Ξένοι διαιτητές αλλά μήπως και ξένοι 

δικαστές ?

Ξένοι διαιτητές αλλά και μήπως ξένοι δικαστές; Πηγή: Protagon.gr

του Κώστα Γιαννακίδη

Στο παιχνίδι της Λαμίας με τον ΠΑΟΚ, ο αρχηγός των φιλοξενουμένων, ο Βιερίνια, υπέπεσε σε καταφανέστατη παράβαση που τιμωρείται με πέναλτι, το οποίο δεν καταλογίστηκε. Η φάση είναι από αυτές που υποδεικνύονται ως ο ορισμός του πέναλτι. Στη συνέχεια βέβαια είχε και ο ΠΑΟΚ μία σειρά φάσεις για να διαμαρτύρεται προς έναν απαράδεκτο διαιτητή. 

Αντίστοιχα στο παιχνίδι του Άρη με τον Παναθηναϊκό, στη Θεσσαλονίκη, ο διαιτητής είδε περιπτώσεις πέναλτι εκεί όπου δεν υπήρχαν. Αλλά και στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Παναιτωλικό έγινε μία κουβέντα, χαμηλών τόνων, περί οφσάιντ. Και στα τρία παιχνίδια σφύριζαν έλληνες διαιτητές. Πράγματι, αν κοιτάξουμε την άτυπη στατιστική περί διαιτητικών λαθών, θα διαπιστώσουμε ότι η πυκνότητα τους είναι μεγάλη στα παιχνίδια που διευθύνουν Έλληνες. 

Τα παιχνίδια που ανατίθενται σε ξένους διαιτητές κυλούν ομαλά, δεν διαπιστώνονται εξόφθαλμα σφάλματα και τα όποια λάθη δεν αποδίδονται σε δόλο. Είναι εμφανές ότι κάτι δεν πάει καλά με την ελληνική διαιτησία, αλλά και με την ελληνική κερκίδα. Το πιθανότερο είναι ότι έχουμε κακούς διαιτητές, δεκτικούς στην επιρροή ή στην πίεση. Αλλά και μία κερκίδα που έχει κάθε λόγο να είναι καχύποπτη. Προφανώς η λύση στο πρόβλημα είναι απλή αλλά και λίαν εξευτελιστική για το εγχώριο ποδοσφαιρικό προϊόν: ξένοι διαιτητές σε όλα τα παιχνίδια με την τεχνολογική συνδρομή του VAR. Να ησυχάσουμε. Ξένους διαιτητές μπορείς να φέρεις. 

Ξένους δικαστές δεν μπορείς. Όμως ο τραγέλαφος γύρω από την υπόθεση Ριχάρδου σε βάζει σε σκέψεις. Αν διαβάζουμε σωστά τις εξελίξεις, ο Ριχάρδος και οι συνεργάτες του προφυλακίστηκαν έπειτα από μία έρευνα που ήταν «δεμένη» από κάθε πλευρά, αλλά απουσίαζε το αδίκημα. Έγιναν έρευνες προς πάσα κατεύθυνση, υπομονετικές παρακολουθήσεις προσώπων και τηλεφωνημάτων, αλλά κανένας δεν είπε να ρωτήσει έναν απλό τελωνειακό για τα ισχύοντα με τις εξαγωγές χρυσού. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει υποχρέωση καταβολής δασμών στην εξαγωγή χρυσού προς Τουρκία, η ανακρίτρια θεώρησε ότι δεν ευσταθεί το κατηγορητήριο για λαθρεμπόριο, ξέπλυμα και εγκληματική οργάνωση. Ζήτησε την αποφυλάκιση των κατηγορουμένων. Ο εισαγγελέας διαφώνησε επικαλούμενος προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις. Το ζήτημα παραπέμπεται σε Συμβούλιο και ο Κούγιας έχει κάθε λόγο να σκαρφαλώνει στα κάγκελα. 

