Η εποχή τρελάθηκε

του Λάκη Λαζόπουλου

Η Δημοκρατία δεν περνάει τις καλύτερες μέρες της. Μαζεύει τα πράγματα της και μετακομίζει όλο και σε πιο σκοτεινά δωμάτια. Κατεβαίνει συνέχεια σκαλιά για να βρει υπόγεια. Ο φόβος γίνεται ο μέγας οδηγός.

Η Αμερική κατέρρευσε μαζί με τους δίδυμους πύργους της, εκείνη την Ημέρα. Την 11η Σεπτεμβρίου. Προσπάθησε να κρατήσει την ψυχραιμία της στο χρόνο, αλλά ο φόβος είχε ήδη αρχίσει να κάνει καριέρα, στο συλλογικό της υποσυνείδητο. Οι Αμερικάνοι κάνανε πολέμους παντού στον κόσμο, αλλά τα σκάγια των πολέμων δεν φτάνανε ποτέ σε αυτήν.

Και ξαφνικά οι φανατικοί μουσουλμάνοι, έγιναν οι ίδιοι σκάγια, μετατρέποντας τα σώματα τους σε πολεμικές μηχανές, και αυτό έκανε τους Αμερικάνους να νιώθουν ακόμα πιο αδύναμοι. 

Διότι τώρα όλοι αυτοί οι μουσουλμάνοι που κυκλοφορούν ανάμεσα τους; Πώς να ξεχωρίσει κανείς τους φανατικούς από τους φιλήσυχους; Η παρανοϊκή άποψη ότι οι μουσουλμάνοι τις ελεύθερες ώρες τους, ζώνονται με εκρηκτικά γύρω τους και πάνε και σκάνε σε διάφορα σημεία του κόσμου, έτσι χωρίς λόγο και ανεξήγητα, έχει επικρατήσει σαν άποψη στο μυαλό του μέσου βλάκα. Διότι ο βλάκας τρομάζει όταν η βόμβα σκάει μπροστά του, αλλά θεωρεί πολύ φυσιολογικό να πετάς από ψηλά από τον ουρανό μία βόμβα, σε ένα σχολείο που δεν βλέπεις. 

Ο Τραμπ μίλησε μελετημένα στο συλλογικό υποσυνείδητο, το τραυματισμένο από τη βλακεία τον καιρών. Μίλησε σε ένα άρρωστο πια υποσυνείδητο. Ο Τραμπ άφησε την Χίλαρι να είναι αυτή η συστημική. Όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να υμνούν αυτήν και να υβρίζουν εκείνον. Όλοι οι δημοσιογράφοι σχεδόν με το μέρος της. Όλες οι δημοσκοπήσεις δικές της. Ούτε μια φορά δεν κατάφερε να την περάσει ο Τραμπ. Και βέβαια η Χίλαρι έχασε τις εκλογές. 

Υπήρχε όμως περίπτωση ένας λαός που φοβάται να αφήσει την Αμερική, της οποίας τρέμουν τα πόδια της, σε μία γυναίκα που τρέμουν τα δικά της και καταρρέει μπροστά στις κάμερες; Ότι καταρρέει τους θυμίζει τους δίδυμους πύργους. Οι δημοσκοπικές εταιρείες είναι υποκινούμενες και εντεταλμένες παντού. Δεν κάνανε λάθος. Σκοπίμως δημιουργούνε ψευδές περιβάλλον. Επιπροσθέτως όταν υπάρχουν 1.000 δημοσιογράφοι,οι οποίοι έχουν τοποθετηθεί για να μεταφέρουν την συγκεκριμένη πολιτική γραμμή, αυτοί για να μπορούν να κάνουν την προπαγάνδα τους, πρέπει να πατάνε κάπου. Μία δημοσκόπηση είναι ένα καλό πάτημα ώστε να έρχεται ο εντεταλμένος δημοσιογράφος και πάνω στο ψεύτικο γκάλοπ να κάνει ερωτήσεις του δικαιολογημένα, χωρίς να φαίνεται ότι είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Μια καινούργια γκεμπελική δημοκρατία στημένη με όρους τηλε-Δημοκρατίας, έχει ανθίσει στον 21ο αιώνα.

Η Χίλαρι έπεσε θύμα των μηχανισμών της. Αγνόησε τον κόσμο. Επιπλέον αν διαβάσει κανείς καλά αυτά τα οποία δήλωσε ο Μπέρνι Σάντερς υποψήφιος των δημοκρατικών, θα καταλάβει πολύ καλά ποιος είναι ο λόγος για τον οποίον καταποντίστηκε η Χίλαρι. Ο κόσμος θέλει αληθινή Δημοκρατία, Όχι ΨευδοΔημοκρατία.

Η Δημοκρατία ταΐζει όλο και λιγότερους πια. Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό γίνεται στην Αμερική, αυτό γίνεται στην Ευρώπη. Στην Ευρώπη ο Σόιμπλε που είναι ο δικός μας Τραμπ ή Τραμπλ (Trouble) αν θέλετε, οδηγεί με σύστημα εδώ και καιρό την Ευρώπη στην διάλυση της. Είναι όραμα του. Βρισκόμαστε στο τέλος της παγκοσμιοποίησης, η οποία απέτυχε και στην επαναφορά των εθνικών κυρίαρχων κρατών. Μια τέτοιου είδους κατεύθυνση θα είναι αυτή που θα ξυπνήσει παλιές ακροδεξιές μνήμες. Η Λεπέν θα έχει το λόγο στη Γαλλία. Ο Σόιμπλε όμως τώρα έχει ένα πραγματικό σύμμαχο. Τον Τραμπ.Επιθυμεί και αυτός στην διάλυση της Ευρώπης. Τράμπ και Σόιμπλε έχουν το ίδιο όραμα για την Ευρώπη. Τι θα κάνουν λοιπόν; Θα αρχίζουν να γκρεμίζουν και οι δυο τους μαζί, ή θα του δώσει ένα γκασμά ο Σόιμπλε να βοηθήσει να τελειώνουν μια ώρα αρχύτερα;

