DATE

Σάββατο 28 Μαΐου 2016


Η ψευδεπίγραφη «στροφή» του Τσίπρα, δεν αρκεί...


του Θάνου Οικονομόπουλου
Όσο κατακάθεται ο κουρνιαχτός της “επιτυχίας” και σκορπίζουν στον αέρα της πραγματικότητας οι αλαλαγμοί της “εθνικής νίκης”, καλό είναι όλοι μας, κυβερνώντες και κοινωνία να πάψουμε επιτέλους να βαυκαλιζόμαστε με τις αυταπάτες και τους στρουθοκαμηλισμούς μας, και να δούμε τι θα κάνουμε. Άμεσα και αποφασιστικά. Γιατί χρόνος δεν υπάρχει.
Ούτε από μηχανής λύση...
Το χρέος (αφήστε τι ψελλίζει η κυβέρνηση) δεν πρόκειται να τεθεί -αν τεθεί- στα σοβαρά στο τραπέζι, πριν από το 2018, στην καλύτερη περίπτωση. Κι' αυτό υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουμε πετύχει μέχρι τότε όλους τους (υπερφιλόδοξους) στόχους της τελευταίας συμφωνίας. Η πανηγυρικά διαφημισμένη “υπέρ-δόση”, θα δοθεί σε... δυο δόσεις, με την πρώτη στα μέσα, λένε, Ιουνίου ΑΦΟΥ υλοποιήσουμε κάποια προαπαιτούμενα που... ξεχάσαμε να περιλάβουμε στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την περασμένη Κυριακή. Και δεν είναι ούτε λίγα ούτε εύκολα:το ΕΚΑΣ, που μεγαλόθυμα “χάρισε” (σ' ότι αφορά την επιστροφή του ήδη καταβληθέντος), θα πρέπει να επιστραφεί στο δημόσιο, ή η πλήρης κατάργησή του ν' αρχίσει άμεσα. Που σημαίνει, ότι πρέπει να ξανανοίξει το ασφαλιστικό, που μόλις πριν 7 μέρες ψηφίστηκε!
Θα πρέπει μέχρι τα μέσα Ιουνίου να έχουν δρομολογηθεί οι αποκρατικοποιήσεις, με πρώτη αυτή του “Ελληνικού”. Αναφορικά με τα “κόκκινα δάνεια” των επιχειρήσεων, οι δανειστές επιμένουν να μην εξαιρεθούν (όπως προβλέπει το πολυνομοσχέδιο) αυτά που έχουν εγγύηση του δημοσίου. Μια διόλου “μικρή” λεπτομέρεια. Δάνεια με εγγύηση του δημοσίου, έχουν μόνοι δημόσιοι οργανισμοί και επιχειρήσεις του δημοσίου και φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Που σημαίνει ότι αν περιληφθούν και αυτά (αφού τροποποιηθεί το πολυνομοσχέδιο), το πιθανότερο είναι μια ΔΕΚΟ ή ένας δημόσιος οργανισμός να περάσει στο άψε-σβήσε στον έλεγχο των funds που θα αγοράσουν το δάνειο τους...