Ο πολίτης που τη Δευτέρα είδε να μη σφυρίζεται το πέναλτι στη Λαμία, την Τρίτη το μεσημέρι άκουσε ότι ο Ριχάρδος αποφυλακίζεται και το απόγευμα έμαθε ότι τελικά η υπόθεση εκκρεμεί. Διάβασε την «πανηγυρική» ανακοίνωση της ΝΔ, έμαθε και την απάντηση του Μαξίμου. Ασφαλώς είναι πλέον αρκετά ώριμος και έμπειρος για να μην αναρωτηθεί τι στο διάολο θέλουν κόμματα και κυβέρνηση να ασχολούνται με τα δικαστικά. Δύναται όμως να απορεί για την επάρκεια, ίσως και τα κίνητρα, των δικαστικών λειτουργών. Και στέκεται αμήχανος. Κάνει, άραγε, λάθος η ανακρίτρια; Μήπως έχει άλλους λόγους για να αφήσει τον Ριχάρδο ελεύθερο; Έχει νομική βάση η εισαγγελική άρνηση ή είναι αποτέλεσμα πιέσεων ώστε να μην πληγεί το κύρος της Δικαιοσύνης και τρωθεί η σπουδή που έδειξε ο Πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής; 

Δυστυχώς, είτε είσαι στην κερκίδα, είτε στο ακροατήριο, έχεις αποκτήσει το δικαίωμα να υποθέτεις ό,τι γουστάρεις. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι αυτοί οι δύο χώροι, ποδόσφαιρο και Δικαιοσύνη, συνδέονται δια του Αλέξη Κούγια.

www.protagon.gr

Η διάσπαση της Δεξιάς θα δημιουργήσει το νέο πολιτικό σκηνικό

του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η Συμφωνία των Πρεσπών  σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα λειτουργήσει ως καταλύτης στον ευρύτερο χώρο της δεξιάς, με πιθανότατη την διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία ενδέχεται να ακολουθήσει τη μοίρα της γαλλικής δεξιάς μετά το Μάη του ’68. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, ιδιαίτερα μετά την αποκάλυψη πως άλλα λέει στις κατ΄ ιδίαν συναντήσεις του έξω και άλλα μέσα. Την Κυριακή στην Καστοριά, χαρακτήρισε  την συμφωνία «επαίσχυντη» και διαβεβαίωσε ότι «η ΝΔ δεν πρόκειται να ψηφίσει αυτή την συμφωνία ούτε τώρα ούτε στην επόμενη Βουλή».

Ουσιαστικά απάντησε στο «τρομακτικό» σενάριο του Βασ. Λεβέντη σύμφωνα με το οποίο ο Τσίπρας θα αφήσει τη συμφωνία για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία θα πιεστεί από τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς να την πάει στη Βουλή και τότε θα φύγουν περί τους τριάντα βουλευτές (Σαμαρικοί και βορειοελλαδίτες) και η κυβέρνησή του θα πέσει.  Όμως, ο Τσίπρας δεν πρόκειται να αφήσει τη συμφωνία στην τύχη της, την πιστεύει και θέλει να την πιστωθεί, καθώς έχει τη δυνατότητα να την περάσει, ενώ θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενισχυθεί και θα είναι πρώτο κόμμα.

 Έχω υποστηρίξει σε ανύποπτο χρόνο ότι υπάρχουν καραμανλικοί βουλευτές που στις κατ΄ ιδίαν συνομιλίες του με παράγοντες της οικονομίας εκφράζουν ενδοιασμούς για την αντιμετώπιση του όλου θέματος από τη ΝΔ, εκτιμούν ότι η συμφωνία βρίσκεται εντός του πλαισίου της εθνικής θέσης και δηλώνουν πως αντιλαμβάνονται την γεωπολιτική της σημασία στις τρέχουσες συνθήκες. Οι βουλευτές αυτοί εκφράζουν και ένα ανοιχτόμυαλο δημοκρατικό-ευρωπαϊκό τμήμα των ψηφοφόρων της δεξιάς παράταξης που αντιδρούν έντονα στην ορμπανοποίηση της ΝΔ, αλλά και ορισμένους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες συνομιλητές τους που διαβλέπουν τις ευκαιρίες που ανοίγει στη χώρα και στην περιοχή η υπογραφή της συμφωνίας.

