DATE

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017


Ο αλαζονικός κ. Τσίπρας και ο ΔΟΛ


Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Οι «υπερσυστημικοί» αναλυτές κάνουν ένα σοβαρό λάθος στην προσέγγιση της πολιτικής που ακολούθησε ο Τσίπρας στην περίπτωση του ΔΟΛ. Εστιάζουν τις αναλύσεις τους σε μια δήθεν προσπάθεια του Τσίπρα να αποκτήσει τον έλεγχο δύο ιστορικών εφημερίδων, του «Βήματος» και των «Νέων», οι οποίες εξέφραζαν παραδοσιακά το χώρο του Κέντρου και να τις μετατρέψει σε δημοσιογραφικά φερέφωνα της Αριστεράς.
Τον Τσίπρα θα μπορούσε να τον κατηγορήσει κανείς για πολλά πράγματα αλλά σίγουρα όχι για βλακεία. Ξέρει εκ των προτέρων πως αυτό είναι αδύνατον να συμβεί, ειδικά σήμερα. Κατ’ αρχήν, ποιος έχει μείνει να διαβάζει εφημερίδες; Δεύτερον, πόση αξιοπιστία θα είχε η ύλη του Βήματος και των Νέων αν έπαιζαν ακόμη και 50-50 τον ΣΥΡΙΖΑ; Καμία απολύτως. Απλά όλοι θα γελούσαν. Τρίτον, ακόμη κι αν ήταν κάτι τέτοιο στα σχέδια του Τσίπρα δεν θα μπορούσε να το φέρει σε πέρας ο κ. Μουλόπουλος, ο οποίος πήρε την Αυγή στα 1000 φύλλα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο 3,5% και την παραδίδει στα 1000 φύλλα τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση! Μιλάμε για ταλέντο στην αποτυχία, όχι αστεία…
Ο Τσίπρας λοιπόν δεν είναι βλάκας για να πιστεύει πως έχει κάτι να κερδίσει από την αλλαγή «γραμμής» του ΔΟΛ. Αλλά δεν είναι ούτε και τόσο καλός ηθοποιός για πιστέψουμε την παράσταση που δίνει, εμφανιζόμενος ως προστάτης των θέσεων εργασίας των δημοσιογράφων και θιασώτης της διακομματικής συνεννόησης για την τύχη του ΔΟΛ. Ούτε το ένα τον ενδιαφέρει, ούτε το άλλο.
Ποιο είναι λοιπόν το κίνητρο του Τσίπρα στην παρέμβαση «σωτηρίας» του ΔΟΛ που κινητοποιεί μάλιστα Μπόμπολα, Σαββίδη και Μάρη για να εμπλακούν μετοχικά το νέο ιδιοκτησιακό σχήμα που θα αναλάβει το «συγκρότημα»; Η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή. Ο Τσίπρας ήθελε να νικήσει τον Ψυχάρη. Αυτό και τίποτε άλλο. Και ήθελε να το κάνει ορμώμενος από την αλαζονεία του. Ήθελε να τον νικήσει για δυο λόγους. Ο πρώτος και κυριότερος είναι προσωπικός. Ο Ψυχάρης τον έβγαλε «στη σέντρα» αποκαλύπτοντας το παρασκήνιο της συνάντησής τους ενόψει της εφόρμησης του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ο δεύτερος είναι συμβολικός. Θέλει να μεταδώσει το μήνυμα πως ο Ψυχάρης, ο οποίος «ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις», τελικά νικήθηκε από τον Τσίπρα. Αυτή είναι και έμμεση αλλά σαφή προειδοποίηση προς όσους συνεχίζουν να κάνουν «κακές σκέψεις» για το πολιτικό μέλλον του Τσίπρα και του ιδιόμορφου καθεστώτος που έχει αρχίσει πλέον ξεκάθαρα να διαμορφώνει.
Ο Τσίπρας τυφλώνεται από την αλαζονεία του και δεν καταλαβαίνει πως οι εύκολες νίκες, έχουν μικρά έπαθλα. Όλα αυτά θα είχαν αξία αν κάποιος νικούσε τον Ψυχάρη πριν 20 χρόνια ή έστω πριν 10 χρόνια. Τώρα η νίκη επί του Ψυχάρη είναι σαν να κλέβεις εκκλησία.
Η έφοδος στα «χειμερινά ανάκτορα» του αστικού τύπου που επιχειρεί να πουλήσει ο Τσίπρας στο ακροατήριό του είναι μηδενικής αξίας. Τα ανάκτορα είναι ερείπια. Και δεν υπάρχει κανένας βασιλιάς της ενημέρωσης μέσα εκεί. Ο Ψυχάρης έχει εγκαταλείψει προ πολλού το «θρόνο» του. Δεν τον νίκησε ο Τσίπρας. Είχε προλάβει να τον νικήσει η ίδια η ζωή.