Αν οι “λεπτομέρειες” αυτές δεν τακτοποιηθούν μέσα στις επόμενες 15 μέρες, η πρώτη υποδόση της... δόσης, δεν πρόκειται να καταβληθεί. Ας πούμε, όμως, ότι η κυβέρνηση θα βρει τρόπο να... ξενομοθετήσει ότι νομοθέτησε την περασμένη Κυριακή, και θα επινοήσει τον επικοινωνιακό τρόπο να παρουσιάσει την εξέλιξη αυτή ως νέα εθνική “επιτυχία”. Ο ψηφισμένος από την Βουλή “κόφτης”, στον οποίο περιλαμβάνονται μισθοί και συντάξεις ( θυμάστε τον κ. Τσίπρα να λέει ότι “μισθοί και συντάξεις εξαιρούνται από τον κόφτη, είναι κόκκινη γραμμή μας...”!) για να ΜΗΝ ενεργοποιηθεί αυτόματα, θα πρέπει το 2018 να έχουμε περάσει στην ανάπτυξη και να έχουμε πλεονάσματα της τάξης του 3,5%! Δεν υπάρχει ούτε ένας σοβαρός αναλυτής, οργανισμός που να θεωρεί αυτόν τον στόχο εφικτό. Και τον... Χριστό που ρώτησαν, τους είπε ότι τα θαύματα έχουν τελειώσει. Το ΔΝΤ, επιμένει ότι αυτές οι προβλέψεις είναι ανώφελοι τακτικισμοί προς αγορά χρόνου. Οι δανειστές, η Κομισιόν,, το eurogroup,  για τους δικούς τους λόγους (να δουν τι θα γίνει με το βρεταννικό δημοψήφισμα, να γίνουν και οι γερμανικές εκλογές του χρόνου...), απλώς καμώνονται ότι το πρόγραμμα “περπατάει”. Για να κερδίσουν κι' αυτοί χρόνο. Και... βλέποντας και κάνοντας. Τυχαίο είναι ότι επέβαλλαν το “υπερταμείο” πώλησης του συνόλου της δημόσιας περιουσίας, να έχει διάρκεια... 99 ετών; Έχετε ξανακούσει δανειστή να επιβάλλει διατήρηση της υποθήκης για...80 χρόνια αφού αποπληρωθεί το δάνειο; Γιατί, θεωρητικά, το ελληνικό χρέος προβλέπεται να έχει αποπληρωθεί το 2030...
Απλά πράγματα: τα νούμερα, δεν βγαίνουν. Ο “κόφτης”, είναι σωστό μέτρο (όλοι κόβουμε, όταν ο προϋπολογισμός μας δεν βγαίνει...),  αλλά όχι με την παράλληλη δέσμευση για πλεονάσματα ύψους 3,5%, που οι δανειστές μας επιμένουν ακατέβατα. Πλεονάσματα και μη εφαρμογή του “κόφτη”, επιτυγχάνονται μόνο αν η χώρα περάσει άμεσα σε ρυθμούς ανάπτυξης-κι' εμείς τρέχουμε ακόμη με ύφεση. Και την ανάπτυξη, δεν την... παραγγέλνεις sur mesure- μόνο  ο Τσίπρας θεωρεί την ανάπτυξη ως κάτι που το παραγγέλνεις και... το εξαγγέλλεις! 
Κι' ας πούμε ότι από την... δεύτερη υποδόση της δόσης (αν και όταν την πάρουμε, αφού συμφωνήσουμε σε αιματηρή αναθεώρηση της τελευταίας ψηφισμένης συμφωνίας) πέσουν κάποια χρήματα στην αγορά, με την μορφή της εξόφλησης κάποιων χρεωστούμενων του δημοσίου σε ιδιώτες και επιχειρήσεις. Θα υπάρξει περιορισμένη ανακούφιση της αγοράς, τα χρήματα αυτά θα τζιραρισθούν δυο-  τρεις φορές, αλλά η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει με την ικανοποίηση κάποιων πιεστικών αναγκών των καταναλωτών ή με αγορές... εισαγόμενων προϊόντων. Γιατί η Ελλάδα δεν παράγει σχεδόν τίποτε! Ακόμη και την ταπεινή πατάτα, το μπρόκολο και τα λεμόνια τα εισάγουμε...