Το τμήμα αυτό της δεξιάς παράταξης ανησυχεί έντονα με τη μόχλευση της υπόθεσης Κατσίφα από γνωστούς ακροδεξιούς κύκλους, καθώς φοβούνται πως δίνεται λαβή στον Έντι Ράμα που πατρονάρεται από την Άγκυρα, να υπαναχωρήσει στην συμφωνία-πακέτο για την επίλυση των ελληνο-αλβανικών ζητημάτων (μειονότητα, ΑΟΖ κλπ). Επίσης, οι ίδιοι κύκλοι της παράταξης βλέπουν θετικά  την συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου για τις σχέσεις κράτους-Εκκλησίας. 

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ετοιμάζεται πυρετωδώς η συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα στο χώρο της «κοινωνικής δεξιάς» και του «φιλελεύθερου δημοκρατικού κέντρου» από τον Ευάγγελο  Αντώναρο και τον επικοινωνιολόγο Νίκο Καραχάλιο. Δεν είναι επίσης τυχαίο που οι δημοσκόποι τηρούν σιγήν ιχθύος για το κόμμα-όχημα «Δύναμη Ελληνισμού» των Μπαλτάκου-Καμμένου που εκφράζει την σαμαρική σκληρή γραμμή και φιλοδοξεί να πάρει ένα κομμάτι της Χρυσής Αυγής. Μέσα στο κλίμα αυτό, ο Μάκης Βορίδης, με την παρασκηνιακή στήριξη του Αντ. Σαμαρά και του Άδωνη Γεωργιάδη, καραδοκεί για να αντικαταστήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο πρώτο στραβοπάτημα, ενώ ταυτόχρονα ωθεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε όλο και πιο ακραίες θέσεις.

Στελέχη της ΝΔ και παράγοντες της δεξιάς που άκουγαν έκπληκτοι προ ημερών τον Βορίδη στην τηλεόραση να ασκεί ένα αδιανόητο λαϊκισμό για τη σημαία και πολλά άλλα υπονομεύοντας την συμφωνία για τον διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας, βλέπουν πως το κόμμα ελέγχεται πλήρως από τους ακραίους εθνικιστές και αυτό το θεωρούν επικίνδυνο. Επιπλέον, πολλοί κομματικοί παράγοντες δυσαρεστήθηκαν με την ψήφιση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη του Γερμανού Μάνφρεντ Βέμπερ ως υποψήφιου προέδρου της Κομισιόν για το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, καθώς εκτός του είναι νεοφιλελεύθερος-ακροδεξιός, είχε χαρακτηρίσει τα Ίμια τούρκικα παράλια και ζητούσε την αποβολή της Ελλάδας από τη Συμφωνία Σένγκεν.

Οι ζυμώσεις αυτές που δεν φαίνεται να πολυενδιαφέρουν  τα επικυρίαρχα  μίντια, εγκυμονούν εξελίξεις. Έγκυροι παρατηρητές του χώρου της ευρύτερης δεξιάς εκτιμούν πως μια ενδεχόμενη διάσπαση της Νέας Δημοκρατίας και ο διαχωρισμός της κεντροδεξιάς από την ακροδεξιά θα διευκολύνει τον πολιτικό διάλογο και τις συμπράξεις,  ενώ θα σηματοδοτήσει το νέο πολιτικό  ως αφετηρία για εθνική συνεννόηση.