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2017

Γκρίζες εποχές…


του Λάκη Λαζόπουλου

Το είπε ο Μοσκοβισί.
Ότι η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ, παρά το ότι ήτανε βαθιά χρεωμένη, παντελώς ανέτοιμη. Γι’ αυτό άλλωστε και χρεοκόπησε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Σημίτης οδήγησε με συνείδηση την ιστορία και τη χώρα στο σημερινό αυτό χάλι. Κατά την περίοδο διακυβέρνησης του η χώρα ήταν πρώτη στη διαφθορά, οι ολυμπιακοί αγώνες άφησαν πίσω τους ερείπια και τεράστια χρέη, ενώ η Siemens έζησε τις πιο ένδοξες μέρες. Και όμως ακόμα μιλάνε για τον Σημίτη σαν σημαντική μορφή της ιστορίας. Είναι ο πρώτος Εγκληματήσας κατά της χώρας.
Με τον Σημίτη η Ελλάδα απέκτησε γκρίζες ζώνες, αυτές που τώρα οι Τούρκοι λένε ότι κανείς δεν πρέπει να πλησιάσει. Ποιος υπέγραψε για τις Γκρίζες Ζώνες; Ο Σημίτης. Αυτός είναι που γκριζάρισε την εθνική μας κυριαρχία.
Ο Σημίτης ήταν ένας χάρτινος πρωθυπουργός. Κατασκευασμένος από χαρτί και μελάνι. Κατασκευάστηκε από τον ΔΟΛ και από το Μega. Τίποτα παραπάνω…

*** Το παιδί της Ρούπα, το παιδί του Καμμένου, το παιδί του Μιχαλολιάκουείναι παιδί. Και δεν μπορεί κανείς να το χρησιμοποιεί για να κάνει τη δουλειά του. Δεν είναι ελευθερία του Τύπου να λες ότι το παιδί του Καμμένου είναι τρομοκράτης, ούτε επειδή η Ρούπα κατηγορείται για τη συμμετοχή της στη συγκεκριμένη οργάνωση πρέπει το παιδί της να περνάει αυτά που πέρασε,μέχρι να πάει στη γιαγιά του.
Κάποια στιγμή πρέπει η ανθρωποφαγία να σταματήσει στη χώρα αυτή.
Και ξέρουμε τι είναι ελευθερία του Τύπου, και ξέρουμε τι είναι εγκάθετη δημοσιογραφία, και ξέρουμε τι είναι δημοσιογραφικές συμμορίες, και ξέρουμε τι είναι δημοσιογραφική ηλεκτρονική αλητεία, και ξέρουμε πως κατασκευάζονται ειδήσεις, και ξέρουμε πως διαστρεβλώνονται, και ξέρουμε ποιοι τηλεφωνούν στα κανάλια και δίνουν εντολές, και ξέρουμε ποιες εκπομπές τους αρέσουν και ποιες όχι. Και ξέρουμε ποιοι θέλουν να σταματήσει να υπάρχει σάτιρα στην ελληνική τηλεόραση, και ξέρουμε ότι τα υπερχρεωμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν σκύψει το κεφάλι και το σύνολο της δημοσιογραφίας υμνεί τους δανειστές και βρίζει όποιον σηκώσει κεφάλι στους Γερμανούς.
Πολλοί δημοσιογράφοι είναι οι σημερινοί μαυραγορίτες, αλλά οι δημοσιογράφοι οι κανονικοί, με αληθινή φωνή και ήθος έχουν περιοριστεί.Ούτε σ’ αυτούς δίνουν τον λόγο και το διαδίκτυο δεν είναι ελεύθερο.
Είναι ακροδεξιό και ελεγχόμενο.
Άλλο η κριτική, άλλο ακόμα και η εμπαθής δημοσιογραφία.
Στην περίπτωση του Καμμένου πείραξαν και διέσυραν τα παιδιά του. Έχει υποχρέωση σαν πατέρας πάνω απ’ όλα να τα υπερασπιστεί. Χέσε πολιτικές και ιδεολογίες. Τα παιδιά είναι παιδιά, όπως έλεγε ο Άρθρουρ Μίλερ.
Έχουμε αποκτήσει όλοι μια εικόνα και τη σέρνουμε σαν ένα βαρύ κάρο. Όταν πονάει η ψυχή σου και η συνείδησή σου πρέπει να αντιδράς, χεσ’ την την εικόνα.

