Αυτή είναι διαπραγμάτευση ηλίθιοι…

του Αλέξη Πολίτη 

Tόσο καιρό κάνω υπομονή και περιμένω καρτερικά, μην παίρνοντας θέση, μέχρι να τελειώσει η σκληρή και unfair διαπραγμάτευση με τους «εταίρους» μας. Η υπομονή όμως, όπως καλά γνωρίζετε, έχει και τα όριά της και η δική μου εξαντλήθηκε.

Ακούω φωνές θλιβερές, σαν κύμβαλα αλαλάζοντα, σαν εγκλωβισμένες πορδές, που καλούν τον Τσίπρα να προσκυνήσει, ώστε να γεμίσουν με λίγα δανεικά αναξιοπρέπειας τις βολεμένες τσέπες τους. Παπαγαλάκια τροπικά που εγκαλούν τον Γιάνη με χυδαίο τρόπο να στηθεί στα 4, γιατί έτσι έμαθαν να ανεβαίνουν την ανηφόρα. Έρποντας.

Το πιο θλιβερό είναι ότι πολλοί από δαύτους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη, θεωρώντας εκ προοιμίου δεδομένο ότι ο Τσίπρας θα κάνει να βρέξουν λεφτά οι ουρανοί και να γεμίσουν λίρες οι ωκεανοί. Αναίμακτα. Όπως έμαθαν μια ζωή.
Είναι εκείνοι που το βράδυ στην προσευχή τους καθαρά ωφελιμιστικά, γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το Θεό και την αιώνια, παντοτινή αγάπη και εύχονται: «Να “μουν το Μάη γάιδαρος, τον Αύγουστο κριάρι, όλους τους μήνες κόκορας και γάτος το Γενάρη». Πιο βολεμένος πεθαίνεις. Πιο σιχαμένος πεθαίνεις.

Μπράβο στον Αλέξη, τον Γιάνη, τον Πάνο τον Κουρουμπλή, τη Ζωή και τους υπόλοιπους τολμηρούς, που έκλεισαν τα αυτιά τους στις σειρήνες της απόλυτης βλακείας και της αέναης μαλακίας, που δέρνει κάποιους αδιόρθωτους συστημικούς φασίζοντες.

Μπράβο τους που επέλεξαν να ανέβουν στωικά τον δικό τους, τον δικό μας Γολγοθά, ενώ θα μπορούσαν να έχουν υπογράψει με χέρια και με πόδια τις εντολές του Γερμανού μονάρχη, απολαμβάνοντας αστακομακαρονάδες με Ευρωπαίους συνδαιτυμόνες σε Διονυσιακά πάρτι υποτέλειας και προδοσίας.

Ο μέγας Κωνσταντίνος Καβάφης έλεγε ότι «Δεν αποθνήσκουν οι θεοί. Η πίστις αποθνήσκει του αχαρίστου όχλου των θνητών«.  Κι ο εξίσου τεράστιος Κομφούκιος προέτρεπε τους ανθρώπους, όταν ο ποταμός είναι πλημμυρισμένος, να πάρουν το λασπωμένο μονοπάτι. Το αντρικό, το παντελονάτο.

Αυτά ποτέ δεν τα ξεχνώ. Αυτά ποτέ να μην τα ξεχάσεις συνονόματε Αλέξη. Και μη μασάς. Η συντριπτική πλειοψηφία του νοήμονος λαού σε στηρίζει, όσο την σπας τόσο έντιμα στο σαθρό κατεστημένο.