Παρακαλούνται οι «περιστασιακοί ένοικοι» να μην ενοχλούν τους μόνιμους ιδιοκτήτες

του Κωνσταντίνου Ταχτσίδη 



Σε μια μακρινή χώρα, ήταν δύο φίλοι που ζούσαν 40 χρόνια στο ίδιο σπίτι. Έφευγε ο ένας και το υπενοικίαζε στον άλλον. Τρία-τέσσερα χρόνια, μάλιστα, συγκατοίκησαν. Την πρώτη φορά, για λίγο, μαζί με κάτι κομμουνιστές και τη δεύτερη με ακροδεξιούς φασίστες. Μια μέρα ο σπιτονοικοκύρης τους έδιωξε. Είχαν αφήσει απλήρωτα νοίκια περίπου μισό δισ. και εκτός αυτού, είχαν "καταφέρει" να χρεοκοπήσουν, ως διαχειριστές, ολόκληρη την πολυκατοικία. Όπως αποδείχθηκε στο δικαστήριο, είχαν "φάει" όλα τα κοινόχρηστα με φίλους τους επιχειρηματίες στο χρηματιστήριο, υπερχρεώνοντας τους υπόλοιπους ενοίκους. Όταν μαζεύτηκαν όλοι οι ιδιοκτήτες να διαμαρτυρηθούν, τους έκαναν τουλούμι στο ξύλο οι μπράβοι. Μετά κόπων και βασάνων, τελικά τους έδιωξαν από την πολυκατοικία, αλλά οι δύο φίλοι, δεν το έβαλαν κάτω. Πήραν εκπομπές στην τηλεόραση, αγόρασαν εφημερίδες και "έμπαιναν" κάθε μέρα στα σπίτια των ενοίκων σηκώνοντας το ρυτιδιασμένο τους δάχτυλο. "Μαζί τα φάγαμε" τους έλεγαν...


Κάπως έτσι, φτάσαμε, χθες, ο Κώστας Σημίτης, με αφορμή το άνοιγμα για έλεγχο των λογαριασμών του (αλλά και συγγενών του) να λέει, με κάθε επισημότητα πως «η Ιστορία δεν γράφεται από τους περιστασιακούς ένοικους της εκτελεστικής εξουσίας».
Να περιγράφει, δηλαδή, σε μια φράση, πως αυτός και το σινάφι του αντιλαμβάνονται την εξουσία, τη χώρα, την κοινωνία, τη δικαιοσύνη και κυρίως τους εαυτούς τους. Ο Κώστας Σημίτης, «πολεμόχαρη φυλή μου» (που θα λέγε και η εκδιωγμένη Μαλβίνα), ο άνθρωπος που είχε κάνει εκσυγχρονιστικό σύνθημα το «όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα» ενοχλείται τώρα που ο εισαγγελέας έχει στοιχεία και θέλει να τα ελέγξει.
Η φράση «περιστασιακοί ένοικοι της εκτελεστικής εξουσίας», που εκστόμισε ο Κώστας Σημίτης, δεν είναι απάντηση υπεράσπισης σε έλεγχο της δικαιοσύνης, δεν είναι καν πολιτική άποψη. Είναι ο τρόπος που αντιδρά σπασμωδικά, το συγκεκριμένο σύστημα, που κυβέρνησε, χρεοκόπησε τη χώρα, κατηγόρησε συλλογικά την κοινωνία ότι "μαζί τα φάγαμε" και τώρα θέλει να επιστρέψει εκεί που πιστεύει πως ανήκει, μέσω του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Γιατί αυτοί δεν είναι "περιστασιακοί ένοικοι της εκτελεστικής εξουσίας". Είναι οι επαγγελματίες εκτελεστές στην υπηρεσία της εξουσίας.