Η ανάπτυξη, επιτυγχάνεται μόνο με επενδύσεις. Ξένες και εγχώριες. Με το μπάχαλο (φορολογικό, διοίκηση, διαφθορά, γραφειοκρατία, στην ουσία κλειστές τράπεζες, διεθνή αναξιοπιστία της χώρας, αβεβαιότητα κλπ, κλπ) και την ανασφάλεια που έχει παγιωθεί τα 7 τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, ξέρετε πολλούς... φιλέλληνες επενδυτές να ρισκάρουν τα χρήματά τους εδώ; Και οι ΄Έλληνες επιχειρηματίες, στους οποίους ας πούμε καταβληθούν οι οφειλές του δημοσίου, φαντάζεσθε ότι μόλις πάρουν τα χρήματα θα... σπεύσουν να τα επενδύσουν, ή θα τα κρατήσουν καβάντζα για τις σκοτεινές και αβέβαιες μέρες που έρχονται;
Η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς διάλυσης και προοδευτικής χρεοκοπίας τα αρκετά τελευταία χρόνια. Παρέλκει, αυτή την στιγμή, ο επιμερισμός και η απόδοση ευθυνών-φταίμε όλοι! Το τελευταίο μνημόνιο (και τα προηγούμενα, άλλωστε...) καθώς και η μόνιμη πλέον εποπτεία μας από τους δανειστές, είναι μια λίαν επώδυνη, αιματηρή διαδικασία. Ακόμη και στην μνημονιακή εποχή, χάσαμε ευκαιρίες, σπαταλήσαμε τον χρόνο που κερδίζαμε με αυταπάτες για επιστροφή στις... παλιές καλές μέρες, ποτέ δεν θελήσαμε (κυβερνώντες, κυρίως, αλλά και κοινωνία) να αποδεχθούμε ότι αυτά που ξέραμε πέρασαν, και πρέπει να κάνουμε μια νέα αρχή, φευ από χαμηλότερο επίπεδο, αλλά μια αρχή που να επιτρέπει ελπίδες αναγέννησης για το μέλλον. Με θυσίες, κόπο, σκληρή δουλειά, αυτοπεριορισμό...
Ας μην γελιόμαστε άλλο. Και ο χρόνος εξαντλείται δραματικά. Ίσως αυτή η ευκαιρία, με τις όποιες αιματηρές υποχωρήσεις κάνουμε, να είναι η τελευταία-μετά το χάος. Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, ανασυγκρότησης, νέο ρεαλιστικό μοντέλο παραγωγικής  ανάπτυξης, στοχευμένο και κλιμακωτά επιδιωκόμενο. Που θα δεσμεύει και τούτη αλλά και τις επόμενες κυβερνήσεις, ασχέτως “ιδεολογικού” πρόσημου. Ας σώσουμε πρώτα την “παρτίδα”, ας μείνουμε στο παιγνίδι, και μετά θα έχουμε χρόνο για κόντρες και αντιπαραθέσεις. Νοούνται, ας πούμε, ελπίδες για ανάπτυξη -ιδίως στην βαριά βιομηχανία μας, τον τουρισμό- με... αύξηση των ήδη μη ανταγωνιστικών τιμών και επιβάρυνση του ΦΠΑ στις κατ' εξοχήν προσελκύουσες  τουρίστες περιοχές;
Αλλιώς, “αποχαιρέτα την Ελλάδα που φεύγει...”   


Πέμπτη 26 Μαΐου 2016


Το πεντοζάλι που έγινε καρσιλαμάς


Του Νίκου Μπογιόπουλου
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει. Και χορεύει. Φυσικά ο ρυθμός που ακούγεται δεν είναι το… «πεντοζάλι» για το οποίο μιλούσε προεκλογικά ο κ.Τσίπρας. Για το σαχλό τσιφτετέλι του εξευτελισμού πρόκειται στο οποίο επιδίδονται τα εκάστοτε γιουσουφάκια της πλουτοκρατίας.
    Οι ενθουσιασμένοι κυβερνώντες διαφημίζουν ότι «αξιολογήθηκαν» θετικά από τους… θεσμούς.
  • Πανηγυρίζουν γιατί – όπως αναφέρει η απόφαση του Γιούρογκρουπ – «ο ESM αναμένεται να εγκρίνει το συμπληρωματικό MoU» που υπέγραψε χτες η κυβέρνηση. Μνημόνιο (MoU), δηλαδή!
  • Πανηγυρίζουν γιατί ξεφτιλίστηκαν αφού οι εταίροι είπαν στον κ.Τσίπρα ότι ακόμη και τα παραμύθια που είπε μόλις προχτές στη Βουλή - περί μη αναδρομικής επιστροφής του ΕΚΑΣ και περί σύστασης ταμείου… Αλληλεγγύης – να τα ξεχάσει! 
