DATE

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016


Nαι, θα έφευγα

Nαι, θα έφευγα.
Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει.  Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα – ούτε κάν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς – και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο – συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας – να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.
Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ κι ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει τον σκύλο βόλτα – αν τον βγάλει – και δεν διανοείται να μαζέψει τα κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριόροφο και σε κάθε βεράντα βάζει άλλα κάγκελα – λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκο στη φάβα.
Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη σ’ενα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου- της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.
Το τίμημα που πληρώνουμε γι’αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο. Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.

πηγή : espressocroquant.com

Το ψάρι που έβριζε τη θάλασσα


του Λάκη Λαζόπουλου
Νομίζεις πως η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο νοσοκομείο, όπου οι άρρωστοι το έσκασαν και κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Δε νομίζω ότι υπάρχει ένας άνθρωπος αυτή τη στιγμή στη χώρα που να μην έχει πρόβλημα. Τρία εκατομμύρια ανθρώπους τους κυνηγάει η εφορία, δύο εκατομμύρια ανθρώπους τους κυνηγάει το ΙΚΑ, άλλα δύο εκατομμύρια ανθρώπους τους κυνηγάει ο ΦΠΑ και όλους μαζί τους κυνηγάει ο ΕΝΦΙΑ, τον οποίον ούτε στα έξοδα δεν μας επιτρέπουν να τον περνάμε.
Πληρώνουμε τον πιο άδικο φόρο που έχει επιβληθεί, δια χειρός Βενιζέλου, που σε μια νύχτα μετέτρεψε στους ιδιοκτήτες σε ενοικιαστές και ούτε καν στον αφαιρούνε, σαν έξοδο, ώστε να φορολογηθείς στο υπόλοιπο.
Αλλά αλίμονο στην Αριστερά που ήρθε να αποπερατώσει το έργο της Δεξιάς.
Η απόγνωση που ξεκίνησε από τη μέρα που ο Γιωργάκης Παπανδρέου πέταξε τη χώρα στα σκυλιά συνεχίζεται. Όλη μέρα οι άνθρωποι ξημεροβραδιάζονται σε λογιστές, φοροτεχνικούς, σε ψυχολόγους και σε φίλους για δανεικά.
Τα κανάλια όλη μέρα βρίζουν την κυβέρνηση και σύσσωμος ο δημοσιογραφικός κόσμος αναμένει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως σωτήρα της χώρας.
Τώρα αν υπάρχουν και δυο – τρεις εξαιρέσεις, μη τις λάβετε υπόψη.
Στην μια εφημερίδα διαβάζεις πως είναι δωδεκάμισι μονάδες μπροστά ο Κυριάκος, στην άλλη εφημερίδα διαβάζεις πως είναι τεσσεράμισι μονάδες μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ.Μπροστά είναι η απελπισία και πίσω είναι η οργή.
Εγώ αντί των γκάλοπ θα κρατήσω τη φράση του ταξιτζή. «Ο Τσίπρας απογοητεύει και ο Κυριάκος δε γοητεύει».
Ο κόσμος θέλει να τα σπάσει, να τα διαλύσει, να συμβεί κάτι και να ξεκινήσει πάλι η ζωή του. Οι Ευρωπαίοι, με τους Γερμανούς πρωτοστατούντες, μας έχουνε πατήσει κάτω κυριολεκτικά και συνεχίζουν να φέρονται αλύπητα και ανιστόρητα.
Εμείς πάλι έχουμε χάσει την πυξίδα και συμπεριφερόμαστε σαν τρελή καμήλα σε έρημο.
Ο καρκίνος της μεταπολίτευσης έχει κάνει μετάσταση και παλεύει να νικήσει το υπόλοιπο σώμα της Ελλάδας. Τα ζόμπι ουρλιάζουν στα δελτία ειδήσεων και η Μακρόνησος ετοιμάζεται να ανοίξει. Η μόνη συνεπής αριστερή φωνή που υπάρχει, αυτή του ΚΚΕ, μοιάζει αδύναμη να ακουστεί, γιατί άθελά της ενώνεται με όλες τις δεξιές, ακροδεξιές και Πασοκοδεξιές φωνές κατά της κυβέρνησης. Ενώνεται στον γενικό θόρυβο.