Θα οδηγήσουν την Ελλάδα οριστικά στην έξοδο, εκεί όπου μας σέρνει με πείσμα οΤραμποΣόιμπλε;

Η Ελλάδα θα επιστρέψει στην κανονική της ζωή; Στην ανθρώπινη ζωή; Καθοδηγούμαστε από άρρωστους ανθρώπους που η εξυπνάδα του μυαλού τους, τους έφτασε σε ψηλές θέσεις. Πώς να γλιτώσει ο άνθρωπος από το Χίτλερ τότε, πώς να γλιτώσει ο άνθρωπος από τους Σόιμπλε τώρα;

Προετοιμάζουν μια νέα ασφυξία, ώστε να μας οδηγήσουν σε Τέταρτο μνημόνιο, σε Πέμπτο, σε Έκτο. Σε διαρκές μνημόνιο. Η Ελλάδα δεμένη χειροπόδαρα στην ιστορία. Αν η Ελλάδα δε βγει στις αγορές κι αν δε σβηστεί το χρέος τότε θα ακολουθήσει ο Κυριάκος, με δώρο ένα Τέταρτο μνημόνιο από τους Γερμανούς για να κάνει κι αυτός τη βόλτα του πάνω από τα πτώματα της Ελλάδας. Όμως ως πότε θα κόβουν όλοι βόλτες πάνω μας; Ως πότε οι κυβέρνησεις θα καίγονται σαν κούτσουρα στο τζάκι ενός μη βιώσιμου χρέους. 

Η εποχή τρελάθηκε.

Ο Τραμπ, είναι περισσότερο ακροδεξιός και απρόβλεπτος πολιτικά.

Έχει το βλέμμα της ελεγχόμενης έπαρσης. Οι υπηρεσίες οι οποίες κινούνε την ξανθιά αυτή μαριονέτα με το πυκνό μπουκλωτό μαλλί, ίδιο με το μαλλί της γριάς που τρώγαμε στα παζάρια, οι υπηρεσίες που βρίσκονται πίσω του λοιπόν, σίγουρα θα έχουν πολλά βίντεο για να τον ρίξουν όταν θελήσουν. Όπως είχανε και τα e-mail της Χίλαρι. Δεν τα βρήκανε φυσικά δυο βδομάδες πριν τις εκλογές.

Μαζεύεις τα βλέμματα των αρχηγών του κόσμου και βλέπεις για το που οδηγούμαστε.

O Ερντογάν έχει το βλέμμα της εκδίκησης. Ο Σόιμπλε έχει το βλέμμα της εμμονής. Η Μέρκελ έχει το βλέμμα της Ανατολικογερμανίδας, που δεν είναι σίγουρη αν ορθά γκρεμίστηκε το τείχος του Βερολίνου. Ο Πούτιν έχει αυτό το παγωμένο βλέμμα του αγρότη, που περνάει φίδι από πάνω του και οι δικοί μας εδώ, αριστερόθεν και δεξιόθεν, έχουν το βλέμμα μιας ανεξήγητης και ασίγαστης χαράς που προέρχεται από τις μακρές συζητήσεις για το ποιος είναι αυτός που απέτυχε περισσότερο. Εδώ εμείς έχουμε φεστιβάλ Αποτυχόντων.

Ποιος απέτυχε περισσότερο; Οι πριν; Οι τώρα;

Και ποιους αποτυχόντες να διαλέξουμε για να συνεχίσουμε; Τους παλιούς ή τους καινούργιους;

Έχει ο κόσμος διλήμματα, έχουμε κι εμείς κάτι διλήμματα δικά μας άλλο πράγμα! Η εποχή τρελάθηκε. Επικρατεί το ψέμα, μια υστερία πρωτόγνωρη και μια βλακεία βαθιά. Τενεκέδες ξεγάνωτοι μπροστά στις τηλεοράσεις. Τα τίποτα μιλάνε χωρίς να μπορούνε να συντάξουμε κάτι.

Και ο κόσμος έχει νεύρα. Γενικώς. Αλλά οι μαλακίες γίνονται πάνω στα νεύρα μας. Και το ξέρουμε. Όμως η απόγνωση των καιρών δεν βοηθάει στο να ξεκαθαρίσει το μυαλό κανενός μας.

Μια ασφυξία. Να τελειώνουμε με το χρέος. Αλλιώς θα την τελειώσουν τη χώρα μας. Δεν ξέρω πιο από όλα τα βλέμματα θα δώσει τη χαριστική βολή. Ξέρω ότι μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη ένα από αυτά τα βλέμματα να φέρει στην χώρα μας ανεπανόρθωτο κακό. Και το δικό μας το βλέμμα;

Α, σας έχω άσχημα νέα. Το βλέμμα του Έλληνα χάθηκε. 

Αυτό το δυνατό, καθαρό, ανυπότακτο βλέμμα, χάθηκε.

Έχουμε το βλέμμα ενός ανθρώπου που έχει κλειστεί έξι χρόνια σε ενα ασανσέρ,  χτυπάει τις πόρτες του να ανοίξουνε και ο αέρας λιγοστεύει.

Αέρααα…