*** Οι Αμερικάνοι καλλιτέχνες, οι Δημοκρατικοί, έχουν μπει μπροστά και εναντιώνονται φανερά στην εκλογή του Τραμπ γιατί ξέρουν σε τι κίνδυνο έχει μπει η ανθρωπότητα. Εδώ ας τολμήσει κανείς να υψώσει δημοκρατική φωνή απέναντι στους Σόιμπλε και στα Σοϊμπλάκια. Όποιος δεν υμνεί εδώ τον δικό μας Τραμπ, το τραμπάκι μας, τον Μητσοτάκη μας, πέθανε.
Ας πήγαινε ο Ρέμος επίσκεψη σε οποιοδήποτε άλλον αρχηγό πλην του Κυριάκου και θα βλέπατε τι θα του σέρνανε.
Ενώ τώρα όλα μέλι γάλα.
Αλήθεια τον ρώτησε ο Ρέμος γιατί δεν δέχτηκε να ψηφίσει να πάρουν αυτό το επίδομα οι συνταξιούχοι ύστερα από 13 φορές που τους έκοψαν τις συντάξεις, εκ των οποίων τις 11 φορές τις συνυπέγραψε ο αυτοδημιούργητος; 
Ψιλά γράμματα θα μου πείτε.
Οι εφημερίδες σε πλήρη σύγχυση, καθώς δεν μπορούν πλέον να ρημάζουν τις τράπεζες. Από την μια υμνούνε οι εφημερίδες τους καλλιτέχνες στην Αμερική που αντιτίθενται στον Τραμπ ,αλλά εδώ σύσσωμες προσκυνούν τον νεο-φιλελευθερισμό. Μόνο το ΚΚΕ δεν τους ανησυχεί .Μόνο αυτή η μορφή Αριστεράς αναγνωρίζεται από το σύστημα. Γιατί άπλα δεν ζητούν εξουσία. Αλλά αν έφτασε το ΚΚΕ να μην ενοχλεί κανέναν δεν είναι λίγο ανησυχητικό για το ίδιο;
Όχι τίποτα άλλο δηλαδή αλλά θα μπορούσε ένας κακοπροαίρετος να πει πως δεν γίνεται κάθε φορά που υπάρχει Μητσοτάκης το ΚΚΕ να κάνει τα στραβά μάτια.
Αλλά αυτά θα τα πει ο κακοπροαίρετος, ο αντικειμενικός θα πει ότι όλοι ίδιοι είναι. Που κι αυτή η άποψη έχει μεγάλη βάση.

*** Το ΣτΕ πάλι ήρθε να βάλει καινούργιες φωτιές ότι που είχανε πάει να ησυχάσουν τα πράγματα. Ζητάει άμεσα άδειες και όχι συνέχιση και διαιώνιση της προηγούμενης κατάστασης. Πραγματικά ας τελειώνει αυτό το μαρτύριο.Να σκεφτεί κανείς μόνο το άγχος των χιλιάδων ανθρώπων που δουλεύουν σταΜέσα Μαζικής Ενημέρωσης και κρέμονται από τις αποφάσεις αυτές οι οποίες ανατρέπονται από μέρα σε μέρα. Ας ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο. Χωρίς όμως να χαθεί καμιά θέση εργασίας, όπως ακριβώς έγινε και στην ΕΡΤ, όπως ακριβώς γίνεται στον δημόσιο τομέα. 
Είναι ανάγκη να υπάρξει ισορροπία. Δε γίνεται οι ιδιωτικοί υπάλληλοι να απολύονται σωρηδόν και μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι να απολαμβάνουν της προστασίας του κράτους. Αλλιώς είναι γνωστή η ιστορία του Κάιν και τουΆβελ. Ο εμφύλιος ιδιωτικού και δημοσίου έχει ξεκινήσει.