  • Πανηγυρίζουν διότι υπέγραψαν νέα, δυσμενέστερη αναθεώρηση ακόμα κι αυτού του ασφαλιστικού –λαιμητόμος που ψήφισαν μόλις πριν από 15 μέρες!
  • Πανηγυρίζουν γιατί τους είπαν ότι δεν τους αρκεί η νομοθέτηση του ξεπουλήματος για 99 χρόνια αλλά θέλουν ακόμα πιο συγκεκριμένη νομοθέτηση για το ξεπούλημα του Ελληνικού, της Εγνατίας και της ενέργειας, κι αυτοί το αποδέχτηκαν! 
  • Πανηγυρίζουν γιατί τους είπαν ότι δεν τους αρκεί η ήδη νομοθετημένη ασυλία όσων διοικούν το Υπερταμείο ξεπουλήματος, πως θέλουν ακόμα πιο ισχυρή νομική κατοχύρωση ότι απαλλάσσονται ποινικών ευθυνών, κι αυτοί το αποδέχτηκαν!
  • Πανηγυρίζουν γιατί το επιτόκιο για τα δεκαετή ελληνικά ομόλογα πάει στο 6,98%, διότι θεωρούν ότι έχουν να κάνουν με λωτοφάγους που ξεχνούν ότι η Ελλάδα μπήκε στα Μνημόνια με πρόσχημα ότι το 2010 το επιτόκιο είχε ανεβεί πάνω από το 5%...
  • Πανηγυρίζουν διότι δεσμεύτηκαν σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για το 2018, δηλαδή για απηνή λιτότητα!
  • Πανηγυρίζουν γιατί το ΔΝΤ έρχεται μέχρι το τέλος του έτους με νέο δικό του μνημόνιο! Γράφει η απόφαση του Γιούρογκρουπ: «(…) το Eurogroupκαλωσορίζει την πρόθεση του ΔΝΤ να προτείνει στο διοικητικό συμβούλιο του Ταμείο να εγκρίνει την επίτευξη χρηματοδοτικής συμφωνίας πριν από το τέλος του 2016 (…)».
    Πανηγυρίζουν, φυσικά, γιατί τώρα θα πάρουν κι αυτοί τη δόση τους. Όπως οι προηγούμενοι. Ποιος δεν θυμάται τα αντίστοιχα πανηγύρια των Σαμαρά – Βενιζέλου για τις δικές τους δόσεις και «υπερδόσεις» (σσ: ειδικά εκείνη των 40 – 50 δισ. ευρώ τον Δεκέμβρη του 2012).
    Ας δούμε, όμως, για ποιο πράγμα παιανίζουν τα… νταούλια της «αριστερής» καταισχύνης: «Έρχονται» – λένε – 10,3 δισ. ευρώ! Μάλιστα… Αλλά:
    α) Το μόνο που ξέρουμε, σε ότι αφορά τον ελληνικό λαό, είναι τα δισεκατομμύρια που «φεύγουν».
    • Μιλάμε για τα πάνω από 8 δισ. ευρώ νέα βάρη (έκθεση Λογιστηρίου του Κράτους) που πρόσθεσαν στις πλάτες του λαού με το Ασφαλιστικό τους.
    • Μιλάμε για τα νέα βάρη ύψους 5,4 δισ. ευρώ που πρόσθεσαν στις πλάτες του λαού με το φορολογικό τους.
    • Μιλάμε για την «κάβα» των νέων μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις ύψους 3,6 δισ. ευρώ που φέρνουν με τον «κόφτη» τους.
    • Μιλάμε για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ανυπολόγιστου κόστους που την επέκτειναν για τα επόμενα 99 χρόνια!
    Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς τα άπταιστα… «μαρξιστικά» τουκ.Τσακαλώτου για να κάνει τις προσθαφαιρέσεις ώστε να αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται.
    β) «Έρχονται» - λένε – 10,3 δισ. ευρώ! Μάλιστα… Μόνο που:  
    • Το για ποιους «έρχονται» προκύπτει από το γεγονός ότι το 70% αυτού του ποσού είναι ήδη δεσμευμένο για τις πληρωμές τόκων και χρεολυσίων παλιότερων δανείων που έχει δεσμευτεί να αποπληρώσει η κυβέρνηση στους τοκογλύφους μέχρι τα τέλη του Ιουνίου.
