DATE

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016



είΣτΕ και φαίνεΣτΕ!


Θέλω να ξεκινήσω από τη χαρά. Σήμερα οι άνθρωποι που δουλεύουν στην τηλεόραση,δημοσιογράφοι, ηθοποιοί παραγωγοί, διοικητικό προσωπικό πήρανε μία μεγάληανάσα. Το φάντασμα της ανεργίας που τρέχει πίσω από όλους τους Έλληνες, σταμάτησε να τους κυνηγάει.
Βεβαίως τη μεγάλη χαρά την παίρνουν οι ιδιοκτήτες καναλιών, οι οποίοι αφού πάρουν τα ωραία τους λεφτά πίσω, θα μπορούν να εκπέμπουν όπως και πριν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κέρδισαν τη μάχη με την κυβέρνηση και ισχυροποίησαν την τηλεδημοκρατία.
Δίκιο έχει αυτός που εμφανίζεται και μιλάει στο δελτίο, άδικο αυτός που δεν ακούμε τη γνώμη του.
Επιβεβαιωθήκαμε για το ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο. Η χαρά των εργαζόμενων όμως, που ήταν όμηροι μίας κατάστασης για την οποία δεν έφταιξαν, χαροποιεί όλους. Όπως χαρήκαμε για την επαναπρόσληψη των απολυμένων από τον Κυριάκο εργαζομένων της ΕΡΤ, όπως χαρήκαμε για 12.000 εργαζόμενους του Μαρινόπουλου για τους οποίους βρέθηκε λύση, έτσι θα χαρούμε και με τους ανθρώπους της ιδιωτικής τηλεόρασης που δεν έχασαν τις δουλειές τους!
Το ΣτΕ όμως, δεν ήταν δυνατόν να βγάλει κάποια άλλη απόφαση. Όταν το ίδιο αυτό δικαστήριο έχει νομιμοποιήσει τα Μνημόνια ως συνταγματικά, επιβάλλοντας με αυτές του τις αποφάσεις συνθήκες κατοχής στον ελληνικό λαό, είναι προφανές ότι ακολουθεί νόμους που συντάχτηκαν για να υπερασπίζουν φιλελεύθερες πολιτικές και καθεστώτα.
Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση η υποτέλεια, η υποτακτικότητα, η παράδοση της εθνικής κυριαρχίας και της ανεξαρτησίας της χώρας να κρίνεται συνταγματική για τον μέσο νου.Για τον κάθε νου.
Αυτό που δεν αντελήφθη ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πως οι νόμοι αυτοί είναι φτιαγμένοι εδώ και χρόνια σαν κοστούμια για να χωρούν συγκεκριμένοι και να περισσεύουν οι πολλοί.
Τι μας είπε το ΣτΕ;
Μας είπε ότι έπρεπε να έχει συγκροτηθεί το ΕΣΡ. Αυτό να είχε αποφασίσει.
Ποιος αρνήθηκε τη συγκρότηση του ΕΣΡ;
Η Νέα Δημοκρατία.
Γιατί;
Για να έχει νομικό πάτημα το ΣτΕ, μεταγενέστερα.
Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια;
Το χρονικό μια προαναγγελθείσας αντισυνταγματικότητας.
Οι νόμοι είναι υπηρέτριες του σάπιου καθεστώτος της μεταπολίτευσης. Δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος νέων πολιτικών και μάλιστα αριστερόστροφων. Επιστρέφει τα 250 εκ. ευρώ στους ιδιοκτήτες και αφήνει ανοιχτές τις συχνότητες. Δηλαδή κρίνοντας αντισυνταγματικό το νόμο, επιβάλλει τη συνέχιση της παρανομίας των προηγούμενων 27 ετών, που έχει κριθεί και αυτή ως αντισυνταγματική.
Στην πραγματικότητα επέλεξε την προηγούμενη αντισυνταγματικότητα.
