DATE

Τετάρτη 5 Απριλίου 2017


 Όποιος ζει να σηκώσει το χέρι!



του Λάκη Λαζόπουλου 
Έχουν αντιστραφεί τα ρήματα, τα επίθετα, τα νοήματα. Προσδιορίζεται ως φυσιολογικό το πάρα φύσιν νόημα. Άνθρωποι που εκπροσωπούν το επονομαζόμενο δημοκρατικό τόξο, έχουν λησμονήσει ότι η χώρα έχει παραχωρήσει την εθνική της κυριαρχία στα τομάρια επί Γιωργάκη Παπανδρέου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει την κυρίαρχη και η αντιπολίτευση παριστάνει ότι την ελέγχει. 
Λένε, ας πούμε: Η κυβέρνηση αργεί να κλείσει την αξιολόγηση. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι ξένοι είναι έτοιμοι να κλείσουν την αξιολόγηση και εδώ, οι δικοί μας, οι ηλίθιοι, αργούν.
Δε λένε ότι οι ξένοι βιάζουν τη χώρα, δε λένε ότι οι ξένοι ξεφτιλίζουν τους ανθρώπους, δε λένε ότι Γερμανοί είναι αδίστακτοι, δε λένε ότι ο Σόιμπλε παραφρονεί και η χώρα του κερδοσκοπεί εις βάρος μας.
Ποιό είναι λοιπόν το θέμα; Να βιαζόμαστε το ίδιο με τους δανειστές; Να έχουμε την ίδια ταχύτητα επιβολής μέτρων στον λαό; Σε τι ωφελήθηκε η χώρα από την απόφαση του Γιωργάκη Παπανδρέου να φέρει το ΔΝΤστην Ελλάδα χωρίς να ρωτήσει κανέναν και χωρίς ασφαλώς να καθυστερήσει;
Πόσα δισεκατομμύρια κερδίσανε οι ντόπιοι αληταράδες μαζί με τους ξένους στην προσυνεννοημένη εκτίναξη των spreads; 
«Αδυναμία της κυβέρνησης να κλείσει η αξιολόγηση», διαβάζω στα ΝΕΑ σήμερα. Δηλαδή είναι δύσκολο να πεις το ναι, είναι αδυναμία να λες όχι; Έφτασε λοιπόν να είναι δύναμη το ναι. 
Πώς αναποδογυρίζουν τα νοήματα;
Όταν μιλάς σαν τσιράκι του δανειστή και του τοκογλύφου σου.
Άνθρωποι μορφωμένοι, άνθρωποι σοβαροί με τη γραβάτα τους και με τη μίζα τους, που ανάθεμα στις βιβλιοθήκες που τους μεγάλωσαν. Αλλά τα γράμματα έχουν σχέση με το χαρακτήρα, με τον οποίο έρχονται σε συνεννόηση. Υπάρχει ρεύμα που φωταγωγεί περιοχές και υπάρχει ρεύμα που γίνεται ηλεκτρική καρέκλα.
*** Συναντιέται η Φώφη με τον Μητσοτάκη, που τον λένε συνέχειαΚυριάκο για να μην θυμόμαστε τον Μητσοτάκη, και αποφασίζουνε μαζί ότι αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι αυτοί οι δύο είναι ακίνδυνοι;
Ακίνδυνο λοιπόν το ΠΑΣΟΚ, ακίνδυνη η Νέα Δημοκρατία. Μπορεί να είναι επικίνδυνοι όλοι μαζί και του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου. Ακίνδυνο όμως το ΠΑΣΟΚ, που πιο κλέφτες δεν υπήρξαν ποτέ στη χώρα αυτή στη νεότερη ιστορία, αυτό δεν μπορεί να υπάρξει. Αντί αυτήν τη στιγμή να έχουν συλλάβει τους υπεύθυνους που χρέωσαν τη χώρα, που τη διαλύσανε και την παραδώσανε, αντί να έχουν μπει εισαγγελείς στα ταμεία τους, ακόμα συζητάνε.