Είναι αυτοί που μέχρι πριν τρία χρόνια, ζούσαν με τη βεβαιότητα ότι κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει. Ότι οι αριστεροί "σφετεριστές" της εκτελεστικής εξουσίας, δε θα άντεχαν ούτε ένα εξάμηνο ή τέλος πάντων πως οι παντοδύναμοι φίλοι των νόμιμων ιδιοκτητών θα τους έδιωχναν όταν έπρεπε και δε θα έτρεχαν αντ' αυτού στα δικαστήρια για ποινικά αδικήματα ή για να κρατήσουν τα παρατύπως εκπεμπόμενα κανάλια τους. Τα ίδια κανάλια που έχτισαν την αυτοκρατορία του Κώστα Σημίτη και τώρα θέλουν να ανεβάσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το πιο θλιβερό (και ανησυχητικό) απ' όλα είναι ότι ο Κώστας Σημίτης δεν υπέπεσε σε σφάλμα εν τη ρύμη του λόγου. Πριν από λίγους μήνες είχε πει άλλωστε, σε συνέντευξή του στο ΣΚΑΙ, πως "η διαφθορά είναι κοινωνικό φαινόμενο".
Ο Κώστας Σημίτης δεν αντιλαμβάνεται καν το "σούσουρο" για τη φράση «περιστασιακοί ένοικοι», που εκστόμισε.
Δεν πιστεύει ότι ήταν εκπρόσωπος του λαού και υπηρέτης της εκτελεστικής εξουσίας. Ποτέ δεν το πίστεψε. 
Ο Κώστας Σημίτης, όπως και όλοι οι συντηρητικοί αστοί που ιδρυματοποιούνται κυβερνώντας επί χρόνια, πιστεύουν πως... είναι η εκτελεστική εξουσία! Ζουν με την εδραιωμένη, μέσα τους, πεποίθηση, πως είναι γεννημένοι για να υπηρετήσουν ένα καρμικό πεπρωμένο. Να καθοδηγηγούν την "πλέμπα" που δεν επιτρέπεται να κάνει "λάθος επιλογές".
ή μάλλον, γράψτε λάθος. Ούτε αυτό πιστεύουν.
Έχουν πειστεί για κάτι πολύ πιο δυστοπικό από το ότι είναι οι νόμιμοι και παντοτινοί ένοικοι μιας χώρας που τους ανήκει δικαιωματικά (όπως πρόσφατα εξέφρασε με το σύνθημά του για το Δήμο της Αθήνας, ο Κώστας Μπακογιάννης).
Είναι βαθιά πεπεισμένοι πως είναι η ίδια η χώρα.
Πλέον οι "Σημίτηδες" απενοχοποιήθηκαν. Μπορούν να πουν "L' etat, c' est moi"... και κανένας να μην το βρει περίεργο.

