Και αν ο Αλέξης γίνει “Γιωργάκης” και ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναγίνει ΠΑΣΟΚ;

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Εάν συνειδητο­ποί­ησε ένα πράγμα στο Νταβός ο πρωθυπουρ­γός Αλέξης Τσίπρας, είναι ότι η «πολιτική διαπραγμάτευση», που ζητά έναν χρόνο τώρα, έχει πεθά­νει. Οι δανειστές παίζουν με άλλους όρους και απορρίπτουν οτιδήποτε δεν έχει με τον βασικό κορμό του Μνημονίου: την εφαρμογή των συμφωνηθέντων.

Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, όπως και οι Ευρωπαίοι δανειστές κρύβο­νται πίσω από την τρόικα ή τους θεσμούς, όπως μετονομάστηκαν σε κλίμα ευφορίας, χαράς και νίκης οι «πιστωτές» της χώρας, και δεν θα του δώσουν κανένα περιθώριο, ούτε καν σχοινί για να… κρεμαστεί. Και αυτό το δεδομένο αποτελεί την προσωπική τραγωδία του κ. Τσίπρα και της χώρας.

Στη συνάντηση του Ελληνα πρωθυπουργού με την Κριστίν Λαγκάρντ περίσσευαν τα χαμόγελα μπροστά στους φωτογράφους και τις τηλεοπτικές κάμερες. Αλλωστε, η επικεφαλής του Ταμείου συνηθίζει να υποδέχεται τους «απέναντι» μέσα στην τρελή χαρά, που μετατρέπεται σε απύθμενη θλίψη όταν κλείνουν τα φώτα. Υποθέτουμε, λοιπόν, ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν η εξαίρεση του κανόνα. Του έθεσαν τα ίδια διλήμματα, που είχαν θέσει και στον Αντώνη Σαμαρά. Διότι αν ήταν η εξαίρεση, τότε ο νεαρός πολιτικός, που μεγάλωσε γρήγορα και όχι υπό ομαλές συνθήκες, θα ήταν η επιλογή των δανειστών μετά τα πέντε χρόνια απέραντης φτώχειας και μοναξιάς για τους Ελληνες πολίτες, για να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

Οταν έκλεισαν οι πόρτες πίσω τους, η κ. Λαγκάρντ και ο κ. Τσίπρας μπήκαν στα βαθιά και ο Ελληνας πρωθυπουργός πληροφορή­θηκε ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ’ ό,τι τα παρουσιάζει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών. Είτε εφαρμόζεται η συμφωνία, όπως προβλέπει το Μνημόνιο, που κατά τα άλλα θα έσκιζε η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ή αναλαμβάνεις το ρίσκο της πτώχευσης, που θα συμβεί χωρίς τα δανεικά των πιστωτών.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός έφυγε βαριά πληγωμένος από το Νταβός, όπου ανάμεσα στους πανίσχυρους της οικονομίας, ένιωσε απελπιστικά μόνος, πλημμυρισμένος από τα κύματα της απαισιοδοξίας που απειλούν την Ελλάδα. Το ότι επέστρεψε σώος και αβλαβής στην Αθήνα δεν σημαίνει ότι τον υποδέχθηκαν μετά βαΐων και κλάδων στο Νταβός. Τον έκαναν να νιώσει πολλές φορές ότι ηγείται μίας «διεφθαρ­μένης χώρας», με «διεφθαρμένους πολίτες», όπως είχε πληροφορήσει το 2009 και το 2010 την ανθρωπότητα ο αφελής (;) τότε πρωθυπουργός Εξοχώτατος κ. Γεώργιος Παπανδρέου.

Πόσες φορές έχουμε σκεφθεί ότι αν ο παραπάνω κύριος είχε τις στοιχειώδεις γνώσεις και τον στοιχειώδη πατριωτισμό, η χώρα δεν θα εισερχόταν στην παρατεταμένη λαίλαπα των μνημονίων, που έχουν κατα­στρέψει την Ελλάδα και τον λαό της. Αυτός, αντίθετα απ’ όλους τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας, απολαμβάνει όλων των προνομίων που του παρέχει το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, καθώς κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει… Τα ίδια προνόμια απολαμβάνουν όλοι οι Ελληνες πολιτικοί.

Το τελευταίο διάστημα ο κ. Τσίπρας κυβερνά με έναν τρόπο που θα μας αναγκάσει να ξεχάσουμε τους πραγματικούς καταστροφείς της οικονομίας. Τα περιθώρια για να μη μετατραπεί σε «Γιωργάκη» λιγοστεύουν επικίνδυνα για τον ίδιο, αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ, που εκ των πραγμάτων θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει γρήγορα να λάβει την απόφαση, ότι η πατρίδα είναι πολύ πάνω από το κόμμα και το μέλλον του…