Η Ελλάδα παρακμάζει εδώ και πολλά χρόνια. Όλη αυτή η γραβατωμένη αθλιότητα ζητά εκ νέου δικαίωση. Τα χθεσινά καθίκια, οι κλέφτες και οι απατεώνες έχουν φορέσει τις νέες ταμπέλες. Ικανοί, άξιοι, έμπειροι στη διακυβέρνηση. Και ας είναι αυτοί που έφεραν την Ελλάδα σε αυτή την αθλιότητα.
Όμως η αδυναμία της Αριστεράς και της κυβέρνησης Τσίπρα να αναστρέψει το κλίμα και να δώσει την ανάσα που υποσχέθηκε, έφερε νέα ασφυξία. Η διαπλοκή δείχνει ξανά τα δόντια της.
Και οι αριστεροί είχαν ένα μόνο σύμμαχο μαζί τους. Τον λαό.
Όμως ο λαός χρειάζεται ένα όραμα για να κρατηθεί. Χρειάζεται μια αλήθεια. Όχι βέβαια τη συμφωνία αλήθειας του Κυριάκου.
Η λέξη αλήθεια και η οικογένεια Μητσοτάκη δε συναντήθηκαν ποτέ στη ζωή αυτή.
Άλλωστε, δε χρειάζεται να υπόσχεται κανείς πια τίποτα. Ας στείλει ο κύριος Μητσοτάκης το σχέδιο του για τις περικοπές και τους λιγότερους φόρους στον θετό πατέρα του, στον κύριο Σόιμπλε να του απαντήσει αν θα του επιτρέψει να κάνει αυτά που υπόσχεται. Διότι αλήθεια, γιατί υπόσχονται οι πολιτικοί μας όταν την απόφαση την παίρνει η Γερμανία;
Ας στείλει λοιπόν όλο το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας στη Μέρκελ κι αν αυτή το εγκρίνει τότε μετά χαράς να το αποδεχτούμε.
Γιατί πολλές υποσχέσεις έδωσε ο Τσίπρας και στις 12 Ιουλίου εκείνου του καλοκαιριού τις πήραν οι ξένοι και τις ποδοπατήσανε.
Μέχρι εκείνη την ημέρα η Αριστερά ήταν η ιδανική γκόμενα που όλοι περιμένανε. Και τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο πως αυτή φταίει για όλα.
Όλα τα καλά σε αυτόν τον τόπο τα έκανε η Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ. Οι Τσοχατζόπουλοι και οι Τσουκάτοι.
Παρεμπιπτόντως πάει και η Φώφη. Ο Βενιζέλος σύντομα θα την εκθρονίσει.
Μια χαψιά θα την κάνει. Έτσι όπως έκανε και τον Γιωργάκη. Τον έβαλε να ζητήσει δημοψήφισμα, μετά τον αμφισβήτησε και τον έριξε. Έτσι και τώρα έβαλε τη Φώφη να μην ψηφίσει την απλή αναλογική για να μπορεί να διευκολύνει τον Κυριάκο και τώρα της το χρεώνει ολόκληρο αυτό το μέγα ατόπημα.
Κι ενώ εμείς τρώμε τις σάρκες μας η Ευρώπη συνεχίζει να διαλύεται. Η ακροδεξιά ανεβαίνει, η αμφισβήτηση μεγαλώνει και να είστε σίγουροι πως η Αγγλία δεν θα μείνει μόνη στο δρόμο που ακολούθησε.
Εμείς όμως έχουμε να παλέψουμε με τα δικά μας θηρία εδώ.
Τα δελτία ειδήσεων και διαστρεβλώσεων δεν παραδίδουν την εξουσία. Ποτέ τόσοι δεξιοί και ακροδεξιοί δημοσιογράφοι. Ώρες-ώρες κάποιοι θυμίζουν τους δεσμοφύλακες στους παλιούς χώρους εξορίας.
Και ο Τσίπρας αντί να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και στους δικούς του εδώ και στη Γερμανία που αδικοφέρεται, αφήνει τη χώρα να βουλιάζει σ΄ ένα θόρυβο μ΄ ένα επιτελείο επικοινωνιακό μηδαμινής εμβέλειας και ανταπόκρισης. Ανοίγουν για παράδειγμα για πρώτη φορά όλα τα σχολεία στην ώρα τους κι αντ΄αυτού συζητάνε αν οι παπάδες ήταν στην Χούντα κι έψελναν. Ξέρουμε που ήταν οι παπάδες. Αυτό που δεν ξέραμε είναι αν άνοιξαν τα σχολεία.
Η καμήλα χρειάζεται πυξίδα για να βγει απ’ την έρημο.
Ή θα περάσουμε στη Νεοπολίτευση ή η χώρα θα παραδοθεί οριστικά στην ολιγαρχία και στην οριστική φτώχεια που θα της επιβληθεί δια του νεοφιλελευθερισμού.
Θα αγοραστούν όλα τα σπίτια, οι ζωές μας, οι ελπίδες μας.
Τέτοια Ευρώπη εμένα προσωπικά δεν μ΄ ενδιαφέρει.
Αν δεν είχαμε κι αυτή την ομορφιά της χώρας μας γύρω μας να μας κρατάει, θα είχαμε σαλτάρει.
Ήλιος, ουρανός, θάλασσα, αέρας κι ιστορία κρατούν αυτή τη χώρα όρθια.
Α, ναι! Κι οι άνθρωποι της που ακόμα έχουν χιούμορ κι αντέχουν!!
Υ.Γ.: Το να ακούει κανείς τον Κυριάκο να μιλάει ενάντια στη διαπλοκή είναι σαν να ακούει ψάρι να βρίζει τη θάλασσα.