Δεν ξέρω αν αργεί η κυβέρνηση να κλείσει την αξιολόγηση, αν πρέπει να την κλείσει άρον-άρον γιατί ο λογαριασμός ανεβαίνει, ξέρω ότι οι δανειστές ασκούν κατ’ επάγγελμα αλητεία. Κάθε μέρα βάζουν καινούργιους όρους, κάθε μέρα πεθαίνουν τη χώρα και ούτε ένας δεν ρίχνει τις ευθύνες σε αυτούς. Διότι αυτοί τάχα μας δανείζουν.
Ο Σόιμπλε είναι βέβαιο ότι κάθε μέρα έχει καινούριες παράλογες απαιτήσεις, ασκώντας καθαρά ναζιστικές πρακτικές στη χώρα μας. Γι’ αυτόν όμως λέξη. 
Επικίνδυνοι είναι οι σιωπηλοί της ιστορίας και οι σκυμμένοι.
Επικίνδυνο είναι το ΠΑΣΟΚ που έφαγε τρισεκατομμύρια σε μίζες και σήμερα ονομάζονται Δημοκρατική Συμπαράταξη και συνεχίζουν να ανησυχούν για τον τόπο, αλλά δεν ανησυχούν για αυτά που φάγανε και που χάθηκαν. Επικίνδυνος ήταν και είναι ο άνθρωπος ο οποίος έβαλε την Ελλάδα στις γκρίζες ζώνες και η χώρα μας πέρασε πρώτη στη διαφθορά, με τους Πρετεντέρηδες να τους υμνούνε στα μεγάλα κανάλια. Μιλώ για τον Σημίτη ασφαλώς. Όμως και ο Τσίπρας άλλα υποσχέθηκε. Ότι θα βγει και θα καθαρίσει το τοπίο. Μια χαρά συνεχίζει να είναι ίδιο το τοπίο. Απείραχτο. Πουλημένοι δημοσιογράφοι υποτακτικοί των καιρών στην συντριπτική πλειοψηφία τους, αλλάζουν καθημερινά τα νοήματα, αναποδογυρίζοντας τα ρήματα. Για όλα φταίει αυτός ο λαός που καθυστερεί να συνθηκολογήσει. Δεν λένε βρέχει, λένε η κυβέρνηση δεν έφερε τον ήλιο. 
Αλήθεια στη συνάντηση Φώφης – Κυριάκου είπανε τίποτα για τους λογαριασμούς του Παπαντωνίου; Είπανε τίποτα για τους λογαριασμούς που βρέθηκαν στην Αφρική σε Μη Κυβερνητική Οργάνωση επί υπουργίας Ντόρας, όπου δίναμε άπειρα εκατομμύρια για να ψάχνουν το κλίμα της Αφρικής;
Εκατομμύρια τα οποία τα έδινε η χώρα την ώρα που έκοβε τις συντάξεις.
Και αυτοί είναι οι ακίνδυνοι της χώρας;;;
Σίγουρα δεν μιλήσανε για τον Παπαντωνίου, γιατί μ’ αυτόν ασχολείται η ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Αλλά τι ανάγκη έχει να τονίζει κανείς το ανεξάρτητη.
Σα να νιώθουνε ότι πιστεύουμε ότι είναι εξαρτημένη η δικαιοσύνη και θέλουν να μας το βγάλουν απ’ το μυαλό.
Ένα πολιτικό μπουρδέλο έχει γίνει η χώρα, όπου οι πολιτικοί κάνουν ότι θέλουν, παραβιάζουν όποιους νόμους θέλουν, έχουνε νόμους πλαστελίνες για τα συμφέροντα τους και ισχυρίζονται ότι αυτοί είναι οι πράττοντες νόμιμα. Δηλαδή, 300 αθώοι και 11 εκατομμύρια λαός ένοχοι;
Χρησιμοποίησα τη λέξη μπουρδέλο, επειδή άκουσα τον κύριο Πάγκαλονα λέει ότι «ο λαός στ’ αρχίδια του για τον Μπελογιάννη και το μουσείο». 
