά το μοίρασμα της πίτας στον χώρο των media, με τον Νίκο Παππά να παίζει το ρόλο του συνθέτη που κρατά την μπαγκέτα και δίνει το ρυθμό.

Έχοντας μαζί του ορισμένα «τσακάλια της ενημέρωσης και της προπαγάνδας», έχουν δημιουργήσει ένα καλά στημένο δίκτυο και παίζουν χοντρό παιχνίδι.
Κρατούν στα χέρια τους το όπλο των δανείων και εκβιάζουν και ταυτόχρονα κάνουν μυστικά ραντεβού, δίνουν υποσχέσεις και πουλάνε εκδούλευση στα μεγάλα αφεντικά της ενημέρωσης.

Ο κόσμος πιστεύει ότι βλέποντας ειδήσεις ή διαβάζοντας εφημερίδες είναι ενημερωμένος για το τι συμβαίνει πραγματικά, όμως, δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Η κυβέρνηση παραπαίει και για να σταθεί στα πόδια της χρειάζεται τις μιντιακές πλάτες.
Το παιχνίδι είναι γνωστό: Στηρίξτε με για να μη σας κλείσω και για να μοιράσω την πίτα όπως πρέπει.
Από την άλλη, βεβαίως, οι πρώτοι που θα αδειάζουν τον Τσίπρα και την παρέα του, είναι όλοι αυτοί οι εκδότες και δημοσιογράφοι, που σήμερα γλείφουν το σύστημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι γνωστό το παραμύθι, έχει γίνει κι άλλες φορές.
Έχουμε να δούμε πολλές κωλοτούμπες και οβιδιακές μεταμορφώσεις από νυν Συριζαίους, που θα γίνουν αίφνης Νεοδημοκράτες…