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016


Κυριάκο πες τη φράση : ''αμαρτωλή Siemens ''


Του Κώστα Βαξεβάνη
Αν σε κάτι έχει πλεόνασμα αυτή η χώρα είναι σε εργολάβους και στημένους διαγωνισμούς. Η μόνη μέριμνα που υπήρξε μετά τη μεταπολίτευση ήταν να έχουν να ασφαλτοστρώνουν οι εργολάβοι. Δρόμους σε πενταπλάσιες τιμές, αεροδρόμια σε διπλάσιες από τις πραγματικές και όλα αυτά σε διαγωνισμούς που είναι στημένοι.
“Εγώ φταίω για τις τιμές”, έλεγε πριν μερικά χρόνια γνωστός εθνικός εργολάβος, “οι πολιτικοί φταίνε που απαιτούν μεγάλες μίζες”. Απλά πράγματα, ξεκάθαρες κουβέντες. Ακόμη και τον καιρό της κρίσης που σταμάτησαν τα πάντα στην Ελλάδα, δρόμοι και έργα συνέχισαν να γίνονται με επιχειρήματα που μπορείτε να βρείτε εύκολα στο διαδίκτυο ως δηλώσεις Χρυσοχοΐδη και άλλων εργοπατέρων. Πρόσφατα , αποκαλύφθηκε πως το καρτέλ των κατασκευαστικών, επί 27 χρόνια έστηνε διαγωνισμούς, ενώ το HOT DOC έχει αποκαλύψει πως 11,5 δισεκατομμύρια από τα 21 του συνόλου του ΕΣΠΑ της χώρας πήγαν σε τρεις μόνο κατασκευαστές.
Πάμε τώρα στο ερώτημα. Πότε έγινε από τη ΝΔ, πολιτικό θέμα για τους διαγωνισμούς και τους εργολάβους; Πότε καταγγέλθηκε ένας διαγωνισμός, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, το καρτέλ που κατονομάστηκε πρόσφατα σε επίσημα πορίσματα; Πότε ζητήθηκε να ξαναγίνει διαγωνισμός, να καταπέσει διαγωνισμός, να αποπεμφθεί υπερθεματιστής, να γίνει εισαγγελική έρευνα, να αποφανθούν συνταγματολόγοι, νομολόγοι και Ειδικά δικαστήρια;
Μήπως έγινε από το ΠΑΣΟΚ και μου διαφεύγει; Θυμήθηκα τώρα μια υπόθεση με το τρένο που θα γινόταν στο Ρίο-Αντίρριο, για το οποίο πληρώσαμε 12 εκατομμύρια ευρώ. Φορτώθηκε ένα τρένο σε φορτηγά και πήγε στην ιδιαίτερη πατρίδα του ειδικού περί τα δημόσια έργα Υπουργού Χρήστου Βερελή, πριν τις εκλογές. Στρώσανε και μερικές γραμμές , μίλησε ο Υπουργός, ξαναφορτώθηκε το τρένο στα φορτηγά και επέστρεψε στην Αθήνα. Δώσαμε φυσικά τα εκατομμύρια αλλά το τρένο έχει γίνει ανέκδοτο ως «τρένο Βερελή» (κάτι σαν το «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»).
Το ΠΑΣΟΚ, υπήρξε το αποκούμπι των εργολάβων και το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ η οικονομική τους μήτρα, που μοίραζε λεφτά, εκσυγχρονιστικά πάντα και σε πλήρη ανάπτυξη. Η ΝΔ, ανέλαβε την εργολαβία να μην διαταραχθεί πολιτικά η επιλογή ΠΑΣΟΚ και οι εργολαβίες. Ούτε στην εξωτερική πολιτική δεν είχαν ποτέ τέτοια ομοφωνία και συμπόρευση, μόνο στους εργολάβους και τους διαγωνισμούς που τους αναδείκνυαν.