*** Έβλεπα αυτή τη σκηνή, όπου μιλούσε ένας εκπρόσωπος του Σώρρα σε ένα καφενείο, κάπου, και μπήκε ένας παππάς να φέρει τις αντιρρήσεις του και να πει τι είναι αυτά που άκουγαν και μόνο που δε σηκώθηκαν να τον φάνε ζωντανό. 
Ένας κόσμος αφιονισμένος, διαλυμένος από την οικονομική κρίση, από τα προβλήματα, που είναι έτοιμος να πιστέψει τον οποιοδήποτε Καραγκιόζη της ιστορίας. Όταν θολώσει το μυαλό, ο μέτριος θα φανεί σημαντικός και ο σημαντικός εχθρός του νου. 

*** Ο Σόιμπλε θέλει να οδηγήσει την Ελλάδα στη δραχμή; Θα τον αφήσουμε;

*** Ο Μακρόν στη Γαλλία είπε ότι το ευρώ ωφελεί μόνο τη Γερμάνια. Αυτό τι σημαίνει; Ότι το ευρώ δεν θα κρατήσει επί μακρόν. Παρακολουθούμε τη διάλυση της Ευρώπης δια χειρός Σόιμπλε και Μέρκελ.
Ποιος είναι αυτός που τηλεφωνά στα κανάλια και για λογαριασμό ποιου και ζητάει να κοπούνε εκπομπές που δεν αρέσουν στο αφεντικό του; Ποιος είναι αυτός που δεν θέλει σάτιρα να υπάρχει;

*** Ποιος είναι αυτός που θέλει να φιμώσει τους πάντες, εκβιάζει με τιμωρίες και υπόσχεται σωτηρία προκειμένου να σιωπήσουν όλοι; 
Η Μακρόνησος άνοιξε για όσους δεν το κατάλαβαν. Η χούντα είναι εδώ και οι χουντικοί απολαμβάνουν μεγάλης εκτίμησης στην κοινωνία.

*** Ο ΣΥΡΙΖΑ θα την κλείσει αυτή τη ρημάδα την αξιολόγηση ή θα σερνόμαστε πάλι και θα φτάσουμε στο Πάσχα και ακόμα θα περιμένουμε την αξιολόγηση; Έχει συναίσθηση ότι η αγορά έχει στεγνώσει τελείως μ’ αυτούς τους δυσβάστακτους φόρους; Σκοπεύει να κάνει κάτι για να υπάρξει ανάσα;
Γιατί χθες ένας γνωστός μου πήγε στο Μοναστηράκι να αγοράσει κάτι, του έδωσε ευρώ και ο παλαιοπώλης του επέστρεψε δραχμές. 
Του είπε «αδερφέ απ’ τα καινούργια δεν έχω μου τελειώσανε, είχα κάτι παλιά στο σπίτι μου και τα δίνω σαν ρέστα. Έτσι κι αλλιώς η δραχμή έρχεται οσονούπω».
Έδωσε πενήντα ευρώ και του έδωσε ρέστα… 32 δραχμές.

*** Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, εκεί και παραπέρα. Η Φώφη κάλεσε τον Γιώργο για να ξαναείναι μαζί. Να μας θυμίσουν παλιά, αξέχαστα τραγούδια.
«Λεφτάάάάά υπάρχουουουουν».
Δηλαδή για όνομα του Θεού και της Παναγίας, ας μας λυπηθεί ο Θεός.
Είδα πάλι τη χαζόφατσα του Γιώργου και μου σηκώθηκε η τρίχα όρθια. Είχαν το ΠΑΣΟΚ, το κάναν κομμάτια, το κάναν Δημοκρατική Συμπαράταξη γιατί ντρεπόντουσαν να λέγονταν ΠΑΣΟΚ και για να μην πληρώνουν τα χρέη που άφησε ο Γιώργος στα ταμεία. Ε, έχει δίκιο ο Βενιζέλος. Σε αυτό τουλάχιστον έχει δίκιο. Τι μου μαζεύεις τον Γιώργο; Να σου δώσει ιδέες το αστραφτερό μυαλό του; Εισαγγελέας μπήκε για τα χρέη που άφησε ο Γιώργος στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, αλλά μέχρι εκεί.
Η δικαιοσύνη είναι για τους πολίτες. Για τα κόμματα είναι τσιμουδιά. Έχει δίκιο ο Βενιζέλος για τον Γιώργο, αλλά όχι ότι είναι και έξυπνο που ο Βενιζέλος θα πάει να γίνει εξαπτέρυγο του Κυριάκου. Αλλά πεινάει τόσο πολύ για εξουσία, έχει τόσο πολύ ανάγκη έναν ρόλο για να μιλάει, που και στη Χρυσή Αυγή, που λέει ο λόγος, θα μπορούσε να πάει.
Και από την άλλοι οι τρεις καμπαλέρος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης και Φλωρίδης, σε ρόλο Ποταμιού, ετοιμάζονται να γίνουν η τσόντα της Δεξιάς. Ο Βενιζέλος όμως είναι έξυπνος, είναι σίγουρο πως θα μπει σε αυτό το σχήμα, των τριών, που είναι «μαγαζάκι» του Σημίτη και θα πάνε όλοι μαζί πακέτο στον Κυριάκο, μετά τις εκλογές.
Άλλωστε γι’ αυτό έγινε η εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, για να στείλει τον κόσμο του. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
Ο Σημίτης και ο Κυριάκος έχουν τον ίδιο χορηγό, τη Siemens. Και ους η Siemens συνέζευξεν, η ιστορία μη χωριζέτω.
Το ΠΑΣΟΚ, όπως τραγουδάει και η Μαρινέλλα, είναι παντού και πουθενά.Φάγαν, κατακλέψαν, διαλύσαν τη χώρα κι ακόμα όρθιοι να φάνε και τα υπόλοιπα.

*** Ανέβηκα σ’ ένα ταξί προχθές και καθώς βγαίναμε εκεί από τον δρόμο όπου βρίσκεται το ΝΙΜΙΤΣ μία γυναίκα κατέβαινε προς τη Βασιλίσσης Σοφίας,φορώντας ένα πολύ στενό παντελόνι, που είχε στην κυριολεξία στριμώξει ένα τεράστιο κώλο, μετά συγχωρήσεως. Την κοιτάει ο ταξιτζής και μου λέει:
Ο πατέρας μου έλεγε:
Γυναίκα δίχως κώλο,λιμάνι δίχως μώλο.
Αλλά αυτηνής ο κώλος, αδερφάκι μου, είναι η βάση του ΝΑΤΟ.
Τι να κάνουμε, μάτι είναι αυτό, βλέπει και σχολιάζει

*** Γκρίζες εποχές, γκρίζες ζωές. Μέσα σε επτά χρόνια η Ελλάδα γκριζάρισε.Και που και που ανάσες γέλιου.
Γνώρισα έναν άνθρωπο και μου είπε ότι ήταν καλά. Κράτησα διεύθυνση, τηλέφωνο γιατί ήξερα ότι δεν πρόκειται να με πιστέψει κανένας.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017


Τι εγκυμονεί το νέο πολιτικό σκηνικό 



του Μάκη Ανδρονόπουλου

Σημαντικές πολιτικές διεργασίες διενεργούνται σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, οι οποίες αναμένεται να δώσουν μια νέα εικόνα του πολιτικού χάρτη, χωρίς να είναι βέβαιο πως θα είναι και η οριστική, καθώς το πολιτικό σκηνικό των επόμενων εκλογών θα σχηματοποιηθεί το 2018, όταν δηλαδή θα αρχίσει να τρέχει ο πραγματικός χρόνος των εκλογών.

Δεν είναι μόνο τα «απαγορευτικό» των πιστωτών που έβγαλε ο Γερούν Ντάιζελμπλουμ, λέγοντας ότι ενδεχόμενες εκλογές στην Ελλάδα εντός του 2017, θα οδηγήσουν σε πολιτική αστάθεια, και πιθανότατα σε μεγαλύτερα δράματα από αυτά που ζήσαμε το πρώτο επτάμηνο της διακυβέρνησης Τσίπρα, είναι και ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντιλαμβάνονται πως το εκλογικό σώμα δεν θέλει διακινδύνευση της ομαλής ολοκλήρωσης του προγράμματος. Άλλωστε πρέπει να δούνε πρώτα πως θα διαμορφωθούν οι ευρωπαϊκές ισορροπίες μετά τις εκλογές στη Γαλλία και τη Γερμανία.