ΥΓ. Τον Κώστα Σημίτη υπερασπίστηκε χθες, από το βήμα της Βουλής και ο πολιτικός που αν ζούσε ο Κοπέρνικος θα έπρεπε να επαναδιατυπώσει τη θεωρία του σύμφωνα με την οποία ο Ήλιος και όχι η Γη, είναι το κέντρο του Σύμπαντος... ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
«Κάποιοι θέλουν να αμαυρώσουν το εμβληματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας», είπε ο πιο αυτο-προβεβλημένος, "μόνιμος ιδιοκτήτης" της εξουσίας μετά την οικογένεια Μητσοτάκη. Ο πολιτικός που, μαζί με τον Ανδρέα Λοβέρδο, απαιτούσε να ζητήσουμε συγγνώμη από τον Άκη Τσοχατζόπουλο για την ταλαιπωρία που υφίσταται και υποστήριζε ότι οι ύποπτοι λογαριασμοί του Παπαντωνίου ήταν... αριθμοί τηλεφώνου...

 www.koutipandoras.gr

Αυτή είναι η («νέα») Ελλάδα; 

 

του Γιώργου Καρελιά

Ο τσεκουράτος λόγος ενός «φιλελεύθερου» πολιτικού, που (προ)βλέπει ότι… απειλούνται τα Χριστούγεννα. Οι μαθητές που κραυγάζουν εθνικιστικά συνθήματα δίκην ΛΟΚατζήδων. Ο οδηγός που κατεβάζει από το λεωφορείο προσφυγόπουλα. Oλα αυτά συνθέτουν μια Ελλάδα που πρέπει να πολεμήσουμε 