Τι έγινε λοιπόν ξαφνικά και στην Ελλάδα με τόσους στημένους διαγωνισμούς και εργολάβους, ο μόνος διαγωνισμός που πειράζει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι αυτός για τις τηλεοπτικές άδειες; Με τόσα δισεκατομμύρια που σπαταλήθηκαν μέσα από «διαγωνισμούς» για έργα, τους πειράζει ένας διαγωνισμός που αποφέρει 250 εκατομμύρια, σε βαθμό που είναι έτοιμοι μάλιστα να τον ακυρώσουν και να επιστρέψουν και τα εκατομμύρια; Τι συμβαίνει και ο Κυριάκος ανέλαβε την εργολαβία υπέρ των χαμένων διαγωνιζόμενων, ψάχνοντας για καρτέλ μεταξύ βοσκοτοπιών και ΣΥΡΙΖΑ και υπόσχεται όχι την αναμόρφωση του κράτους αλλά των καναλιών και των καναλαρχών πρωτίστως;
Δίπλα από τον εργολάβο Κυριάκο, ο υπεργολάβος Σταύρος Θεοδωράκης είδε το φως του. Ανακάλυψε τον κακό Καλογρίτσα που διαπλέκεται με την κυβέρνηση στον μόνο κακό διαγωνισμό που είδε ο Σταύρος, αυτόν για τις άδειες. Για την ιστορία και μόνο, ο Σταύρος ανατράφηκε δημοσιογραφικά στα πόδια του Χρήστου Καλογρίτσα. Δούλεψε για πρώτη φορά ως δημοσιογράφος στην «Πρώτη» του Καλογρίτσα, όπου έγραφε και υπέγραφε μία στήλη με τον μάλλον προφητικό τίτλο «Αεριτζής». Στη συνέχεια δούλεψε στο περιοδικό «Επτάμισι» πάλι του Καλογρίτσα και αμέσως μετά έγινε διευθυντής στο ROCK FM, ναι του Καλογρίτσα αλλά και του Καραμπάτσου με τα επίμαχα βοσκοτόπια. Αυτά όλα πριν ο Καλογρίτσας γίνει κακός για το Σταύρο και την παρέα του.
Τι έχει λοιπόν αυτός ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες και είναι ο μόνος που ενοχλεί τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, που αποδεδειγμένα ήταν στημένοι και παράνομοι; Είναι ο διαγωνισμός που εκθέτει και ακυρώνει τη σχέση και τη συναλλαγή τους με το μιντιακό σύστημα. Τη βάση δηλαδή της ύπαρξής τους που εδώ και δεκαετίες έχει αντικαταστήσει την πολιτική και την ηθική με μια επετηρίδα ανάδειξης των δικών τους παιδιών. Της διαπλοκής.
Υπό αυτό τον κίνδυνο είναι έτοιμοι να πουν και πως ο διαγωνισμός είναι παράνομος και πως η ελευθερία του λόγου πλήττεται και πως ο Καλογρίτσας έχει δολοφονήσει τον Κένεντυ και πως ο νέος υπερθεματιστής Σαββίδης (ναι έρχεται η σειρά του) τρώει παιδάκια. Αυτή και αν είναι εργολαβία.
ΥΓ: Ζω για τη στιγμή που ο Κυριάκος, στην πολιτική του καριέρα, θα εκφωνήσει τη φράση «η αμαρτωλή SIEMENS και οι στημένοι διαγωνισμοί της».