Πηγή: eyedoll

Από την πολιτική αστάθεια οδηγούμαστε μέρα με 

τη μέρα σε ανεξέλεγκτη αναρχία





Κάποτε ο Χότζας, για να τα βγάλει πέρα στο κράτος που διοικούσε, ξεκίνησε να αυξάνει τους φόρους των υπηκόων του. Τότε αποφάσισε να στείλει στην αγορά έναν υποτακτικό του, ώστε να διαπιστώσει, από πρώτο χέρι, το κλίμα που επικρατεί. Επιστρέφοντας στο κυβερνείο ο υποτακτικός του, τον ενημέρωσε ότι ο κόσμος άρχισε να γκρινιάζει ιδιαίτερα.
Α... δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, αναφώνησε ο Χότζας και αποφάσισε να διπλασιάσει τους φόρους που μόλις είχε επιβάλλει. Ξαναστέλνει τον υποτακτικό του στην αγορά για να δει το κλίμα, ξαναγυρνάει ο υποτακτικός, και ενημερώνει τον Χότζα ότι η γκρίνια έχει μετατραπεί σε οργή!
Τέλεια! αναφωνεί ο Χότζας και ανακοινώνει εκ νέου πολλαπλασιασμό των φόρων. Ξαναστέλνει τον υποτακτικό, και ως εκ θαύματος, εκείνος γυρίζοντας πίσω του λέει ότι πλέον κανείς δεν φωνάζει, κανείς δεν διαμαρτύρεται, κανείς δεν αντιδρά. Μάλλον το αποδέχτηκαν οι υπήκοοί σας πολυχρονεμένε μου, του απαντά. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα! Τους βρήκα πιο ήρεμους από ποτέ.
Αγχωμένος τότε ο Χότζας, δίνει αμέσως εντολή να σταματήσει εντελώς κάθε φορολογία στους υπηκόους του και να τους αποδοθούν αμέσως πρόσθετα προνόμια.
Μα γιατί το κάνετε αυτό τώρα που ηρέμησαν; τον ρωτά απορημένος ο υποτακτικός του.
Μα δεν καταλαβαίνεις; του απαντά ο Χότζας. Όταν σταματούν να αντιδρούν σημαίνει ότι συσσωρεύουν την οργή τους. Και αρκεί μια και μόνο σπίθα για να ανάψει το φυτίλι που θα μας κάψει όλους!
Κάπου εκεί βρίσκεται σήμερα η Ελληνική κοινωνία. Λίγο πριν ανάψει το φυτίλι της συσσωρευμένης οργής, λίγο πριν κατέβουν όλοι στους δρόμους! Χωρίς δυστυχώς, να προσφέρεται στην κυβέρνηση οποιαδήποτε εναλλακτική διέξοδος. Βεβαίως, στην ιστορία μας πρωταγωνιστής ήταν ο Χότζας, που είχε κάποια επαφή με το περιβάλλον, και όχι οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, που περιφέρονται ανέμελοι στα «κανάλια της διαπλοκής» χωρίς να λένε τίποτα!
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, ανέλαβε τα ηνία της χώρας μόλις πριν από 4 και κάτι μήνες.
Συνήθως μέσα στο πρώτο της εξάμηνο μια κυβέρνηση περνάει τον μήνα του μέλιτος με τους πολίτες. Συνήθως στο διάστημα αυτό οι δημοσκοπήσεις την δείχνουν να σαρώνει, ενώ η αντιπολίτευση να προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της...
Η πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά όπου κυβέρνηση παρουσιάζει τόσο ταχεία κατάρρευση, με τόσο έντονα στοιχεία σήψης, είναι η σημερινή. Καθένας μάλιστα που συνομιλεί με δημοσκόπους γνωρίζει ήδη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον κυβερνητικό του εταίρο, έχουν κοινωνικά εξαϋλωθεί!
Οποιοσδήποτε παρατηρητής θα μπορούσε να εντοπίσει το πρόβλημα στο φορολογικό και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Που κατάφεραν να ενώσουν ετερόκλητες κοινωνικές ομάδες σε ένα κοινό αίτημα: «φτάνει πια - δεν αντέχουμε άλλο». Όμως το πρόβλημα δεν είναι (αποκλειστικά) αυτό.
Μια κυβέρνηση ψηφίζεται από τον λαό για να λύνει προβλήματα. Για να βελτιώνει τις ζωές και την καθημερινότητα των πολιτών. Για να εγγυάται την τήρηση των νόμων και των κανόνων που χαρακτηρίζουν μια κοινωνία.