Αλλά αυτή είναι η δουλειά του ΣτΕ; Να διαλέγει μεταξύ δύο αντισυνταγματικών νόμων, ποιος θα ισχύσει; Τι έχουμε φεστιβάλ αντισυνταγματικότητας, πρώτο βραβείο;
Δεν είδα να επιβάλλει άμεση συγκρότηση του ΕΣΡ. Το άφησε φλου, όποτε, αν και οπόταν.
Έτσι στήριξε την επικρατούσα ανομία στο τηλεοπτικό τοπίο. Ανομία που έγινε δεκτή και παραδεκτή και από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες. Διότι προσήλθαν στον διαγωνισμό.
Αν είσαι νόμιμος γιατί να προσέλθεις σε διαγωνισμό για να αποκτήσεις νομιμότητα αφού την έχεις;
Οι δικαστές επέβαλαν «αναδρομική νομιμότητα». Το ΣτΕ έχει ήδη χάσει την εκτίμηση του στην κοινωνία, από τη στιγμή που ψήφισε τα Μνημόνια είναι ως συνταγματικά. Η κοινωνία είναι σοκαρισμένη από το γεγονός ότι οι Έλληνες δικαστές νομιμοποίησαν καθεστώς αποικιοκρατίας και συνθήκες κατοχής στη χώρα. Η απόφαση για τις άδειες είναι παρανυχίδα.
Χιλιάδες παιδιά σέρνονται και μπρουντρομιάζονται καθημερινά για ένα γραμμάριο χασίς και απολαμβάνουν της σκληρότητας των νόμων. Εκεί βρίσκουν πολλοί δικαστές την ευκαιρία να κάνουν τους μάγκες.
Ο κόσμος ξέρει πως όλα αυτά τα αυθαίρετα στους αιγιαλούς και στις παραλίες έχουν σφραγίδες ανώτατων δικαστικών και νομικών συμβουλίων.
Ο κόσμος ξέρει ότι είναι λίγοι οι δικαστές που παλεύουν όρθιοι. Σε έναν κόσμο που έχει σαπίσει, και η σαπίλα έχει φτάσει παντου, θέλετε να μου πείτε ότι έχει σταματήσει έξω ακριβώς από την πόρτα της δικαιοσύνης;
Έπρεπε λοιπόν, να έχει αποφασίσει το ΕΣΡ.
Δεν αναρωτήθηκαν οι 25 δικαστές γιατί δεν έχει αποφασίσει το ΕΣΡ 27 χρόνια τώρα;
Τους φαίνεται φυσιολογικό ότι μία ανεξάρτητη αρχή δεν μπορεί να πάρει μία απόφαση 27 χρόνια;
Δεν καταλαβαίνει ότι βρωμάει το βασίλειο;
Ποια ανεξάρτητη αρχή;
Μπορεί να διορίζεσαι από την κυβέρνηση και να μου παριστάνεις και τον ανεξάρτητο;
Μια χαρά εξαρτημένη αρχή είναι η ανεξάρτητη.
Ε.Σ.Ρ. = Εξαρτημένο Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης
Το ΕΣΡ ήταν μία επιτροπή λογοκρισίας Δεξιάς και ΠΑΣΟΚικής κοπής, φίμωσης κάθε δημοκρατικού λόγου, βάζοντας πρόστιμα σε όσους «κακοποιούσαν» την ελληνική γλώσσα.
Έχω συρθεί άπειρες φορές για κακοποίηση της γλώσσας. Η μόνη γλώσσα που δεν κακοποιεί σε αυτή την χώρα, είναι η γλώσσα του γλείφτη. Έχει βρωμίσει ο τόπος και τα τζάμια των τηλεοράσεων από γλείφτες και υποτελείς σαλιάρηδες.
Οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι σεβαστές και ενίοτε αναγκαστικά αποδεκτές. Αλλά κρίνονται κιόλας. Ιδιωτικά η απόφαση με συμφέρει, να το πούμε κι έτσι. Αλλά το ΣτΕ αποφασίζει για το ιδιωτικό συμφέρον ή το δημόσιο;
Το ΕΣΡ είναι ένα ακόμα χέρι της διαπλοκής. Τίποτα παραπάνω. Μόνο καθαρά πρόσωπα θα μπορούσαν να δώσουν αξιοπιστία σε τέτοιους ανεξάρτητους οργανισμούς. Κάποια μέρα θα γραφούν και θα ειπωθούν τα πράγματα με το όνομα τους.