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016


ΟΣΜΕΣ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ


γράφει ο Βαγγέλης Ντάλης


Θυμόμαστε τί απέγιναν τα σκάνδαλα των τελευταίων χρόνων ; Ναι, η Siemens, το Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, εξοπλιστικά κλπ. Έχουν πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης ή μπα … Αν δεν τα θυμόμαστε, αφού ως λαός έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, δεν πειράζει. Μας περιμένουν τα επόμενα. Η Τράπεζα Αττικής, ας πούμε.

Κάθε κυβέρνηση έχει την τράπεζα με την οποία κάνει όλους τους «φιλικούς διακανονισμούς» της, εξυπηρετεί ημετέρους, δίνει δάνεια άνευ εγγυήσεων, χρηματοδοτεί το κόμμα της κλπ. Το ΠΑΣΟΚ είχε την Αγροτική Τράπεζα. Εκδότες, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές εκ μέρους συνεταιρισμών έπαιρναν δάνεια με μία μόνο κυβερνητική εντολή. Με 2-3 εκατομμύρια σταθερούς καταθέτες, κατάφερε να «φαληρίσει» και να ξεπουληθεί στον, φίλα προσκείμενο, ανερχόμενο τραπεζίτη. 
Η ΝΔ είχε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Με σταθερή κερδοφορία κι αυτό, κατάφερε να γίνει ζημιογόνο από τα πολλά αφερέγγυα δάνεια. Η παρούσα κυβέρνηση έχει ως όχημα την Τράπεζα Αττικής.

Την επόμενη εβδομάδα θα φτάσουν στον εισαγγελέα τα αποτελέσματα του διαχειριστικού ελέγχου για το τελευταίο 9μηνο. Εκεί λέγεται ότι θα αποκαλυφθούν πράματα και θάματα για τον νεόκοπο υπερθεματιστή - καναλάρχη, κύριο Καλογρίτσα. 20 μέρες πριν από το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες φέρεται να πήρε δάνειο χωρίς εχέγγυα. Το ίδιο διάστημα δηλαδή που η ίδια τράπεζα του έδωσε εγγυητική επιστολή για να μπορέσει να συμμετάσχει στον πλειστηριασμό – διαγωνισμό. Μια υπόθεση που θυμίζει λίγο Κοσκωτά. Αγορές με χρήματα που έδινε η τράπεζά του και τα οποία φαίνεται ότι υπήρχαν αλλά στην πραγματικότητα ήταν χρήματα των καταθετών της. Ο σάλος πάντως ξεσηκώθηκε και τα αντίπαλα κανάλια δεν πρόκειται να αφήσουν να περάσει έτσι το θέμα.

