Μην ταράζεσαι, ένας αριθμός είναι ακόμη...

του Μιχάλη Τσόχου

Είχαμε φτάσει λέει στην Κυριακή το απόγευμα, λίγη ώρα πριν την έναρξη της Συνόδου Κορυφής των 28 Πρωθυπουργών της Ευρώπης. Το κλίμα ήταν διαμορφωμένο.

Πηγαίναμε με μαθηματική ακρίβεια σε GREXIT διότι δεν είχε καταστεί δυνατό να βρεθεί συμφωνία. Οι δανειστές πίεζαν αφόρητα όλη την εβδομάδα για περισσότερα μέτρα. Σε κάθε πρόταση που κατέθετε η ελληνική Κυβέρνηση, πρόσθεταν ακόμη πιο σκληρά μέτρα. Για τους συνταξιούχους, για την φορολογία, για τον βασικό μισθό, για τον ΦΠΑ. Απίστευτος στραγγαλισμός του Ελληνα πολίτη. 

Η ελληνική Κυβέρνηση κάθε φορά έκανε και από μία υποχώρηση, αλλά κάθε φορά οι δανειστές έβαζαν κι ένα επιπλέον όρο και μία επιπλέον φορολογία και ένα επιπλέον μέτρο. Ωσπου φτάσαμε στο Σάββατο το απόγευμα, που η ελληνική Κυβέρνηση αποχώρησε μη αντέχοντας άλλο τις πιέσεις. Τα media όλου του κόσμου μετέδιδαν με μανία την είδηση του οριστικού ναυαγίου των διαπραγματεύσεων και του GREXIT που έρχονταν με μαθηματική ακρίβεια.

Την Κυριακή στη σύνοδο κορυφής θα επιβεβαιώνονταν και με την βούλα το GREXIT. Το συμβούλιο ήταν προγραμματισμένο για τις 19.00. Οι Πρωθυπουργοί όλων των κρατών έφτασαν αλλά έλειπε μόνο ένας. Ο Ελληνας Πρωθυπουργός. Η ώρα είχε πάει 19.20 και ο Ελληνας Πρωθυπουργός δεν είχε φανεί.

Ξαφνικά το breaking news γέμισε τις οθόνες των τηλεοράσεων, των υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων σε όλο τον πλανήτη.
«ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ».

Η παγκόσμια κοινή γνώμη πάγωσε. Στην Ελλάδα κόπηκε η ανάσα σε 10 εκατομμύρια Ελληνες. Οι 27 Ευρωπαίοι Πρωθυπουργοί έφυγαν σοκαρισμένοι και βιαστικά, χωρίς να πουν ούτε λέξη στους δεκάδες δημοσιογράφους που ζητούσαν ένα σχόλιο. Τα πάντα και οι πάντες είχαν μουδιάσει. Το απόλυτο, παγκόσμιο, σοκ!

Λίγη ώρα αργότερα η αστυνομία των Βρυξελλών έδινε στην δημοσιότητα ένα ιδιόχειρο σημείωμα που βρέθηκε δίπλα στο αυτόχειρα Πρωθυπουργό της Ελλάδας.

«Αυτό που επέλεξα να κάνω δεν είναι μία πράξη θάρρους. Δεν είναι μία αυτοθυσία. Δεν είναι μία πράξη απελπισίας. Είναι αυτό που επέλεξαν να κάνουν χιλιάδες Ελληνες πολίτες τα τελευταία πέντε χρόνια στη χώρα μου κι’ εσείς δεν τους ακούσατε και εσείς δεν διαβάσατε το σημείωμα που άφησαν…»

Μέσα στην επόμενη ώρα, οι πλατείες όλης της Ευρώπης, όλου του κόσμου, γέμισαν από εκατομμύρια διαδηλωτές. Ένα τεράστιο πλήθος σε όλο τον κόσμο, σοκαρισμένο και οργισμένο, διαδήλωνε κατά της οικονομικής πολιτικής των Ευρωπαίων ηγετών. Σε αρκετές περιπτώσεις ξεσπούσαν βίαια επεισόδια.

Πετάχτηκα από το κρεβάτι μου. Χρειάστηκαν ορισμένα δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσω ότι όλο αυτό ήταν ένα όνειρο. Τι όνειρο, εφιάλτης. Χρειάστηκαν μερικά ακόμη δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσω ότι δεν ήταν καν εφιάλτης, αλλά η πραγματικότητα.

Είναι πραγματικότητα αυτής της χώρας, οι χιλιάδες αυτοκτονίες Ελλήνων την τελευταία πενταετία και ακόμη χειρότερα οι χιλιάδες αυτοκτονίες που πρόκειται να ακολουθήσουν μετά την Κυριακή.

Πάγωσα, ο ιδρώτας έγινε κρύος. Δεν ξέρω, αλλά μήπως αντί να τους στείλουμε μία πρόταση, να τους στείλουμε όλα αυτά τα χιλιάδες ιδιόχειρα σημειώματα που άφησαν πίσω τους όσοι αυτοκτόνησαν στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια; Η ζωή τους είχε την ίδια αξία με την ζωή οποιουδήποτε Πρωθυπουργού.

Κι’ όμως η δική τους απόφαση για αυτοχειρία και η δική τους απώλεια δεν έγινε γνωστή με το ονοματεπώνυμό τους, αλλά με έναν αριθμό. Μέσα στους τόσους και τόσους αριθμούς, υπάρχει ένας ακόμη. Επτά χιλιάδες αυτοκτονίες σε πέντε χρόνια! Και αυτός ο αριθμός δεν συγκίνησε κανέναν, όχι στην Ευρώπη, όχι στον κόσμο όλο, αλλά ούτε καν στην Ελλάδα…

Υ.Γ. Ακόμη κι' αν είσαι υπέρ της συμφωνίας όπως εγώ, πρέπει να κοιτάς καμιά φορά και τις ειδήσεις στα ψιλά γράμματα. Σε μία τέτοια θα βρίσκατε σήμερα ότι στην επαρχία ένας άντρας 47 ετών, άνεργος αυτοκτόνησε, επειδή εδώ και αρκετά χρόνια δεν έβρισκε δουλειά. Ενα ακόμη ανώνυμο θύμα που ουδείς ασχολήθηκε μαζί του...