Η κυβέρνηση δεν έχασε στη κοινωνία. Προσπάθησε να της εξασφαλίσει 250 εκατομμύρια ευρώ και απέτυχε. Ο κόσμος ξέρει τι γίνεται, δεν είναι μαλάκας.
Νευριάζει όμως, γιατί όταν ο εχθρός είναι δύσκολος, πρέπει να οπλίζεσαι καλά. Δεν πας με νεροπίστολο σε πάρτυ από καλάσνικοφ.
Και ο εχθρός σήμερα νίκησε την κυβέρνηση. Όμως εμείς εκεί στον Alpha που περάσαμε όλη αυτή τη στεναχώρια όλο αυτό το διάστημα, έχουμε μία μέρα χαράς. Οι εργαζόμενοι ανακουφίστηκαν. Η κυβέρνηση έκανε ένα λάθος. Σε αυτή την ιστορία έπρεπε από την αρχή να εξασφαλίσει όλους τους εργαζόμενους όπως το έκανε στην ΕΡΤ.
Το σκεπτικό θα έπρεπε να είχε προβλεφτεί στο νόμο Παππά ή σε κάποιο άλλο νόμο. Δεν μπορεί να χάνουν τις δουλειές τους εργαζόμενοι υγιών επιχειρήσεων, τελεία και παύλα.
Και αναφέρομαι και στον Alpha που γνωρίζω και στο STAR και στο Epsilon, που δεν γνωρίζω.
To MEGA όμως δεν θα κλείσει λόγω ΕΣΡ, ούτε λόγω αντισυνταγματικότητας, θα κλείσει λόγω χρεών. Κι αυτό το μετρούνε μέσα τους οι εργαζόμενοι, γιατί ξέρουν ότι τώρα που ο καθένας μπορεί να έχει μία άδεια, η διανομή της διαφημιστικής πίτας των 200 εκατομμυρίων σε περισσότερους, θα φέρει μεγάλα προβλήματα.
Διότι με την απόφαση του ΣτΕ, τόσο ο Σαββίδης, όσο και ο Μαρινάκης, μπορούν να έχουν ασφαλώς άδεια, χωρίς απλώς να πληρώσουν. Τα λεφτά δηλαδή τους επέστρεψε το ΣτΕ.
Ο καθένας μπορεί να έχει άδεια, όμως η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων μετά την απόφαση αυτή του ΣτΕ, μπορεί να οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις στην κατάσταση του MEGA.
Το ΣτΕ όμως, δεν έλαβε υπόψιν του το νέο τοπίο, το οποίο διαμόρφωσε. Κάτι που είναι θεμελιώδες για την όποια κρίση ανωτάτου δικαστηρίου. Το ΕΣΡ όταν συγκροτηθεί, θα πρέπει να είναι μία ανεξάρτητη δημοκρατική αρχή.
Ελπίζω να μην συνεχίσει να παρακολουθεί αμέριμνη τα δελτία προπαγάνδας και τις στημένες βρωμιές, στέλνοντας μόνο πρόστιμα στις σατιρικές εκπομπές με τις εντολές των μπαμπάδων κάποιων αυτοδημιούργητων.
Ο Άγιος Δημήτριος, ο μυροβλήτης, μετά την απόφαση του ΣτΕ μετονομάστηκε ως Άγιος Δημήτριος, ο Τηλεπροβλήτης.
*Υ.Γ.: Όταν τον πρόεδρο του ΣτΕ τον περιμένουν στο Κολωνάκι αγανακτισμένοι τηλεθεατές, καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι δικαστές τι πρέπει να ψηφίσουν για να μην τους συμβούν παρόμοια.