Αυτή η κυβέρνηση έκανε ακριβώς το αντίθετο. Φόρτωσε την κοινωνία με τα βάρη που δεν μπορούσε εκείνη να επωμιστεί. Την έβαλε να επιλέξει σε δημοψήφισμα, βάσει ενός ανόητου ερωτήματος, που οδηγούσε σε αβέβαιο αποτέλεσμα, την οδήγησε σε εκλογές για να νομιμοποιήσει την «κωλοτούμπα» της, της φόρτωσε το μεταναστευτικό φορτίο, και το βάρος των πνιγμένων παιδιών της Μεσογείου...
Αυτή η κυβέρνηση, όχι μόνο στέρησε την ελπίδα (για την οποία ψηφίστηκε) από την κοινωνία, αλλά την φόρτωσε με πρόσθετο, καθημερινό άγχος γιατί η ίδια δεν μπόρεσε να βρεθεί αντιμέτωπη με τις ευθύνες της!
Η χώρα θαλασσοδέρνεται ακυβέρνητη τον τελευταίο χρόνο. Και από θαύμα δεν έχει βουλιάξει, αφού ούτε καπετάνιος υπάρχει, ούτε σωσίβια, παρά μόνον η οικονομική αιμοδοσία των δανειστών και η υπομονή του πληρώματος, δηλαδή του ελληνικού λαού.
Σε κανέναν τομέα δεν υπάρχει κράτος, σε κανέναν τομέα δεν λειτουργεί η κυβέρνηση.
Αλλά δεν υπάρχει ούτε πνευματική ηγεσία, ούτε ασφαλώς δικαιοσύνη!
Πολίτες γεμίζουν με κοπριές τα γραφεία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, και κανείς δεν συλλαμβάνεται, κουκουλοφόροι πυρπολούν (καθημερινά) τα γραφεία κοινοβουλευτικού κόμματος την ώρα που ο ανεκδιήγητος υπουργός δημοσίας Τάξης αγνοείται, δημοσιογράφοι ξυλοκοπούνται από παρακρατικούς «διαδηλωτές», πολίτες διασύρονται από κρατικές υπηρεσίες, πολίτες ξηλώνουν χώρους φιλοξενίας προσφύγων, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες μπαινοβγαίνουν στη χώρα, και οι υπουργοί τους κοιτούν απορημένοι να «λιάζονται».
Την ίδια ώρα, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται, αφού οι εθνικές οδοί καταλαμβάνονται από αγρότες, με αποτέλεσμα επιχειρήσεις να καταστρέφονται και όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας να χάνουν τη δουλειά τους, μιας και κανείς δεν μπορεί να διαφυλάξει την ελεύθερη διακίνηση προσώπων και αγαθών.
Και σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, οι πολίτες ζαλισμένοι προσπαθούν να κατανοήσουν τι ακριβώς συμβαίνει αφού το μόνο που φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση είναι η άκομψη τακτοποίηση συγγενών και φίλων στο Δημόσιο!
Δυστυχώς παρακολουθούμε μια κυβέρνηση που αδυνατεί να εφαρμόσει νόμους, που αδυνατεί να προστατεύσει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολλών, μια κυβέρνηση που απλά δεν υπάρχει!
Κανείς δεν εξηγεί σε κανέναν γιατί λαμβάνονται οι αποφάσεις αυτές, κανείς δεν αφήνει καν χαραμάδα ελπίδας για το μέλλον.
Ο (δικός μας) Χότζας, στην περίπτωσή μας, δεν έχει άλλη εναλλακτική από το να παρακολουθεί τη σπίθα να φουντώνει.
Γι αυτό και δυστυχώς, από την παρατεταμένη πολιτική αστάθεια της διακυβέρνησης Τσίπρα, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην ασύμμετρη αναρχία.
Όταν το κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του, το κενό καλύπτεται από ανεξέλεγκτες ομάδες που δεν ενοχλούνται από κανέναν!
Ήδη αχνοφαίνονται τα πρώτα ανησυχητικά δείγματα, χωρίς κανείς να κατορθώνει να τα αποτρέψει ή να τα ελέγξει.
Είναι θέμα χρόνου κάποιος από τους ακραίους να πάρει το πάνω χέρι. Και τότε ίσως επιβεβαιωθεί η προτροπή της Ζωής Κωνσταντοπούλου για τον κ. Τσίπρα και το ελικόπτερο...
Ο πρωθυπουργός αντί να επιβάλλει (προ πολλού) το νόμο και την τάξη, επιλέγει να απομονωθεί στο γραφείο του και αμυνόμενος να διακόψει οριστικά την κυκλοφορία στην Ηρώδου του Αττικού.
Επιλέγει να κερδίσει λίγο αποστειρωμένο χώρο, σε ένα απολύτως «εχθρικό περιβάλλον».
Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, έλεγε σοφά ο Μπακογιάννης.
Στα σημερινά όμως αδιέξοδα, μπορεί να απαντήσει η ίδια η Δημοκρατία