Μιας λοιπόν και καθιερώνεται επίσημα αυτή η γλώσσα, ας την χρησιμοποιήσω και εγώ. Ένα πολιτικό χαμαιτυπείο και μία Χρυσή Αυγή,η οποία παίζει τον μπράβο του συστήματος. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μ’ ένα ασθενές επικοινωνιακό επιτελείο προσπαθεί να απαντήσει, που, σε τι, σε ποιους, με ποια ρήματα, σε ποια νοήματα;
Έχει μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ στο παιχνίδι, ενώ ο λαός τους έδωσε εντολή ρήξης, όχι εντολή να γίνουν όλοι μαζί μια ωραία σαλάτα. 
Η βρωμιά και η δυσωδία αρέσει στα γουρούνια, αλλά είναι εξαιρετικά θλιβερό όταν ένας λαός γουρουνοποιείται και εξοικειώνεται με την αποπνικτική μυρωδιά των σκανδάλων.
Όταν ένας λαός φτάνει να λέει καλύτερα να έρθει ο κλέφτης  και ο διεφθαρμένος να κυβερνήσει διότι είναι πιο ικανός, ο λαός αυτός έχει χάσει το δρόμο του. Και πώς να μην τον χάσει όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανέλαβε να βγάλει τη χώρα από την κρίση, ξανακάθισε τη χώρα στην ίδια καρέκλα; 
Κάθε μέρα οι τράπεζες αρπάζουν 500 – 600 €, τα κατάσχουν. Έχουν πανικοβάλει τον κόσμο, και όλο το σύστημα πασχίζει να οδηγήσει τη χώρα μια και καλή στην οριστική υποταγή. Δεν αναπνέουμε πια σ’ αυτή τη χώρα.
Το μυαλό μας έχει πεθάνει, η ψυχή μας έχει πεθάνει, το όνειρο έχει πεθάνει.Όποιος ζει να σηκώσει το χέρι! 
Θέλω να τελειώσω το κείμενο με στίχους του Νίκου Γκάτσου από τονΚεμάλ, που την μουσική του έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις. 
Νικημένο μου ξεφτέρι, δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί.
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.
Καληνύχτα.

Τρίτη 4 Απριλίου 2017



Οι άνθρωποι με ενοχλούν ............

του Ίωνα Παπαδάκη
Δεν έχω κανένα πρόβλημα… Ο καθένας (όπως και εγώ, άλλωστε) μπορεί να βλέπει ότι θέλει μια και αυτή η μαγική συσκευή που μπήκε τόσο «βίαια» στα σπίτια μας -και ακούει στο όνομα τηλεόραση- έχει ένα κοντρόλ με δεκάδες μαγικά κουμπάκια που σου προσφέρουν (κάποιες φορές) αυτό που επιθυμείς να δείς!
Με λίγα λόγια… ότι θέλει ο πελάτης!
Με λίγα λόγια δεν έχω κανένα πρόβλημα με το πρόγραμμα που επιλέγουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί να προσφέρουν στα «πελατάκια»… Και αυτό όχι διότι συμφωνώ με ότι προβάλλεται, όμως έχω το δικαίωμα της επιλογής. Άλλωστε κάτι παραπάνω ξέρουν αυτοί από μένα, άρα ξέρουν τι «πουλάει» και τι όχι!
Και εδώ αρχίζουν τα προβλήματα: Τι πουλάει, ποιοι επιλέγουν τους κριτές και παρουσιαστές και ποιοι τους έχουν «μάθει» τον ρόλο τους!
Έχω παρακολουθήσει talent shows και μάλιστα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση… Άκουσα ωραίες φωνές, είδα πολύ διασκεδαστικούς και αξιόλογους κριτές και παρουσιαστές! Εκτίμησα το ταλέντο τους (κριτών, παρουσιαστών και παικτών) και πάνω απ’ όλα το ήθος τους… Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που τα παρακολούθησα με ευχαρίστηση.