πηγή: altsantiri.gr



Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Χωρίς πάθος, χωρίς γέλιο, χωρίς έμπνευση
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 
Είναι μεγάλο κρίμα, που σε αυτή τη χώρα οι νέοι άνθρωποι προτιμούν να απέχουν. Από όλα. Κάτι κόντρα στη λογική ενδεχομένως μια και όλα όσα συμβαίνουν, όλα όσα συμφωνούνται, πρωτίστως εκείνους αφορούν. Εκείνους και το μέλλον τους, το οποίο είναι αλήθεια ότι δεν διαγράφεται διόλου ρόδινο. Πώς απαντούν; Όσοι δεν επιλέγουν ή όσοι δεν μπορούν να φύγουν, με την απάθεια. 
Απλώς απέχουν. Δεν ενημερώνονται, δεν ψηφίζουν, δεν ενδιαφέρονται, δεν συμμετέχουν στα κοινά. Και είναι πραγματικά κρίμα για τη χώρα που ήδη αντιμετωπίζει έντονο δημογραφικό πρόβλημα γήρανσης να εμφανίζεται "γερασμένη" ακόμα και η νεολαία της. Και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να τους προβληματίσει όλους. Εκφράζουν το πλέον δυναμικό και θεωρητικά παραγωγικό – αν μπορούσε να ενταχθεί στην παραγωγή κομμάτι αυτής της χώρας όλα όσα λέγονται, όλα όσα σχεδιάζονται; Αυτό είναι που πρέπει να μας προβληματίσει όλους. 
Η αδρανοποίηση των νέων ανθρώπων, είναι ίσως το πλέον επικίνδυνο καμπανάκι κινδύνου για μία κοινωνία. Μία κοινωνία που μέσα της έχει ήδη εγγράψει μία ήττα, μία εθνική καταστροφή. Γιατί τι άλλο από εθνική καταστροφή είναι όλα όσα βιώνει ο τόπος τα τελευταία έξι χρόνια. Δυστυχώς, η απάθεια της νεολαίας, η αδιαφορία της κοινωνίας είναι νερό στον μύλο της εξουσίας. Δείτε τι συμβαίνει σήμερα. Φαντάζεστε να προσπαθούσε να τα επιβάλει μία άλλη κυβέρνηση; Θέλετε να συζητήσουμε για το τι θα συνέβαινε και πώς θα σειόταν ολόκληρη η χώρα από τις αντιδράσεις;
Αλίμονο στους νέους… όχι δεν εννοώ την γνωστή ελληνική ταινία με τον αξέχαστο Χορν. Αν και εδώ που τα λέμε, η φτώχεια έχασε και στην ταινία…  Αλίμονο ακόμη περισσότερο στη χώρα που το αίμα των νέων της δεν βράζει. Που δεν έχουν πάθος. Πάντως, εκτός από την απάθεια, η χώρα έχει υποστεί και ένα άλλο μεγάλο "ευνουχισμό". Έχει χάσει το χιούμορ της. Μην το παίρνετε ανάλαφρα. Μόνο σε απολυταρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει χιούμορ. Γιατί το χιούμορ δείχνει συνήθως και εξυπνάδα, σπιρτάδα. Ακόμη και το ελαφρώς κακόγουστο. Και η εξουσία που στηρίζει την επιβίωσή της στην ισοπέδωση μιας κοινωνίας σαφώς και δεν επιθυμεί το χιούμορ. Άλλωστε χωρίς χιούμορ δεν υπάρχει ούτε σάτιρα. Θυμάστε τι γινόταν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ή Νέας Δημοκρατίας ή και επί συγκυβέρνησης των δύο; Τώρα βλέπετε πουθενά καμία πολιτική σάτιρα; 
Στη χώρα της κατάθλιψης δεν υπάρχει χιούμορ. Και πολύ χειρότερα, δεν επιθυμεί και κανείς να υπάρχει. Όσοι δεν βυθίζονται στη μιζέρια τους, είναι με το… ζωνάρι λυμένο για καβγά. Σκυθρωποί και θυμωμένοι είναι οι περισσότεροι. Δικαίως, αλλά… Ακόμα και τα τρολαρίσματα γίνονται άγαρμπα, προσβλητικά, επιθετικά. Καμία τσαχπινιά. Με αποτέλεσμα, όλοι να διακατέχονται από μία υπερβάλλουσα σοβαροφάνεια, η οποία όταν είναι και προσποιητή καταντά και γελοία. 