Διότι δεν είναι μόνο αυτό που είπε ο υπουργός Οικονομίας Δημ. Παπαδημητρίου, ότι δηλαδή θα βγούμε –και σωστά- στις αγορές το 2018 με την ολοκλήρωση του προγράμματος, είναι και η μάλλον επικείμενη αποχώρηση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα και οι πιέσεις που θα ασκηθούν για πρόσθετα νέα μέτρα από τον ESM που θα αναλάβει το ρόλο του. Κάπου εκεί μέσα υπάρχει και η απειλή ενός δημοψηφίσματος από τον υπουργό Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρη, αφού η κυβέρνηση δεν μπορεί να ψηφίσει πρόσθετα μέτρα πέρα από τα προβλεπόμενα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχουν ενεργοποιηθεί διεργασίες σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα με επίκεντρο τον ευρύ χώρο του κέντρου, δηλαδή, μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», ο Αλέξης Τσίπρας σκέφτεται να αλλάξει τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, μόλις δηλαδή ενεργοποιηθεί η συνταγματική δυνατότητα, τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής που ψηφίστηκε με 179 ψήφους, ώστε να ψηφιστεί με 200 ψήφους και να ισχύσει αμέσως στις επόμενες εκλογές, με στόχο να προσελκύσει τα κόμματα του κεντρώου χώρου σε μια νέα κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι τρεις αλλαγές που επεξεργάζεται είναι να σπάσει τις μεγάλες περιφέρειες, όπως π.χ. τη Β’ Αθήνας, να καταργήσει τον σταυρό προτίμησης για τις ευρωεκλογές ή να κατεβάσει το όριο εισόδου στη Βουλή στο 2%. Πρόκειται για κίνηση ματ που μάλλον τελεί υπό παρασκηνιακή διαπραγμάτευση και δεν είναι άμοιρη των ζυμώσεων στον κεντρώο χώρο που θα δούμε παρακάτω. Πάντως, είναι πλέον σαφές ότι ο Τσίπρας είχε την προνοητικότητα να κρατήσει κρυφούς άσους για αργότερα όταν ψήφισε την απλή αναλογική, γεγονός που ενδέχεται να αποδειχθεί σε αποτελεσματική τακτική.

Η Νέα Δημοκρατία, με την κατά Κουβέλη «μηδενιστική αντιπολίτευσή» της, φαίνεται ότι κατανοεί πλέον πως η όλη στρατηγική της άμεσης διενέργειας εκλογών έχει καταρρεύσει. Το επισημοποίησε ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κύρτσος, ο οποίος δήλωσε πως  η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να αφήσει χώρο στην κυβέρνηση, να ρίξει τους τόνους της αντιπολιτευτικής κριτικής, και να μην ζορίσει τα πράγματα για ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις το επόμενο διάστημα. Έτσι, ο Κυρ. Μητσοτάκης θα υποχρεωθεί να αλλάξει ριζικά την τακτική του και να επικεντρωθεί στην προγραμματική αντιπολίτευση εξειδικεύοντας τις πολιτικές του. Ταυτόχρονα έχει να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις στο χώρο του κέντρου, στον οποίο αλίευε δημοσκοπική ισχύ, αλλά και τις φυγόκεντρες δυνάμεις από τα δεξιά του, που ενδέχεται να ενισχυθούν εάν το κατώφλι εισόδου στη Βουλή μειωθεί στο 2%.

Υπάρχει πάντα στο τραπέζι και η συγκρότηση ενός Εθνικού Μετώπου με ΛΑΟΣ-Μπαλτάκο και μια «καθαρή» Χρυσή Αυγή, εάν κάποια ηγετικά της μέλη θεωρηθούν στη δίκη μέλη εγκληματικής οργάνωσης. Σε αυτή την περίπτωση θα επιχειρηθεί η εσωτερική κάθαρση και η προσχώρηση σε ένα Μέτωπο στο πρότυπο του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν. Εάν το σχέδιο ευοδωθεί, υπάρχουν εκτιμήσεις που ανεβάζουν την εκλογική του επιρροή στο 16%.  
 