    • Το για ποιους βασικά «έρχονται» καταγράφεται – δυο φορές – στην απόφαση του Γιούρογκρουπ: «Η δεύτερη δόση (…) θα δοθεί (…) ώστε να καλύψει ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους (…)».
    • Το για ποιους «έρχονται» προκύπτει από τα προγράμματα ενίσχυσης των «επενδυτών» που σπεύδουν να φέρουν «ανάπτυξη» και «ανοικοδόμηση» πάνω στο έρεβος του μισθού των 400 ευρώ, της απλήρωτης δουλειάς και των εργασιακών σχέσεων «γαλέρας».  
    • Το για ποιους «έρχονται» προκύπτει από το που πήγαν και τα προηγούμενα που «ήρθαν». Πριν από μόλις δυο βδομάδες ήταν η εφημερίδα «Handelsblatt» που δημοσίευσε την έρευνα του «European School of Management and Technology»του Βερολίνου που πιστοποιούσε ό,τι ακριβώς γνωρίζαμε: Το σύνολο σχεδόν των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ σε δάνεια που υποτίθεται «πήρε» η Ελλάδα από το 2010 στο πλαίσιο των Μνημονίων πήγαν υπέρ πίστεως γαλλογερμανικών τραπεζών και για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.
    Γι’ αυτούς φτιάχτηκαν τα Μνηµόνια. Όλα τα Μνημόνια. Και του κ.Τσίπρα και των προηγούμενων.
    Για να εξασφαλίζονται – µέσω της «συντεταγµένης» και «ελεγχόμενης» χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους και την εκτός ελέγχου χρεοκοπία του ελληνικού λαού – τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων «σωτήρων».
    Το τίμημα της «σωτηρίας» είναι οι μισθοί. Είναι οι συντάξεις. Είναι η δημόσια περιουσία. Είναι τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Είναι τα σπίτια του άνεργου και φτωχοποιημένου λαού που τα βγάζουν στο σφυρί παραδίδοντας στα όρνεα τα «κόκκινα δάνεια»! 
    Η κυβέρνηση, βέβαια, πανηγυρίζει. Πέτυχε – λέει – ρύθμιση του χρέους! Μην πάει το μυαλό σας στο «κούρεμα» και στις «διαγραφές». Αυτά πήγαν εκεί που πήγαν και εκείνα τα «θα καταργήσουμε τα Μνημόνια σε ένα νόμο με ένα άρθρο».
    Γράφει η απόφαση του Γιούρογκρουπ: «Στις 9 Μαΐου το Eyrogroupεπαναβεβαίωσε ότι το ονομαστικό κούρεμα εξαιρείται (…)». 
    Η «ρύθμισή τους» δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν «χάρτη» αιώνιας δουλοπαροικίας χρέους όπου η Ελλάδα θα πληρώνει κάθε χρόνο έως και το 20% του παραγόμενου πλούτου της για αποπληρωμή παλιότερων και ολοένα ανανεωνόμενων χρεών.
    Η «ρύθμισή τους», την εξειδίκευσή της οποίας θα αναμένουμε μετά το… 2018, λέει – εκ των προτέρων - ότι εις το διηνεκές η Ελλάδα θα καταβάλει ετησίως το 1/5 του ιδρώτα του λαού της, ποσά μέχρι και 30 – 40 δισ. ευρώ κατ’ έτος (!), για να πληρώνει χρέη που ο λαός δεν χρωστάει και που δεν τελειώνουν ποτέ!    
    Τέτοια μεγάλη «επιτυχία». Και που την σερβίρουν: Σε ένα λαό που είδε τα τελευταία 6 χρόνια να λεηλατείται – στο όνομα της «σωτηρίας» - το ¼ του ΑΕΠ της χώρας και να του βουτάνε από την τσέπη με την μορφή των εισπρακτικών και δημοσιονομικών μέτρων πάνω από 70 δισ. ευρώ πριν ακόμα από την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου.