Και σε αυτόν τον εγκλωβισμό έχουν διολισθήσει ακόμα και οι καλλιτέχνες. Από τότε άλλωστε που ενεπλάκησαν σωρηδόν με την πολιτική έγιναν και εκείνοι ξύλινοι. Αυτολογοκρίνονται. Καμία έμπνευση, καμία πρόκληση. Πεζοί, ξύλινοι, διαχειριστικοί. Και εν τέλει… βαρετοί. Όπως δυστυχώς βαρετός είναι για τους περισσότερους σήμερα και ο πολιτικός λόγος. Άκεφος.
Αλήθεια, αναρωτιέμαι αν θα μπορούσε ποτέ σε αυτή τη χώρα, σε αυτές τις συνθήκες, να υπάρξει για παράδειγμα μία... Μαντόνα. Ακραίο παράδειγμα, ε; Ίσως. Να βγει όμως κάποιος βρε αδερφέ με δυνατότητα να έχει δημόσια φωνή που ακούγεται και αναπαράγεται και να τρελάνει το σύστημα. Εδώ αυτοί μας τρελαίνουν κάθε μέρα. Πουλάνε τρέλα με την οκά... Γνωρίζετε φαντάζομαι τι είπε η Μαντόνα για τον Τραμπ. Το τερμάτισε... Αλλά αυτό που ήθελε το πέτυχε. Πολύ καλύτερα ίσως από τους επικοινωνιακούς συμβούλους της Χίλαρι. Απαξίωσε τον Τραμπ σε μέγιστο βαθμό. Μπορεί να το τερμάτισε, αλλά στο κοινό που απευθυνόταν, "έγραψε"...
Εντάξει, ας μην φτάσουμε στα άκρα της Μαντόνα, άλλωστε η Αμερική είναι μία χώρα... μαγική και διαφορετική. Αλλά τίποτε βρε αδερφέ; Να μην κουνιέται φύλλο; Εντάξει, το γνωρίζουμε ότι στην αριστερά δεν ευδοκιμεί το χιούμορ. Οι υπόλοιποι όμως;

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Η αισιοδοξία της βούλησης και η ''σταύρωση '' του Αλέξη


του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η ιστορία θα κρίνει εάν στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόστηκε η τακτική του δύο βήματα μπρος ένα βήμα πίσωκαι αν έγιναν τα δύο βήματα μπρος ή το ένα πίσω. Αυτό που ξέρουμε μετά βεβαιότητας είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας επανεκλέχθηκε πρόεδρος του κόμματος με αυξημένο ποσοστό 93,54% (2.548 ψήφοι σε 2.758 ψηφίσαντες  και σε σύνολο 2.926 συνέδρων), γεγονός που μεταφράστηκε από τους πολιτικούς αναλυτές σε απόλυτη επικυριαρχία του.  Η άποψη αυτή ενισχύθηκε από το περιβόητο «καταλάβατε τι ψηφίσατε;» και την υποχρέωση των συνέδρων σε μια απίστευτη κωλοτούμπα που μετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα. Η κωλοτούμπα αυτή είναι το θεμέλιο για μια νέα νομενκλατούρα, η οποία  μόλις εδραιωθεί θα αρχίσει να αποστασιοποιείται από τις πατρωνίες και θα αυτενεργεί προς όφελός της, όπως έγινε και στο ΠΑΣΟΚ.

Μπορεί στο Β΄ Συνέδριο να μην έγινε μια ξεδιάντροπη ιδεολογική μετάλλαξη προς την σοσιαλδημοκρατία, όμως χαράχθηκε το μονοπάτι του κυβερνητισμού και της «αισιοδοξίας της βούλησης», που είπε ο Αλ. Τσίπρας μνημονεύοντας τον Γκράμσι.  