Στο χώρο του κέντρου, η σύμπραξη του ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ και το φλερτ της Κίνησης των 3 (Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης, Ραγκούσης) με το Ποτάμι μοιάζει σαν να χωρίστηκε ξαφνικά η ήρα από το στάρι. Αν και η κίνηση της Γεννηματά φαίνεται εκ πρώτης όψεως να δημιουργεί μια δυναμική, στην ουσία συγκέντρωσε όλη την τοξικότητα του χώρου, με τον Παπανδρέου και τον Βενιζέλο μαζί να θυμίζουν στο εκλογικό σώμα τα δεινά του. Με αυτό τον τρόπο η Φώφη μάζεψε όλη την ήρα του χώρου και αυτό θα διαπιστωθεί στις εκλογές. Αντίθετα, ο Στ. Θοδωράκης είχε στομάχι και στρατηγική, διότι η «Κίνηση των 3» όχι μόνο δεν εμπεριέχει τοξικότητα, αλλά οι μονάδες της διαφέτουν κύρος και σαφώς πιο φρέσκο λόγο. Το Ποτάμι τους ενθάρρυνε να προχωρήσουν και όλα δείχνουν πως υπάρχει σαφής πολιτική και αισθητική σύγκλιση που οδηγεί σε σύμπραξη. Έτσι, θα έχουμε το 2017 δύο ενώσεις στο κέντρο και μένει να δούμε πως θα κινηθεί ο Λεβέντης, ποιος θα τολμήσει να τον προσεγγίσει και εάν θα διατηρήσει την αυτονομία του.

Στο χώρο της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστεράς, το ενδιαφέρον είναι η αφανής κρίση του ΚΚΕ, όπου μετά την αποπομπή των 40 το 2012 πνέει τα λοίσθια με ισχυρές εσωτερικές εντάσεις, όχι μόνο στο κόμμα αλλά και στις οργανώσεις. Το μαθητικό και το σπουδαστικό που τροφοδοτούσαν το κόμμα με νέο αίμα είναι σε μαρασμό, ενώ ανάλογη είναι και η κατάσταση στο συνδικαλιστικό. Σημειώνεται ότι αναδεικνύεται σε πόλο έλξης ο Εργατικός Αγώνας που έχει συγκροτηθεί από διαγραφέντες και δυσαρεστημένους του κόμματος. Αν και οι ομάδες αυτές που συσπειρώνονται έχουν κριτική θέση απέναντι στη ΛΑΕ και τις άλλες κινήσεις του ευρύτερου χώρου, δεν αποκλείεται στην προοπτική της απλούστερης απλής, να συμπήξουν ένα κοινό εκλογικό μέτωπο.    

Ο πολιτικός χρόνος μέχρι το φθινόπωρο του 2018 είναι μακρύς και εξαιρετικά πυκνός, διότι πέρα από τα παραπάνω περιλαμβάνει και τη μείζονα μεταρρύθμιση που είναι η συνταγματική αναθεώρηση και η οποία θα παίξει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις…