Πριν από λίγες ημέρες έπεσα πάνω σε ένα νέο talent show (ο Θεός να το κάνει) και το παρακολούθησα για λίγα μόνο λεπτά (ευτυχώς)!
Ντράπηκα, θύμωσα, αηδίασα, προσβλήθηκα! Για το κανάλι, τον «ινστρούχτορα», τον παρουσιαστή, τους κριτές…
Κάποιους από αυτούς -στον τομέα τους- θα τους έλεγες και καταξιωμένους.
-Ένας ταλαντούχος πρώην εκδότης που αναμφισβήτητα άλλαξε τον περιοδικό τύπο στην Ελλάδα (είτε μας αρέσει, είτε όχι), ο οποίος όμως έχει πλέον (δυστυχώς) ξεχάσει την ηλικία του, τη διαδρομή του και το «στίγμα» που άφησε στον χώρο «φεύγοντας νύχτα», επιδίδεται σε σαχλά σχόλια, μαγκιές μιας άλλης εποχής και ένα προσωπικό σόου που (εύχομαι να ξέρει) ότι δεν μπορεί να το υποστηρίξει!
-Μία στιχουργός-παρουσιάστρια-δημοσιογράφος με ένα εξαιρετικά «βαρύ» οικογενειακόbackround που έχει να επιδείξει μόνο ποιότητα, παιδεία και σεβασμό!
-Μία τραγουδίστρια -ας αφήσουμε λίγο κατά μέρος τα περί «απόλυτης σταρ»- αξιόλογη, με εξαιρετική πορεία (καλλιτεχνική εννοώ φυσικά), είτε μας αρέσει είτε όχι το είδος που υπηρετεί!
-Και ένα «πράμα» το ποίο είναι πολύ περήφανο για την αλήτικη και προσβλητική συμπεριφορά του, το οποίο δηλώνει διάφορα πράγματα (είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις) και η μουσική του παιδεία και προσφορά στο Ελληνικό κοινό συμπεριλαμβάνει (για να μην πω εξαντλείται) στο: «θέλω τα ίδια που φόραγες χθες// τα πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχά σου…»
Και όλοι αυτοί κάτω από την «μπαγκέτα», ενός άλλου «πράματος» του οποίου τα ελληνικά ελάχιστα ταιριάζουν με δικά μου και θέλει να λέγεται συνάδελφος (δηλαδή δημοσιογράφος)! Που βρέθηκε επικεφαλής ενός καναλιού (ελέω Θεός ξέρει ποιου) που αποφασίζει για την τύχη άξιων συναδέλφων οι οποίοι πήγαν στο συγκεκριμένο κανάλι ακούγοντας υποσχέσεις και έφυγαν «νύχτα»…
Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα (έχω προσωπική πείρα), όπως αυτό της συναδέλφου με πάρα πολλά «χιλιόμετρα» στο γυαλί και με εξαιρετικό concept εκπομπής που «διώχθηκε» από το μικρό αυτό «πράμα» εν αγνοία μάλιστα (έχω τις αμφιβολίες μου) του καναλάρχη!
Ντράπηκα, θύμωσα, αηδίασα, προσβλήθηκα!
Όχι από την εκπομπή, αλλά από τους ανθρώπους που κάποιοι τους έδωσαν το δικαίωμα να μπούνε στο σπίτι μου και που, αν είχα μικρά παιδιά θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν αυτά τα «πράματα» που θέλουν να λέγονται παρουσιαστές, συνθέτες, κριτές να προσβάλουν και να τραμπουκίζουν για ελάχιστα φράγκα που είναι και αμφίβολο εάν θα πάρουν!
(και μετά μας μάρανε το φιλί του Παπακαλιάτη που ήταν άξιο προστίμου από το ηθικό και άτενκτο ΕΣΡ)
Θα μπορούσα να γράψω δεκάδες σελίδες για αυτό το «πράμα» που θέλει να λέγεται δημοσιογράφος για την εποχή που δεν θέλει ούτε ο ίδιος να θυμάται (είχα την ευτυχία να τον πετάξω έξω από εφημερίδα πριν από -περίπου- 18 χρόνια)… Δεν νομίζω ότι αξίζει να το κάνω!