Αυτή είναι η προφανής ανάγνωση των πεπραγμένων του Β΄Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Παρ΄ όλα αυτά, εδώ θα αποτολμήσουμε μερικές σκέψεις και προσεγγίσεις σε μια προσπάθεια υπέρβασης της αντιπολιτευτικής φιλολογίας και της επικυρίαρχης ερμηνείας των media.
1.       
       Ας ξεκινήσουμε με την αριθμητική. Από το σύνολο των 2.926 συνέδρων ψήφισαν Τσίπρα οι  2.548, δηλαδή 378 δεν ψήφισαν καθόλου, ενώ άλλοι 176 έριξαν λευκό και 34 άκυρο. Που μας κάνει 588 σύνεδρους που εξέφρασαν κάθετη αντίρρηση προς τον Τσίπρα. Δηλαδή τον αποδοκίμασε το 20% των συνέδρων. Πάμε τώρα στην ψηφοφορία για την Κεντρική Επιτροπή (Κ.Ε.) που έβγαλε πρώτο τον Τσακαλώτο με 1312 ψήφους, δεύτερο τον Φίλη με 1308 και έκτο τον Σκουρλέτη με 1157 ψήφους. Δεν υπονοούμε εδώ ότι οι προεδρικοί δεν ελέγχουν την Κ.Ε. , όμως αναδείχθηκαν οι Ηρακλειδείς του αριστερού προσανατολισμού. Μπορεί αυτό να είναι ένα ψυχαναλυτικό άλλοθι των «τυχοδιωκτών της εξουσίας» που θα έλεγε ο Άδωνης, αλλά μπορεί και να μην είναι. Μπορεί να είναι η συνείδηση της αριστεράς, που διαβάζοντας ενδεχομένως αλλιώς από τους τυχοδιώκτες την «αισιοδοξία της βούλησης», αποφάσισαν  να φυλάνε Θερμοπύλες. 
2.       
       Η  μη κάθοδος των τάσεων στην εκλογή των 151 μελών της Κ.Ε. μοιάζει με νίκη της γραμμής Τσίπρα, αλλά είναι καικινούμενη άμμος, χώρια που αποτελεί εξέλιξη ωρίμανσης για την κυβερνώσα αριστερά. Σημειωτέον ότι δεν χρειάστηκε να ενεργοποιηθεί η ποσόστωση για κυβερνητικά στελέχη, καθώς από τα 149 μέλη
(+ ο πρόεδρος και ο γραμματέας της Νεολαίας που μετέχουν ex officio), τα μη κυβερνητικά στελέχη είναι 112, δηλαδή το 75,2%.
3.       
        Σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών υπολογίζεται ότι «με την Ενωτική Κίνηση (προεδρικοί) συντάσσονται περίπου 57 μέλη της (38%), με τους 53+ 42 μέλη (28%) και με την Πλατφόρμα 2010 31 μέλη (21%). Υπάρχει ακόμα ηΟμάδα των Έξι, δηλαδή έξι κορυφαία στελέχη του κόμματος και της κυβέρνησης, όπως οι Νίκος Βούτσης, Πάνος Σκουρλέτης και Αλέκος Φλαμπουράρης (κεντρώοι ισορροπιστές) , που δεν λογίζονται ως μέλη κάποιας συγκεκριμένης τάσης, αλλά ασκούν ισχυρή επιρροή. Από τους πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚογενείς προέρχονται τέσσερα μέλη (ανάμεσά τους οι Αντώνης Κοτσακάς και Δημήτρης Σακελλάρης), ενώ 10 ακόμα μέλη της νέας Κ.Ε. δεν έχουν σαφή ένταξη σε τάση».
4.       