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017



Ξέρεις τι '' σε σκότωσε '' ?
Η πραγματικότητα 

του Ίωνα Παπαδάκη 
Παραμύθι… εφιάλτης; Καθένας ζει τη δική του ζωή, όπως αντέχει και όπως έχει επιλέξει!
Κάθεσαι εκεί στο μπαρ μετά από μία δύσκολη μέρα, με τον φίλο σου και τα πίνετε…
Έχεις ανάγκη να πεις σαχλαμαρίτσες, να θυμηθείς ωραία περιστατικά από τη αποχή της αλητείας σας, να χαθείς μέσα στο ποτό σου, και να ξεκουράσεις το βλέμμα σου στα ωραία χαμόγελα, την ωραία μουσική και τους «ωραίους» ανθρώπους που κινούνται γύρω σου!
Έφτασες σπίτι σου, αργά! Η δουλειά σε έχει στραγγαλίσει… άλλωστε δεν είναι εποχή για να χάνεις δουλειά, οπότε «κωπηλάτης σε γαλέρα».
Βλέπεις τον άνθρωπό σου να έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ, βλέποντας εκείνη την ταινία που περιγράφει ιδανικές καταστάσεις, με ιδανικούς ανθρώπους! Και κάπου μεταξύ ζήλιας και ειρωνείας (παρακολουθείς την ταινία και σκέφτεσαι «δεν γίνονται αυτά στον πραγματικό κόσμο») χαζεύεις τον άνθρωπό σου και θυμάσαι, ξεχνάς και αποκαμωμένος αποκοιμιέσαι και εσύ στον άλλο καναπέ, λέγοντας στον εαυτό σου «ες αύριο τα σπουδαία»…
Λοιπόν… παραμύθι ή εφιάλτης;
Ο καιρός περνάει και έρχεται μία στιγμή, που, τα ποτά με τον φίλο σου δεν είναι πια χαλαρωτικά, το να βλέπεις τον άνθρωπό σου να έχει αποκοιμηθεί στον καναπέ, μάλλον σε ενοχλεί και όταν βλέπεις τις αμερικάνικες ταινίες με το «living happily ever after» τέλος, σε εκνευρίζει τόσο, ώστε να μονολογείς «τι μαλακίες είναι αυτές;»
Και ανακαλύπτεις ξαφνικά ότι κάτι σου λείπει, κάτι έχεις κάνει λάθος… και αυτό, γιατί έχεις την αίσθηση ότι «το μέλλον είναι πίσω σου», όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό! Ανακαλύπτεις επίσης, ότι κάπου το έχασες, γιατί δεν μπορείς να θυμηθείς τη ζωή σου… Και ξέρεις, αν δεν μπορείς να θυμηθείς τη ζωή σου, δεν μπορείς και να την διορθώσεις!
Και έτσι ξαφνικά ψάχνεις να βρεις τι «σε» και «σας» σκότωσε. Γιατί τα ποτάκια δεν είναι χαλαρωτικά, γιατί η δουλειά σου είναι «κάτεργο», γιατί ο άνθρωπός σου, που αποκοιμήθηκε στον καναπέ, δεν είναι πια αιτία για να χαμογελάσεις γλυκά, γιατί… γιατί… γιατί…
Λοιπόν, παραμύθι ή εφιάλτης; Τι «σκότωσε» τη ζωή σου, τι είναι αυτό που τόσο παθιασμένα ψάχνεις να βρεις; Θα σου πω τι σε «σκότωσε»… Η πραγματικότητα σε σκότωσε, φιλαράκο!
«Σε» και «σας» σκότωσε η πραγματικότητα, που τόσο ασυναίσθητα αλλά επίμονα έκρυψες βαθιά μέσα σου… Τις στιγμές που έπινες το ποτό σου για να χαλαρώσεις, τις στιγμές που έβλεπες τον άνθρωπό σου κοιμισμένο, τις στιγμές που αφηρημένα παρακολουθούσες σαχλοαμερικανιές με «ζήσανε αυτοί καλά…», τις στιγμές που το «ες αύριο τα σπουδαία», δεν ήρθε ποτέ!
Πραγματικότητα…
Αμείλικτη, υπέροχη, αληθινή και τόσο αναγκαία… Προκλητική τις περισσότερες φορές, σου κλείνει αλαζονικά το μάτι και χρησιμοποιεί όσα κόλπα ξέρει, για να την αντιμετωπίσεις και να μην την αφήσεις να περιμένει μάταια, κάπου μεταξύ του «ες αύριο τα σπουδαία» και του «δε γαμιέται, θα δούμε»!
Αυτό έχασες… αυτό σε «σκότωσε» και πήρες μαζί σου και άλλους! Γιατί όσο και αν προσπαθήσεις να κρυφτείς από την πραγματικότητα και την αλήθεια, αυτή θα σε βρει. Και δεν θα σε βρει προετοιμασμένο! Θα σε βρει βολεμένο στο «δε γαμιέται»…
Πραγματικότητα…
Αμείλικτη και κάποιες φορές σκληρή… Προετοιμασμένη για έναν αέναο πόλεμο! Και για να την αντιμετωπίσεις θέλεις συμμάχους, πιστούς αγωνιστές έτοιμους να «ματώσουν» για σένα. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ξέρουν την αλήθεια και να είναι σίγουροι ότι και εσύ θα «μάτωνες» για εκείνους! Όχι με λόγια, αλλά με πράξεις, γιατί στα λόγια όλοι «αγωνιστές» είμαστε…
Και πίστεψέ με, δεν θα στεναχωρηθεί αν την κερδίσεις! Άλλωστε δεν είναι εχθρός… Δάσκαλος είναι και σου μαθαίνει να ζεις, να πολεμάς, να αισθάνεσαι, να μοιράζεσαι (άλλωστε αν θες να έχεις πιστούς αγωνιστές πρέπει να μοιράζεσαι),να πηγαίνεις παρακάτω, με «αυτά» και «αυτούς» που έχεις!
Για σκέψου το λίγο… Και τότε, ίσως καταλάβεις, ότι η ζωή δεν έχει πλάκα χωρίς πραγματικότητα!