DATE

Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017




Αγαπητέ Αλέξη, επίτρεψέ μου




Αγαπητέ Αλέξη,

Αρχικά θα ήθελα να σε ευχαριστήσω διότι χθες με έκανες να ανατρέξω στο Βικιλεξικό (θα το έλεγα Wikipedia, αλλά επέλεξα τον ελληνικό όρο για να μην σε μπερδέψω) για να βρω την ετυμολογία της λέξης «σθένος», της λέξης «courage», της λέξης «δέσμευσης» και φυσικά εάν υπάρχουν διαφορετικά είδη «σθένους»…
Ναι, σε ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό!
Βρήκα λοιπόν στο Βικιλεξικό ότι «σθένος» είναι  το θάρρος, η τόλμη, η αντοχή, η δύναμη, η ισχύς, η ρώμη κάθε είδους, τόσο ηθική όσο και σωματική…

Βρήκα επίσης ότι η μετάφραση της λέξης «courage» είναι «θάρρος» ή «κουράγιο» (τι μας είχε ευχηθεί ο κύριος Γιουνκέρ; ε, αυτό!)…

Βρήκα επίσης την ετυμολογία της λέξης «δέσμευση» (πάλι στο Βικιλεξικό)… «Δέσμευση» λοιπόν είναι το να αναλάβει κάποιος μια υποχρέωση, ηθική ή επίσημη…