***
    Κάπως έτσι επιστρέφουμε από εκεί που δεν φύγαμε ποτέ. Είναι στο έργο του«Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» που ο Νίκος Μπελογιάννης εξέταζε το ρόλο του ελληνικού κεφαλαίου σε συνδυασμό με τη διείσδυση και τη συνεργασία του με το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα.
    Σε εκείνη την ακτινογραφία της ελληνικής οικονομίας που ξεκινά από το 1824 και φτάνει έως το 1940, μιλώντας για το πώς λειτούργησε ο «σωτήριος» δανεισμός από τα πρώτα «δάνεια της ανεξαρτησίας» μέχρι και τη μεταξική δικτατορία, ο Μπελογιάννης έγραφε:
«…ο λαός υπόφερνε. Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: “Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού» (…). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές – τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους – εκτελούσαν το ίδιο “εθνοφελές” έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μία από τις καλύτερες θέσεις”».
    Στον, δε, επίλογο του βιβλίου του, ο Μπελογιάννης σημειώνει:
«… Γενικά, η πολιτική ζωή της χώρας μας μέσα στα 120 χρόνια της ελεύθερης ύπαρξής της επηρεάστηκε σημαντικά από τις θελήσεις κι τα συμφέροντα των ξένων κεφαλαιούχων και των χωρών τους. Και τα συμφέροντα αυτά ήταν πάντοτε αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της. Παρ’ όλα αυτά όμως, οι ελληνικές κυβερνητικές κλίκες, όταν έφταναν στο σταυροδρόμι που οδηγούσε ή στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδας τους ή στην υποταγή στις επιθυμίες και τους εκβιασμούς των ξένων, προτίμησαν πάντοτε, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, το δεύτερο δρόμο (…)».
    Αυτά τότε…

Τετάρτη 25 Μαΐου 2016



ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ


του Δημήτρη Ματσικούδη 
Ας βάλουμε μερικά πράγματα στη θέση τους πριν μας στρίψει τελείως. Τι είδαμε και τι ακούσαμε χθες στη Βουλή; Τη μάχη του εκπρόσωπου της επάρατης Δεξιάς Κυριάκου απέναντι στον εκπρόσωπο της Αριστεράς Αλέξη; Όχι βέβαια! Η μάχη ήταν μεταξύ των εκπρόσωπων δύο νεοφιλελέ παρατάξεων. Εκείνης της παραδοσιακής Δεξιάς κι εκείνης που καλύπτεται με τη λεοντή της Αριστεράς. Κι ο καβγάς; Για το ποιος από τους δύο είναι ο πιο αξιόπιστος υπηρέτης των δανειστών.
Ο μεν Κυριάκος διέρρυγνυε τα ιμάτιά του για το πόσο αξιόπιστος νεοφιλελέ μεταρρυθμιστής και πόσο ικανή είναι η παράταξή του στην νεοφιλελέ ανάπτυξη, ξεχνώντας βέβαια πως επί των ημερών της η ύφεση έπαιζε πάνω από 5% ετήσια, ο δε Αλέξης να χτυπιέται για το πόσο πιστός είναι στην εφαρμογή της επαίσχυντης νεοφιλελέ Συμφωνίας που έφερε μετά από μια καταστροφική διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Μια συμφωνία που ποτέ του ο Αλέξης δεν παραδέχθηκε τον επαχθή, τιμωρητικό της χαρακτήρα λόγω της αλαζονικής συμπεριφοράς Βαρουφάκη, που αν τελικά δεν την υπέγραφε η διαπραγμάτευση θα κατέληγε σε Grexit.