Το όλο θέμα είναι ιδιαίτερα εμετικό για τα γούστα μου…
Λυπάμαι για τα παιδιά που είδαν την ευκαιρία τους σε αυτό το σιχαμένο talent show, λυπάμαι για όσους δουλεύουν πίσω από τις κάμερες, λυπάμαι που εξαιτίας 5 ανθρώπων κάποιοι θα χάσουν τη δουλειά τους!
Χαίρομαι όμως αφάνταστα που η τηλεθέαση είναι αντίστοιχη με θερμοκρασίες Κοζάνης το χειμώνα…
Μου δίνει ελπίδα γιατί κάπως έτσι τα σκουπίδια θα πάνε στον κάδο μαζί με τους εκφραστές τους !
πηγή :  https://ionistis.wordpress.com

Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

ΣΟΥΡΒΑΪΒΟΡ


Πολλοί ανησυχούντες απανταχού της Επικράτειας αδυνατούν να πιστέψουν πώς “κατάντησε” έτσι ο ελληνικός λαός να δίνει τέτοια νούμερα τηλεθέασης στο Survivor!
Στην αρχή κι εγώ λίγο απόρησα, με το σκεπτικό ότι πώς είναι δυνατόν η μισή Ελλάδα (...που λέει ο λόγος...!) να στήνεται 5 μέρες την εβδομάδα, για 3 ώρες κάθε φορά, μπροστά στην τηλεόραση για να παρακολουθήσει μια ιντριγκαδόρικη σαπουνόπερα με ολίγον περιπέτεια.
Να παρακολουθεί με προσοχή τις αναλύσεις επί αναλύσεων των παικτών γύρω από την τροφή τους και τις λεπτομερείς επεξηγήσεις με σοβαρό ύφος γύρω από τις δια ασήμαντον αφορμήν αντιδικίες τους.
Κι όμως είναι αλήθεια!
Πώς γίνεται, λοιπόν, μια χώρα - που σαρώνεται από μια κρίση άνευ προηγουμένου - αντί νυχθημερόν να παραμιλά με αγωνία για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις ... να παραληρεί με ανησυχία για τις δομινικανικές αποχωρήσεις;
Πώς γίνεται μια χώρα, με προβλήματα οικονομικά και κοινωνικά να χτυπούν κόκκινο και με μια κυβέρνηση να διαπραγματεύεται σε άχρονο σύμπαν, να ‘πονοκεφαλιάζει’ για το ποιος ή ποια θα παραμείνει να λιάζεται στις παραλίες του Ατλαντικού;
Και καλά οι συμμετέχοντες που στοχεύουν σε ένα έπαθλο 100.000 ευρώ ... εμείς γιατί τρελαινόμαστε;;;
Πρώτα απ’ όλα να διευκρινίσουμε ότι δεν πρωτοτυπούμε στα υψηλά νούμερα τηλεθέασης, καθώς σε όποια χώρα του κόσμου παίχτηκε τα νούμερα ήταν εξίσου σαρωτικά.
“...ουφ!...η μισή ντροπή έφυγε από πάνω μας!...” 
Από την άλλη ... η παραλία, η θάλασσα και ο ήλιος είναι αξίες ανεκτίμητες που θυμίζουν καλοκαίρι, διακοπές και ξεγνοιασιά. Ειδικά στο μυαλό του Έλληνα αυτό είναι το τρίπτυχο της απόλυτης ευτυχίας. Λειτουργεί άκρως χαλαρωτικά και καταπραϋντικά μετά από ολοήμερες σκοτούρες, άγχη και στενοχώριες.
Όπως, επίσης, και οτιδήποτε έχει να κάνει με άθληση, παιχνίδι και ανταγωνισμό εγγυημένα αρέσει και παθιάζει. Όταν μάλιστα αυτό ‘εκτελείται’ και από καλλίγραμμα κορμιά, τότε ο συνδυασμός είναι ‘θανατηφόρος’.