Η κυβέρνηση βιάστηκε να πάρει τις αποστάσεις της για να μην λερωθεί. Εάν αποδειχθεί ότι …κλπ δεν θα πάρει την άδεια δήλωσε. Πού ήταν όμως όταν έπρεπε να ελέγξει την προέλευση των χρημάτων του Καλογρίτσα; Είχε βουίξει ο τόπος ότι ο Καλογρίτσας ήταν ο εκλεκτός της. Αυτή έκανε όμως ότι δεν καταλάβαινε. Ούτε και ακύρωσε τη συμμετοχή του όταν αυτός κατέθεσε εκπρόθεσμα την εγγυητική του επιστολή. Το πρωτόκολλο έμεινε ανοιχτό υπερωριακά για να τον περιμένει !

Ξεχνάμε εύκολα είπαμε, αλλά όχι όλοι. Ας θυμηθούμε σκηνές από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, μήπως και καταλάβουμε ότι κάθε φορά βλέπουμε περίπου το ίδιο έργο αλλά με άλλους πρωταγωνιστές. Στο Βατοπαίδι κάτι εκατομμύρια της Μονής, διακινούνταν μέσω κυπριακών τραπεζών και off-shore εταιρειών. Πού πήγαιναν όλα αυτά τα χρήματα; Μήπως σε μίζες και χορηγίες; Γιατί την ίδια εποχή αντάλασσε βοσκοτόπια με το δημόσιο αποκτώντας χρυσοφόρες εκτάσεις για ένα κομμάτι ψωμί. Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η υπόθεση έκλεισε δικαστικά και κανένας δεν είναι ένοχος. Ο βασικός πρωταγωνιστής, Θοδωρής Ρουσόπουλος, δεξί χέρι του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, πηγαινοερχόταν στο Άγιο Όρος προσκεκλημένος του ηγούμενου Εφραίμ. Όχι μόνο αθωώθηκε αλλά πρόσφατα επιβραβεύτηκε. Ανέλαβε πρόεδρος στο ΚΠΕΕ (Κέντρο Πολιτικής Έρευνας και Επικοινωνίας). Λειτουργεί ως σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και οι διοικήσεις του διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Κανένας διαπλεκόμενος δεν πάει χαμένος σε αυτόν τον τόπο !

Το σκάνδαλο Siemens χάθηκε στη …μετάφραση. Με την καταγέλαστη δικαιολογία ότι δεν είχαν μεταφραστεί κείμενα της αλληλογραφίας ελληνικών και γερμανικών υπηρεσιών. Ο πρωταγωνιστής Χριστοφοράκος είναι καλά και ζει μόνιμα στη Γερμανία. Η οικογένεια Μητσοτάκη η οποία, κατά δήλωση της Ντόρας, δεχόταν τα δωράκια της γερμανικής εταιρείας, κάτι ηλεκτρικές οικοσυσκευές κλπ, επίσης ζει και βασιλεύει. Ο Κυριάκος μάλιστα κάνει πρόβες με το πρωθυπουργικό κοστούμι. Είπαμε, ξεχνάμε εύκολα …

Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο προαλείφεται να έχει κι αυτό την ίδια αντιμετώπιση με τη Siemens. Η υπόθεση κινδυνεύει με επ’ αόριστον αναβολή γιατί, λέει, ένας εκ των 35 κατηγορουμένων, Σέρβος υπήκοος, δεν έχει παραλάβει το παραπεμπτικό βούλευμα μεταφρασμένο στη μητρική του γλώσσα ! Το σχετικό αίτημα του κατηγορουμένου απορρίφθηκε (γιατί ;;;) από τον αρμόδιο εισαγγελέα. Αναγκάσθηκε να επέμβει ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας και στο αίτημά του το Υπουργείο Εξωτερικών απάντησε ότι η μετάφραση δεν θα είναι δυνατή πριν τον Ιανουάριο του 2017. Δεν βιαζόμαστε …

Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυό το σκάνδαλο. Και στη μέση η Δικαιοσύνη. Χώρος απροσπέλαστος για την κοινωνία, επιδεχόμενος όμως τηλεφωνήματα (σύμφωνα με καταγγελίες λειτουργών της) αλλά και ποικιλότροπες πολιτικές πιέσεις. Να θυμίσουμε ότι η επαγγελματική εξέλιξη των δικαστών εξαρτάται από αποφάσεις και κρίσεις της κυβέρνησης. Με τις κυβερνήσεις μπορεί να σχετίζεται, με την κοινωνική κατάσταση όμως όχι. Οι δικαστικοί λειτουργοί είναι οι μόνοι που κατάφεραν να ανατρέψουν όλα τα μνημονιακά μέτρα και οι μισθοί τους να επανέρθουν στα προ του 2010 επίπεδα !

Σκάνδαλα όμως δεν είναι μόνο τα οικονομικά. Πριν λίγο καιρό έγινε το μακελειό της Αίγινας. Ταχύπλοο διεμβόλισε σκάφος αφήνοντας 4 νεκρούς και μια ανάπηρη γυναίκα. Ο φερόμενος ως καπετάνιος του ταχύπλοου όχι μόνο δεν βοήθησε το άλλο σκάφος αλλά ενημέρωσε το Λιμενικό μετά από 2-3 ώρες. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για το έγινε αυτές τις 2-3 ώρες. Άλλους επιβάτες δηλώνει ότι είχε ο καπετάνιος, άλλους δηλώνουν ότι είδαν οι διασωθέντες του άλλου σκάφους. Βασικοί μάρτυρες δεν καλούνται να καταθέσουν. Ακούγεται ότι 2 υπουργοί της κυβέρνησης ήταν ανάμεσα στους επιβάτες κι αυτοί όχι μόνο δεν διαψεύδουν άμεσα αλλά είναι και εξαφανισμένοι 2-3 μέρες. Την τρίτη ημέρα εμφανίζονται ενώπιον του ρεπόρτερ της κρατικής τηλεόρασης μόνο, κάνουν κάποιες δηλώσεις αλλά χωρίς να δεχτούν καμία ερώτηση. Έκτοτε, σιωπή σκεπάζει το θέμα.

Οι Ρωμαίοι έλεγαν ότι «η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια». Οι κυβερνώντες μας όμως έχοντας φτάσει να θεωρούν τα Αρχαία Ελληνικά ως «νεκρή γλώσσα», περιμένουμε να διαβάζουν και Λατινικά, τα οποία πράγματι είναι ; Όπως και οι προηγούμενοι, δεν έχουν διάθεση να συγκρουστούν με κανένα «συμφέρον». Την παραμονή τους στην εξουσία επιδιώκουν, χτίζοντας σχέσεις με τα άλλα κέντρα εξουσίας.

Ο επόμενος –μία από τα ίδια – πρωθυπουργός οικοδομεί το προφίλ του. Σοβαρός, συγκρατημένος, «λέω την αλήθεια». Δεν υπόσχεται πολλά. «Μειώνουμε στο μισό το ειδικό τέλος της ΕΡΤ» είπε και χαρήκαμε όλοι γιατί θα γλιτώνουμε 18 ολόκληρα ευρώ από κάθε λογαριασμό ΔΕΗ. Μήπως θυμήθηκες βρε Κυριάκο, τώρα που αγκαλιαζόσασταν στη ΔΕΘ με τον Αντώνη Σαμαρά να τον ρωτήσεις τί απέγινε εκείνο το «δωρεάν wi-fi» που μας είχε υποσχεθεί; Ακόμα το περιμένουμε …