Όμως ο Αλέξης μετά το πυροτέχνημα του Δημοψηφίσματος την πέρασε από τη Βουλή και μετά από την υπερψήφισή της και από την αντιπολίτευση προσέφυγε σε πρόωρες εκλογές για να κάνει συνένοχό του και τον Ελληνικό Λαό στην εφαρμογή της…
Μαγκιά του δε λέω. Αλλά ο Λαός τον έφερε στην εξουσία για να διαγράψει μονομερώς το χρέος και να τον απαλλάξει από τα μνημόνια. Όχι για να πάει και να διαπραγματευτεί τρίτο μνημόνιο; Αυτό το έχει διαγράψει τελείως από τη μνήμη του ο Αλέξης. Γι’ αυτόν η προηγούμενη πολιτική του ζωή ήταν γεμάτη αυταπάτες! Είδε το φως το αληθινό μετά από 17 ώρες σκληρής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές και μεταλλάχθηκε σε πιστό υπηρέτη του νεοφιλελέ διεθνούς ΧΠ συστήματος. Κι όλα αυτά με την έγκριση ενός παλαβωμένου από τις αλλεπάλληλες περικοπές εισοδημάτων λαού, ο οποίος έψαχνε κάτι σε πιο πατριωτικό, σε πιο αριστερό λαιτ και ψήφισε ότι του γυάλισε πιο πολύ ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα. Μια επιλογή που ήδη πληρώνει με capital controls, με ανεξέλεγκτη εισβολή μεταναστών, με κλείσιμο δεκάδων χιλιάδων επιχειρήσεων, με κόψιμο του ΕΚΑΣ και φοροκαταιγίδα που έχει σκοτεινιάσει τον ορίζοντα.
Δύο σημαντικά θέματα που προέκυψαν κατά τη διάρκεια των χθεσινών αψιμαχιών κουκουλώθηκαν από τον διαρκώς ψευδόμενο πρωθυπουργό μας και από το…αντίπαλο δέος, τον Κυριάκο.
Το πρώτο: Η δήλωση στην Καθημερινή του αντιπροέδρου της Κομμισιόν Β. Ντομπρόβσκις «Κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεών μας με την ελληνική κυβέρνηση, τονίζαμε ότι οι μειώσεις δαπανών θα επηρέαζαν λιγότερο την ανάπτυξη από τις αυξήσεις φόρων, τις οποίες επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση και είχαμε μια σειρά από μελέτες που υποστήριζαν αυτό το επιχείρημα. Στο τέλος όμως οι ελληνικές αρχές πρέπει να αποφασίσουν τα μέτρα. Η ελληνική κυβέρνηση είχε ισχυρή προτίμηση στο να αυξηθούν οι φόροι και όχι να μειωθούν οι δαπάνες». Τι απάντησε σε αυτό ο Αλέξης; Θέλανε λέει να πάνε το ΦΠΑ στο νερό και στο ρεύμα από 13% στο 23% κι εμείς αντί αυτού πήγαμε το 23% στο 24%! Και ο Κυριάκος και οι λοιποί αντιπολιτευόμενοι κατάπιαν κι αυτό το ψέμα του Αλέξη αμάσητο..
Αμ, το άλλο που είπε ο Βασίλης Λεβέντης: πως το κείμενο του πολυνομοσχεδίου ήρθε απευθείας από το Δ.Ν.Τ και πάει ατόφιο προς υπερψήφιση χωρίς να αλλάξει ούτε ένα νι, ένα σίγμα; Κι αυτό το κατάπιε ολόκληρη η Βουλή αμάσητο προς δόξαν της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας μας…
Αυτή είναι η κατάσταση. Ο Λαός είναι εκκωφαντικά απών από τη Βουλή οι δε αντιπρόσωποί του δίνουν ακριβοπληρωμένες παραστάσεις για να μας κρατούν σε πλήρη αδράνεια και αποβλάκωση…Και τα καταφέρνουν μια χαρά…

Δευτέρα 23 Μαΐου 2016

                   
                  Ξεπουλημένοι

του Νίκου Μπογιόπουλου


Ξεπουλημένα γουρούνια! Δεν ανήκουν άραγε σ’ αυτό το χοιροστάσιο όλοι εκείνοι που για κάποια χρήματα ή για λίγη δόξα, για ένα πορτοφόλι, μια εσάρπα, μια κορδέλα, μετατρέπουν τις πεποιθήσεις τους σε άχυρα κάτω από τα πόδια των μεγάλων;
    Εκείνοι, οι ακόμα πιο αξιολύπητοι, που για να απολαμβάνουν το προνόμιο της αργομισθίας ή για να φανούν κάπως πιο λαμπεροί,μετατρέπονται σε αυλικούς, βαλέδες και παράσιτα στις παρακάμαρες των υπουργών ή στις τραπεζαρίες των πλουσίων;
    Κι αυτός ο δημοσιογράφος που πουλάει την πένα του σε όποιον πληρώνει καλύτερα, αυτός ο χρονογράφος που γλείφει τις μπότες για να αφηγείται τάχα πώς τις γυαλίζουν, ο νταβατζής, ο ξερόλας γραφιάς, όλοι αυτοί οι τύποι, ξεπουλημένα γουρούνια.