Το πιο σημαντικό, όμως, όλων είναι ότι αυτή η παραγωγή, στο υποσυνείδητο πολλών, κάνει ένα flashback στο 2003 - χρονιά του Survivor Νο.1 - όταν ΟΛΑ “φάνταζαν” ήρεμα και ωραία!
Μια χρονιά που προετοιμάζει το έδαφος για το πανηγυρικό 2004-2005 που οδηγεί την Ελλάδα σε απανωτούς εθνικούς θριάμβους. Τι να πρωτοθυμηθούμε;
  • Τους Ολυμπιακούς αγώνες που μας έδωσαν λίγη - έως πολλή θα έλεγα - αξιοπρέπεια που είχαμε ανάγκη; 
  • Το Eurofootball που απέδειξε ότι τα αδύνατα μπορούν να γίνουν δυνατά;
  • Τη Eurovision, που αν και πολλάκις διακατέχεται από φαιδρότητες, μας χάρισε μια ακόμη ανέλπιστη πρωτιά; 
  • Το Eurobasket που μας έβαλε στο χρυσό βάθρο, αναβιώνοντας στιγμές του αξέχαστου ’87;
Χρονιές που τίποτα δεν προμήνυαν το τσουνάμι που θα μας έβρισκε! Χρονιές που αναπολούμε, που μας κάνουν να χαμογελούμε και να ευχόμαστε ο χρόνος να αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση για να απαλλαγούμε από τον σημερινό εφιάλτη.
Κάπου εκεί, σ’ αυτήν την περίοδο των συνεχόμενων επιτυχιών και της χαράς που σε συνεπαίρνει, βρίσκεται και τοSurvivor – όσο παράξενο κι αν ακούγεται!
Στην ψυχή ξυπνούν όμορφα συναισθήματα με αφορμή ΑΚΟΜΗ κι ενός reality, που όμως έχει τη βάση του σε κάποιες σταθερές του παρελθόντος ... όταν η θετική σκέψη ήταν κυρίαρχη. Μεταφέρεσαι άθελά σου χρόνια πριν, όταν ΟΛΑ ήταν ελπιδοφόρα και ανέμελα. Και το μόνο που επιζητάς είναι να ξαποστάσεις κάπου εκεί...
... όταν ΟΛΑ “φάνταζαν” ήρεμα και ωραία ... παρότι η αφορμή είναι ΑΥΤΗΝ που είναι και δεν τολμάς ούτε στον εαυτό σου να την εξομολογηθείς.
Δεν ξέρω αν αυτήν είναι όλη η αλήθεια. Είναι, όμως, σίγουρα μέρος αυτής...
Η φανατική παρακολούθηση ενός τηλεοπτικού προγράμματος που δε στοχεύει ούτε στον προβληματισμό ούτε στη γνώση είναι αδιαμφισβήτητα σύμπτωμα παρακμής. Σε καμιά περίπτωση δεν προσπαθώ να το δικαιολογήσω, αλλά θέλω παρόλα αυτά να το ξορκίσω, καθώς συμβαίνει και στις καλύτερες ευρωπαϊκές οικογένειες.
Και στην τελική, τί περιμένουμε ... ειδικά τώρα; Να επιδείξουμε χαρακτήρα, επίπεδο και σωφροσύνη όταν τα πάντα γύρω μας καταρρέουν; Θα ήταν υπερβολική μια τέτοια απαίτηση...
Δεδομένων των συνθηκών ... πάλι καλά κρατιόμαστε!  
Το 2003 το Survivor ήταν ένα πρωτότυπο τηλεοπτικό προϊόν που παρακολουθούσαν οι καλοζωισμένοι με αγωνία για τις δυσκολίες των πρωταγωνιστών.
Το 2017 είναι η χαλάρωση των πραγματικών SURVIVORS της ΚΡΙΣΗΣ που ‘διασκεδάζουν’ με τις ασήμαντες - συγκριτικά - ταλαιπωρίες των καλοζωισμένων παικτών.
...οι πεινασμένοι χειροκροτούν τους πειναλέους...

πηγή : macroskopio.gr