Θεωρώ ότι είσαι αρκετά έξυπνος για να καταλάβεις ότι αναφέρομαι στην βράβευσή σου για το πολιτικό σου σθένος και για την δέσμευσή σου στο Ευρωπαϊκό Ιδεώδες.
Όμως, αγαπητέ Αλέξη, επίτρεψέ μου να σου εξηγήσω, γιατί προβληματίστηκα και γιατί θα απορούσα (για να μην σου πω ότι θα γελούσα) αν, με βράβευε για τη δουλειά μου κάποιος διευθυντής εφημερίδας από την Μποτσουάνα και όχι κάποιος Έλληνας διευθυντής.   
Αρχικά (επίτρεψέ μου και πάλι) να σου πω, πως εγώ, αντιλαμβάνομαι τις λέξεις «σθένος» και «δέσμευση».
«Δέσμευση» λοιπόν για μένα, είναι να τηρώ αυτά που έχω υποσχεθεί ή δηλώσει. Με λίγα λόγια να μην λέω άλλα με την ντουντούκα πάνω σε ένα τρακτέρ, ή σε μία διαδήλωση κατά των πλειστηριασμών (βλέπε: «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», ή «θα βαράμε το ζουρνά και οι αγορές θα χορεύουν» και διάφορα τέτοια επαναστατικά) και άλλα όταν έρχεται η στιγμή να κάνω πράξη τις υποσχέσεις μου!
«Σθένος» για μένα είναι να στέκομαι όρθιος και να κοιτάω τους πάντες στα μάτια όταν έρθει η στιγμή να αθετήσω τις «δεσμεύσεις» μου!
Και επειδή το βραβείο που σου απονεμήθηκε -όπως σου είπα παραπάνω- με προβλημάτισε πολύ θα σταθώ λίγο παραπάνω στη λέξη «σθένος»…
«Σθένος» λοιπόν αγαπητέ Αλέξη, δεν είναι να εμφανίζεσαι στη Βουλή με αμφιβόλου ποιότητας «ανετίλα» και χιουμοράκι κατατροπώνοντας τους αντιπάλους σου με ατάκες και «κλισεδάκια» που πουλάνε στους ομοίους σου (δόξα τω Θεώ είναι μόνο 299)!
 «Σθένος» δεν είναι να ανακοινώνεις με περίλυπο ύφος την μη τήρηση της όποιας «δέσμευσής σου» και να μην μπαίνεις στον κόπο να ζητήσεις έστω και μία συγγνώμη!
«Σθένος» δεν είναι να φταίει για τα πάντα η «κακούργα κενωνία», ή «ο κακός μας ο καιρός» και –φυσικά- να κάνεις δικό σου το τραγούδι του αξέχαστου Λουκιανού «για όλα φταίνε οι γκόμενες, οι πρώην και οι επόμενες» (όπου «γκόμενες» βάλε όποιον θέλεις)!
Αγαπητέ Αλέξη,
«Σθένος» είναι -κάτω από όποιες συνθήκες- να κοιτάς στα μάτια αυτούς τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπείς και να τους λες αλήθειες.
«Σθένος» είναι να ακυρώσεις το ταξίδι σου (όσο σημαντικό και αν είναι) και να βρεθείς δίπλα στους νεκρούς της Μάνδρας, ασχέτως ποιος φταίει για την καταστροφή που έγινε.
«Σθένος» είναι να ζητάς συγγνώμη και να αναλαμβάνεις
έστω και μία -τόσο δα- ευθύνη.
«Σθένος» είναι να διορθώνεις λάθη και όχι να τα συντηρείς γιατί είσαι εγκλωβισμένος στις ιδεοληψίες και στο παρεάκι με το οποίο επέλεξες να κυβερνήσεις. Και μια και είπαμε για «παρεάκι» εξήγησέ μου σε παρακαλώ, τι προσφέρουν κάποιοι «πολιτικοί σχεδιαστές» και «υπουργοί» πέρα από το να περιφέρουν το χάλι τους και να βρίζουν χυδαία στο twitter και στο facebook (είχαν twitter και facebook και στο χωριό τους, τρομάρα τους;)
«Σθένος» είναι να τους διατηρήσεις αν θες, σαν κοινωνικό «παρεάκι» αν αυτό σε κάνει να νιώθεις καλά, αλλά να τους απολύσεις από υπαλλήλους μου ! Γιατί -μην το ξεχνάς- και αυτοί και εσύ υπάλληλοί μου είστε…
 Αγαπητέ Αλέξη,
Όταν μίλησες για το πρώτο βραβείο (αυτό του «σθένους») είπες ότι ανήκει στον ελληνικό λαό και απλά εσύ το παραλαμβάνεις και πολύ καλά έκανες…
Ξέρεις όμως τι θα ήταν «σθένος» και πως θα είχες κερδίσει το σεβασμό μου και –ίσως- την ψήφο μου;
Αν πηγαίνοντας στο Παρίσι, είχες πάρει μαζί σου, έναν συνταξιούχο που δεν μπορεί να βγάλει το μήνα του με την πετσοκομμένη του σύνταξη, έναν Πυροσβέστη που αγοράζει παπούτσια από τον πενιχρό μισθό του (γιατί ο προϋπολογισμός προβλέπει 3 «συμβούλους» στους βουλευτές αλλά όχι ένδυση για πυροσβέστες, αστυνομικούς και άλλες κατηγορίες -σκληρά και επικίνδυνα- εργαζομένων), έναν καρκινοπαθή που δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακά του, τη μάνα ενός νεκρού από τη Μάνδρα και τους ανέβαζες να παραλάβουν αυτοί το βραβείο «σθένους», τη στιγμή που εσύ θα τους ζητούσες συγγνώμη!
Ναι ξέρω… σίγουρα δεν φταις εσύ για όλα τα δεινά αυτής της χώρας!
Τι να κάνουμε όμως; Σε αυτή τη δεδομένη στιγμή εσύ είσαι ο «κυβερνήτης» και επειδή δεν μπορείς (και είναι λογικό) να διορθώσεις όλα τα κακώς κείμενα, τουλάχιστον πέρα από το να προσπαθήσεις, μπορείς να ζητήσεις μία συγγνώμη!
Α! και κάτι τελευταίο αγαπητέ Αλέξη…
Δεν υπάρχει «πολιτικό σθένος»! Το «σθένος» είναι κουλτούρα, είναι παιδεία, είναι στάση ζωής και η ιστορία έχει αποδείξει ότι ουδεμία σχέση έχει με την πολιτική…
Με απογοήτευση
(πόσο θα ήθελα να μπορούσα να γράψω «με σεβασμό»)
Ιονιστής