Ξεπουλημένο γουρούνι εκείνος ο γελωτοποιός που διατηρεί το κύρος του και κερδίζει το ψωμί του κάνοντας τον παλιάτσο μπροστά στο πλήθος,
Ξεπουλημένο γουρούνι, εκείνος ο κλαψιάρης ποιητής που ζητιανεύει τι θα φάει - όχι τι θα πιει - στις επιτροπές και τα υπουργεία!
Ξεπουλημένα γουρούνια όλα εκείνα τα ανθρωπάκια που κάποτε παρίσταναν τους ενθουσιώδεις ή τους σκληρούς και τους άκαμπτουςπου επιδείκνυαν την υποτιθέμενη ανεξαρτησία και εκκεντρικότητά τους, ενώ κάποιο ωραίο πρωί, εντελώς κενοί, τελειωμένοι, έδεσαν ένα κόκκινο μεταξωτό φουλάρι στο λαιμό, στόλισαν τη μουσούδα τους με ένα τετράγωνο σκούφο όπως τα αδέλφια τους τα γουρούνια των πανηγυριών και στριφογυρίζοντας και γρυλίζοντας προχώρησαν αυτόβουλα προς τη σκάφη της μετριότητας.  
Ξεπουλημένο γουρούν όποιος ζει από τις κολακείες στην εξουσία ή τη συγκατάβαση στην αντιπολίτευση, κάνει τα θελήματα της μιας ή της άλλης και ζητάει σαν αντάλλαγμα για τα θελήματά του μια μικρή υποψηφιότητα σε κάποια κωμόπολη . Θεωρούν τους εαυτούς τους προστατευόμενους κάποιου υπουργού, ή εθελοντές μιας κάποιας πολύ σπουδαίας υπόθεσης! Δεν είναι όμως εθελοντές, αλλά ξεπουλημένα γουρούνια!  Δεν διατρέχουν κανέναν άλλον κίνδυνο πέραν του να σκεπαστούν είτε από μία βροχή φτυσιμάτων, είτε από την ανουσιότητα των λιβανισμάτων!»
Το απόσπασμα που προηγήθηκε γράφτηκε στις 30 του Νοέμβρη 1876, από τον κομμουνάρο Ζυλ Βαλές.
    Ο Ζυλ Βαλές, ο φλογερός επαναστάτης, συγγραφέας και δημοσιογράφος, που συμμετείχε στην εξέγερση της Κομμούνας ως μέλος της Επιτροπής Παιδείας κι εξέδιδε την εφημερίδα «Ο Δρόμος», πέντε χρόνια μετά την κατάπνιξη της Παρισινής Κομμούνας, αφιέρωσε αυτά τα λόγια στους ξεπουλημένους του καιρού του.
    Τα αφιέρωσε σε κείνα τα ανθρωπάκια, που μόλις οι ίδιοι βολεύτηκαν φρόντισαν να προδώσουν το λαό που υποτίθεται ότι θα υπηρετούσαν.
    Που με διαβατήριο την οβιδιακή μεταμόρφωσή τους και με σημαία την «πορτοφόλα» τους, περάσανε σαν τα ποντίκια στο απέναντι στρατόπεδο, εξασφαλίζοντας την πάρτη τους.    
   Οι στίχοι του Βαλές είναι μια ακτινογραφία των ασπαλάκων και των ξεπουλημένων της εποχής του. Και όλων των εποχών.