πηγή : liberal.gr

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Οδεύουμε ολοταχώς προς νέα καταστροφή; Αν δεν αντιδράσουμε ναι…




Του Τάσου Παπαδόπουλου
Μολονότι η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι όλα θα πάνε καλά, εν τούτοις στην κοινή γνώμη διάχυτη είναι και πάλι η αγωνία, για το τι χειρότερο μας περιμένει στο αμέσως προσεχές  διάστημα. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι επίκειται η κατάρρευση του παρόντος πολιτικού σχήματος, με παράλληλη εκ νέου προσφυγή στις κάλπες.
Κάποιοι άλλοι λένε, ότι όλα τα είχαμε,  οι εκλογές για τέταρτη φορά σε διάστημα ενός χρόνου μας έλλειπαν.
Για την ώρα έχουμε δεδομένα, από την μια την αποχώρηση του κουαρτέτου με ανοιχτά πολλά θέματα,  όπως το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα «κόκκινα» δάνεια και το δημοσιονομικό και από την άλλη, το σύνολο σχεδόν των πολιτών, από κάθε επαγγελματική τάξη να βρίσκεται στους δρόμους, με το κοινό σύνθημα να πάρει πίσω η κυβέρνηση τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα.
Η κυβέρνηση από την άλλη πλευρά βρίσκεται σε συμπληγάδες πέτρες, μια και οι δανειστές πιέζουν για νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ενώ η κυβέρνηση μοιάζει αμήχανη εν μέσω των μεν και των δε.
Με αυτά τα δεδομένα, οι απειλές που εκτοξεύονται από κυβερνητικά στελέχη, περί εκ νέου προσφυγής στο λαό, με άγνωστα για την ώρα ερωτήματα, προκαλούν εύλογα ερωτηματικά σε κάθε αγωνιούντα για το μέλλον του πολίτη.
Όμως τα δεινά αυτής της χώρας και κατά προέκταση των πολιτών της, δεν τελειώνουν εδώ, μια και στην παρατεταμένη  για μια εξαετία κρίση έρχεται να προστεθεί και το μεταναστευτικό, που συνοδεύεται πέραν της πληθώρας των προσφυγικών ροών, με απειλές από τις χώρες του βορά, ότι θα στήσουν γραμμή «Μαζινό» στα σύνορα της χώρας μας με την ΠΓΔΜ και την Βουλγαρία, με προφανή σκοπό να εγκλωβιστούν οι εισερχόμενοι πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες στη χώρα μας, με παράλληλη έξοδο της Ελλάδας από την συνθήκη Σένγκεν.
Μας λένε να εμποδίσουμε τους εισερχομένους. Δεν μας λένε πως εμποδίζει κανείς,  μια φουσκωτή βάρκα υπερφορτωμένη  με γυναίκες και παιδιά, μέσα στα φουρτουνιασμένα νερά του Αιγαίου. Τους πυροβολείς, τους πνίγεις ή τους συνοδεύεις με πολεμικά πλοία πίσω στην Τουρκία ;
Η εμπλοκή του πολεμικού ναυτικού, που υπαινίσσονται κάποιοι στην Ευρώπη, έρχεται σε αντίθεση με τα όσα ρυθμίζονται γι αυτές τις περιπτώσεις , από το διεθνές δίκαιο.
Ταυτόχρονα θέτουν και χρονικές προθεσμίες για την ολοκλήρωση των hot spots στα πέντε νησιά του Αιγαίου, καθώς και την εγκατάσταση κέντρων υποδοχής  στην ηπειρωτική Ελλάδα. Σφυρίζουν αδιάφορα από το γεγονός ότι χώρες, όπως το Πακιστάν, αρνούνται το επαναπατρισμό των πολιτών τους.
Το κόστος των προσφύγων-μεταναστών  είναι δυσβάστακτο για την παρούσα οικονομική συγκυρία της χώρας. Τα χρήματα όμως από την Ευρώπη και η υλικοτεχνική υποδομή υπολείπονται κατά πολύ των υποχρεώσεων, που έχουν φορτώσει στην Ελλάδα, την ώρα που έστειλαν ήδη την επιταγή στον Ερντογάν των τριών δις, από τα οποία η ελληνική συμμετοχή ξεπέρασε τα 25 εκατομμύρια ευρώ.
Από την πλευρά  η Άγκυρα ουδέν έπραξε μέχρι σήμερα για την αποτροπή της δράσης των διακινητών και παράλληλα δεν συζητάει το θέμα της ταυτοποίησης των προσφύγων στην τουρκική επικράτεια.
Όλα αυτά κοντεύουν να τρελάνουν τους πολίτες αυτής της χώρας, κάτι  που αποδεικνύεται από τις κάθε λογής δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με μια τελευταία, που έγινε για λογαριασμό του νεοσύστατου  οργανισμού «Διανέοσις» που θα δημοσιοποιηθεί τις επόμενες ημέρες,  το 46,2% θεωρεί ότι η χώρα μας βγήκε ζημιωμένη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ταυτόχρονα το 76% δεν επιθυμεί την έξοδό της από αυτήν.
Πάνω από το 40% των νέων από 18-24 ετών επιθυμεί την πρόσδεση της χώρας στην Ρωσία του Πούτιν και την αποχώρηση της από την Ε.Ε.
Σε συντριπτικά ποσοστά βρίσκεται απέναντι στο Ισλάμ, τον κομμουνισμό, τον καπιταλισμό και τις πολυεθνικές, ενώ δεν πολυσυμπαθεί  έννοιες, όπως, δεξιά, ριζοσπαστισμός, αριστερά και συνδικαλισμός.
Αντίθετα θετικά βλέπει τις αποκρατικοποιήσεις, την οικονομία της αγοράς, το σοσιαλισμό, τις αγορές και την ανταγωνιστικότητα.
Τέλος το 88,6% επιθυμεί συναίνεση. Πολύ απλά ο λαός, ανεξάρτητα του τι ψηφίζει, ζητάει από τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας να τα βρουν και να φροντίσουν από κοινού να βγάλουν την πατρίδα μας, από τα σημερινά της αδιέξοδα.
Και τι θα γίνουν οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας; Αυτοί που μέσα από το ντοπάρισμα και τον φανατισμό φτιάχνουν τις διαχωριστικές γραμμές, που τους οδηγούν στις καρέκλες της εξουσίας;  Από τα δύο ερωτήματα αυτά προκύπτει ένα τρίτο. Μέχρι πότε ο ελληνικός λαός θα δέχεται όλη αυτή την κοροϊδία των παχυλών υποσχέσεων, που δεν εκπληρώνονται ποτέ, όταν αυτοί που τις έδωσαν καταλαμβάνουν την εξουσία;
Οι καιροί είναι πραγματικά δύσκολοι. Η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί σε ένα βαθύ σκοτάδι από το οποίο δεν θα βλέπει φως από πουθενά. Η τύχη της χώρας αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα χέρια των πολιτών.
Εμείς οφείλουμε να πιέσουμε όχι απλά για τα μικρά συμφέροντα μας, αλλά για το αύριο, κυρίως των παιδιών μας, που έχουμε καταδικάσει με την ανεύθυνη πολλές φορές συμπεριφορά μας. Ο χρόνος που απομένει είναι περιορισμένος, μια και η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει. Για να μην γίνει η πατρίδα μας μια απέραντη πόλη Χομς…