Μας έχετε πρήξει με τον Εμφύλιο

 του Κώστα Γιαννακίδη

Η πολιτική μας ζωή είναι τόσο στείρα στην παραγωγή ιδεών, ώστε ένα κομμάτι του δημόσιου λόγου περιστρέφεται γύρω από τα ίδια και τα ίδια. Αν δεν είναι ο Εμφύλιος, θα είναι η χούντα.

 Πέθανε εκατό χρονών ένας καπετάνιος του Αντάρτικου, τον αποχαιρέτησε, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Μπακογιάννης και άρχισε η μουρμούρα, οι αναδρομές και τα βαμμένα tweets. Αυτή η γραφικότητα, έτσι όπως εκδηλώνεται δύο γενιές μετά τον Εμφύλιο, σε βοηθάει να αντιληφθείς το σημαντικό έλλειμμα στην πολιτική μας ζωή: είναι τόσο στείρα στην παραγωγή ιδεών, ώστε ένα κομμάτι του δημόσιου λόγου περιστρέφεται γύρω από τα ίδια και τα ίδια. Αν δεν είναι ο Εμφύλιος, θα είναι η χούντα.

Φυσικά και δεν είναι κακό να συζητάς για αυτά τα πράγματα αν και συχνά η λήθη έχει παρηγορητική ή και λυτρωτική δράση. Διάβασε βιβλιογραφία, συμφώνησε ή διαφώνησε με τους φίλους σου για το πόνημα των Καλύβα-Μαραντζίδη, διαμόρφωσε άποψη, δημοσίευσε την αν θες και στο Facebook. Δεν θα μαλώσουμε για αυτό. Γενικώς δεν θα μαλώσουμε για τον Εμφύλιο.

Οι πρωταγωνιστές πέθαναν και οι συνέπειες έχουν σε μεγάλο βαθμό απορροφηθεί από τον χρόνο και τη ζωή.
Αν κάποιοι ανατρέχουν στον Εμφύλιο το κάνουν από δόλο, αναζητώντας ερείσματα διχασμού και αντιπαράθεσης. Και αυτό γίνεται και από τις δύο πλευρές που, υποτίθεται, αντιπροσωπεύουν τα δύο στρατόπεδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε την κουβέντα στα εμφυλιοπολεμικά προκειμένου να αξιοποιήσει πολιτικά τα περί χαμένων ευκαιριών της Αριστεράς και άλλα χαριτωμένα. Άκουγες κάτι «ψυχή βαθιά» και «ραντεβού στα γουναράδικα» και απορούσες από ποια δεκαετία κατέβηκαν όλοι αυτοί. Και, από την άλλη, το σκληρό δεξιό κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας χρησιμοποιεί αντίστοιχους όρους για πλαισιώσει την κριτική τους προς την κυβέρνηση: «μα κυβερνούν οι επίγονοι εκείνων που ήθελαν να μας κάνουν σοβιετία».

Δεν υπάρχουν τραύματα από τον Εμφύλιο στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας. Αν είναι να βρούμε τραύματα από τη χούντα, εντάξει, να το συζητήσουμε –αν και έτσι πάλι στον Εμφύλιο θα οδηγηθούμε αφού η ιστορικά η χούντα ανήκει στη σφαίρα των συνεπειών του. Τέλος πάντων, ακόμα και αν υπάρχουν τραύματα, είναι από εκείνα που εδώ και χρόνια μπορούμε να αγνοήσουμε. Θα έπρεπε να έχουμε προχωρήσει περισσότερο, ακόμα πιο μπροστά. Ομως να, αν βρίσκεσαι μέσα σε ένα δωμάτιο που θυμίζει μόνο το παρελθόν, κάποια στιγμή θα βρεθείς να συνομιλείς με τα φαντάσματα.