 Κάποτε, στην (όχι και τόσο μακρινή) δεκαετία του ’80 οι κήρυκες του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης (δι)έβλεπαν καταστροφή της οικογένειας, επειδή οι Ελληνες θα μπορούσαν, αν ήθελαν, να παντρεύονται και με πολιτικό γάμο. Ενας Μητροπολίτης, μακαρίτης πια, διεκήρυττε ότι όσοι θα τον επιλέγουν θα διαπράττουν «πορνείαν ηθικώς κολαζομένην»! Κι ένας πολιτικός αρχηγός -κι αυτός έχει αποδημήσει- κραύγαζε στη Βουλή ότι θα διαλύονταν τα ιερά και τα όσια της ελληνικής οικογένειας. Αυτός ο γάμος καθιερώθηκε, εκατομμύρια Ελληνες παντρεύτηκαν στα Δημαρχεία, αλλά ούτε οι Εκκλησίες γκρεμίστηκαν ούτε οι οικογένειες διαλύθηκαν. Δυο δεκαετίες αργότερα ο «κίνδυνος» προερχόταν από κάποιους… αντίχριστους, που ήθελαν να κάνουν ένα -μικρό αλλά αυτονόητο- βήμα εκσυγχρονισμού του κράτους, αφαιρώντας το θρήσκευμα από τις αστυνομικές ταυτότητες. Ο ίδιος ιερωμένος, από την ανώτατη θέση της Ιεραρχίας, πρόβλεπε άλλα δεινά. Και αφόριζε τους «προοδευτικάριους» και τους «θιασώτες της Ευρώπης», απειλώντας ότι «θα ξεραθεί όποιο χέρι αγγίξει την Εκκλησία»! Και κάποιοι άλλοι πολιτικοί έτρεχαν πίσω από τα ράσα του (εδώ). Ευτυχώς, οι τότε κεφαλές της Πολιτείας (Κωστής Στεφανόπουλος, Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Κώστας Σημίτης, Πρωθυπουργός) δεν φοβήθηκαν μήπως τους… ξεράνει το χέρι ο αμετροεπής Αρχιεπίσκοπος και όλα πήραν τον δρόμο τους. Εκτοτε εκατομμύρια ταυτότητες εκδόθηκαν χωρίς το θρήσκευμα και όλα είναι στη θέση τους. Κανένα χέρι δεν ξεράθηκε. Γιατί τα υπενθυμίζουμε αυτά; Διότι σήμερα πάει να γίνει ακόμα ένα βήμα εξορθολογισμού των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας και οι (αναμενόμενοι) κινδυνολόγοι είναι πάντα παρόντες. Μάλιστα, ένας εξ αυτών, με ωμό και τσεκουράτο λόγο, πρόβλεψε ότι, αν το κράτος γίνει θρησκευτικά ουδέτερο και δεν υπάρχουν εικόνες στα δημόσια κτίρια, θα καταργηθούν οι… φάτνες των Χριστουγέννων (εδώ). Εννοείται ότι αυτός ο πολιτικός είναι βέρος φιλελεύθερος! Αυτή είναι μια γκρίζα όψη της σημερινής Ελλάδας. Oχι η μόνη. Υπάρχουν και χειρότερες, πιο μαύρες. Oπως αυτή μιας ομάδας μαθητών, που αποκόπηκαν από την παρέλαση των συμμαθητών τους για να φωνάξουν ανόητα εθνικιστικά συνθήματα δίκην ΛΟΚατζήδων (εδώ). Προφανώς τα παιδιά αυτά «διδάσκονται» από κάποιους καλοθελητές-κατηχητές ότι, εκτός από την Μακεδονία, (και) «η Κύπρος είναι ελληνική». Διότι οι δάσκαλοί τους θα τους έλεγαν ότι η Κύπρος δεν είναι ελληνική, είναι ανεξάρτητο κράτος, μέλος του ΟΗΕ. Σε μια άλλη «επικράτεια» γονείς θέλουν να διώξουν τα παιδιά προσφύγων από τα σχολεία (εδώ) και δημόσιοι υπάλληλοι τα κατεβάζουν από το λεωφορείο που οδηγούν (εδώ). Οπως παλιά που κάποιοι δεν ήθελαν τα παιδιά των τσιγγάνων και των γύφτων. Αυτή είναι, λοιπόν, η Ελλάδα; Θα ήταν υπερβολή η καταφατική απάντηση. Και θα αδικούσε την άλλη Ελλάδα. Την Ελλάδα που: -Δεν θέλει ρασοφόροι να κάνουν πολιτική, ούτε πολιτικοί να τρέχουν πίσω από τα ράσα για ψήφους. -Δεν θέλει να την εκπροσωπούν πατριδοκάπηλοι και άρρωστοι (δήθεν) πατριώτες, που σκοτώνονται για λάθος λόγους («να πάρουμε τη Βόρειο Ηπειρο»), όπως κάποιοι που παλιότερα κραύγαζαν «να πάρουμε την Πόλη και την Αγιά Σοφιά». -Δεν θέλει να την εκφράζουν μισαλλόδοξοι, φοβικοί και ρατσιστές γονείς, που ενσταλάζουν στις ψυχές των παιδιών τους το φόβο και το μίσος για παιδιά άλλων, που τα θεωρούν «παιδιά ενός κατώτερου Θεού». Ομως, δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια. Η Ελλάδα του εθνικισμού, του φόβου, της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού είναι εδώ. Υπήρχε πάντα κι ας καυχώνται κάποιοι πονηροί ότι, δήθεν, «οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές». Υπήρχε, αλλά εσχάτως αυτή η άλλη -απεχθής- Ελλάδα δεν χάνει ευκαιρία να δηλώσει, συχνά πομπωδώς, «παρούσα».