      Η «ηγετικών προθέσεων», όπως χαρακτηρίστηκε από τα media, ομιλία του Ευκλείδη Τσακαλώτου που φέρεται ως άτυπος επικεφαλής των 53+42, ανέδειξε αναμφίβολα μια νέα ηγετική φυσιογνωμία (αν όχι και μία εναλλακτική)  που διατηρεί αλώβητη την αριστεροσύνη της και ταυτόχρονα δεν είναι ιδεοληπτική. Στην κριτική Σκουρλέτη (“δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα”) απάντησε με το περίφημο: "Όλοι μαζί τα συμφωνούμε και όλοι μαζί εφαρμόζουμε τα συμφωνηθέντα. Δεν θα εφαρμόζουν οι δεξιοί του κόμματος, οι αριστεροί ή είναι κάτι άλλο. Μαζί τα κάναμε. Μαζί θα τα κερδίσουμε. Μαζί". Είχε την τόλμη να δικαιολογήσει τον αποδιοπομπαίο τράγο Γιάννη Βαρουφάκη και να θέσει όρια  στο «άνοιγμα» του ΣΥΡΙΖΑ προς την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία («το φλερτ είναι υπόσχεση χωρίς εγγυήσεις») και ζήτησε εγγυήσεις γιατί «ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς».
5.      
        Όπως έγραψε η καλή συνάδελφος Βασιλική Σιούτη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ορίζει πλέον ως «αριστερά»  τις επενδύσεις και την ανάπτυξη με θέσεις εργασίας , ενώ στο παρελθόν και ο ίδιος προέτασσε την αναδιανομή του πλούτου. Αλλά γιατί αυτό είναι κακό; Ο υπαρκτός πλούτος είναι κατατεθειμένος στο εξωτερικό, ο εγχώριος εκποιείται  ή απαξιώνεται και υπάρχουν τα 20 δισ. μετρητά στις θυρίδες και στα στρώματα. Συνεπώς, αναδιανομή θα γίνει επί του νέου πλούτου που θα παραχθεί (εάν ποτέ συμβεί αυτό), δηλαδή από την πραγματική (όχι λογιστική) ανάπτυξη, η οποία θα προκύψει από επενδύσεις. Το μείζον κοινωνικό, πολιτικό και εθνικό θέμα της χώρας είναι το 1,5 εκατ. άνεργοι και η ραγδαία αποεπένδυση.

Η επιδίωξη επενδύσεων (100 δισ. ευρώ μέχρι το 2020 για να έρθουμε στα ίσια μας) έχει τόσο δεξιά, όσο και αριστερή προσέγγιση και λύση. Θα δούμε ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Εδώ υπάρχει όμως μια παγίδα.  Οι επενδύσεις εντάσεως εργασίας που πολιτικά είναι βολικές και ευνοούνται από τον αναπτυξιακό νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση, συνήθως δεν προκαλούν πολλαπλασιαστικά αναπτυξιακά φαινόμενα.  Εδώ υπάρχει και ο κίνδυνος να μην καταφέρει η ελληνική οικονομία να μπει στο κλαμπ των παραγωγών νέας τεχνολογίας, ενώ έχει τα διανοητικά εφόδια για να το πετύχει (δεν έχει τα θεσμικά και την στήριξη).
Συμπερασματικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα ακόμη άλμα προς τον κυβερνητισμό και αυτό εμπεριέχει και καλά και εγκυμονεί κινδύνους. Δεδομένου ότι η ιστορία προχωράει αργά, τα άλματα μετράνε διπλά. Το 75% της ΚΕ ελέγχεται από μη κυβερνητικά στελέχη και αυτό αποτελεί μια εγγύηση αποτροπής μιας διαδικασίας πασοκοποίησης (όχι με την έννοια της προσχώρησης και της λειτουργίας πασοκογενών στο κόμμα, αλλά της διολίσθησης στον κομφορμισμόκαι την διαπλοκή).


Η αναμενόμενη εκλογή της Πολιτικής Γραμματείας και η εκλογή Γραμματέα του κόμματος από αυτήν θα έχει τη σημασία της, όπως άλλωστε και ο περιβόητος ανασχηματισμός για να βγουν κάποια συμπεράσματα για την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια των αποστασιοποιημένων ψηφοφόρων του.