Οσοι δεν θέλουν τα παιδιά τους να ζήσουν σε μια τέτοια «νέα» Ελλάδα δεν έχουν παρά να κάνουν το αυτονόητο: να την πολεμήσουν.

Πηγή: Protagon.gr

Η ''ομιλία'' του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ


 του Ίωνα Παπαδάκη


Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Βρίσκομαι εδώ τη μέρα τούτη, μια μέρα χαράς τόσο για την Θεσσαλονίκη, όσα και για ολόκληρη την Ελλάδα, αφενός για τα εγκαίνια μίας μεγάλης Έκθεσης
που πρέπει να κάνει περήφανο τον κάθε έναν από εμάς και αφετέρου για να σας μιλήσω ειλικρινά και έξω από τα δόντια τόσο για το παρελθόν, όσο και για την «επόμενη μέρα» της χώρας μας, μια και μπαίνουμε σε μία εκλογική χρονιά που πρέπει να είναι διαφορετική από τις άλλες!
Καταναλώθηκαν τόνοι μελάνι σε προβλέψεις σχετικά με το τι θα προσφέρει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να κερδίσει μία δεύτερη τετραετία, στις απόψεις για την επικοινωνιακή τακτική που θα τηρήσει ώστε να «ανακόψει» την δημοσκοπική υπεροχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Έγιναν δεκάδες προβλέψεις και ακούστηκαν «αποκλειστικές» πληροφορίες για τους… άσους μου μπορεί να έχω στο μανίκι ώστε να δελεάσω -για μία ακόμα φορά- το εκλογικό σώμα.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Όπως σας είπα και λίγο πριν βρίσκομαι εδώ για τα εγκαίνια της καταπληκτικής 83^ης ΔΕΘ και για να σας μιλήσω για το παρελθόν αλλά και για την επόμενη μέρα της Ελλάδας και όχι την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι αυτό το λόγο δεν έχω έρθει με ατζέντα παροχολογίας, ούτε με «άσους» κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης ή κατά του κ. Μητσοτάκη προσωπικά.
Δεν θα κάνω προσφορές όπως τα πολυκαταστήματα στην περίοδο των εκπτώσεων, ούτε θα ρίξω «λάσπη στον ανεμιστήρα» για να απαξιώσω τον θεσμό της δημοκρατίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στην εξουσία απροετοίμαστος πριν από 3,5 περίπου χρόνια σε μία περίοδο δύσκολη για την Ελλάδα. Και εγώ ως πρωθυπουργός είχα να αντιμετωπίσω μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Δηλαδή να πάρω δύσκολες αποφάσεις όταν μέχρι εκείνη τη στιγμή έπρεπε να κουνώ το δάχτυλο και να δίνω υπερβολικές υποσχέσεις, κάτι που όλοι μας κάνουμε πολύ καλά όταν βρισκόμαστε στη αντιπολίτευση και κάποιος άλλος κρατάει την «καυτή πατάτα».
Στα 3,5 αυτά χρόνια κάναμε πολλά λάθη, αδικήσαμε πολλές κατηγορίες εργαζομένων, είτε γιατί μας το επέβαλαν είτε γιατί η απειρία μας δεν μας επέτρεψε να διαπραγματευτούμε καλύτερα τους όρους των Μνημονίων.
Προσπαθήσαμε για το καλύτερο με τα όπλα που είχαμε. Σίγουρα αυτό δεν είναι ποτέ αρκετό και ειλικρινά σας λέω ότι αν ήμουν στη θέση σας είναι έως βέβαια ότι θα πρωτοστατούσα σε οποιασδήποτε μορφής διαμαρτυρία.
Και επειδή -όπως είπα- αυτό δεν είναι αρκετό, στέκομαι μπροστά σας στο τέλος αυτής της τετραετίας και σας ζητώ συγγνώμη, για τα λάθη, τις παραλήψεις αλλά και τις υπερβολές που με τόση ευκολία ξεστομίσαμε τόσο προεκλογικά όσο και κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής μας.
Πριν από λίγες ημέρες μπήκε η χώρα μας σε μία νέα φάση.

Όχι! Δεν μετατρέψαμε την Ελλάδα σε χώρα της Επαγγελίας με την έξοδο από τα μνημόνια, διότι ουσιαστικά έξοδος δεν υπάρχει ακόμα.

Οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες, όμως θέλω να πιστεύω ότι θα είναι με περισσότερη ελπίδα από όση είχαμε τα τελευταία 8 χρόνια. Δεν έχω έρθει για να σας προσφέρω κάτι… Έχω έρθει για να υποσχεθώ!
Όχι ότι θα σας επιστραφούν όσα χάσατε, αλλά ότι θα συζητήσουμε και θα δουλέψουμε όσο περισσότερο μπορούμε για καλύτερες μέρες. Όχι για να κάνουμε restart σαν να μην συνέβη τίποτα τα τελευταία 40 χρόνια, αλλά για να πολεμήσουμε και να πετύχουμε όχι καλύτερο μπορούμε με τα όπλα και τις δυνατότητες που έχουμε.
Είμαστε ένας πανέξυπνος λαός με τεράστιες δυνατότητες, με αξίες και ιστορία. Ζούμε σε μία χώρα που θα ζήλευε ακόμα και ο Θεός. Και επειδή τα θαύματα τελείωσαν είναι καιρός να σκεφτούμε!

Δεν είναι η στιγμή για εμφυλίους, για πισώπλατα μαχαιρώματα για ντουλάπια με σκελετούς. Είναι ώρα για συνεργασία, ομοψυχία και πείσμα! Πείσμα να δείξουμε στον πλανήτη ολόκληρο ότι μπορούμε καλύτερο…

Δεν έχω να πω τίποτα πέρα από καλή επιτυχία και καλή δύναμη στην κοινή μας, αληθινή προσπάθεια!

Το παραπάνω κείμενο είναι ξεκάθαρα
προϊόν μυθοπλασίας… Αν όμως
(έτσι για την αλητεία) ανέβαινε στο βήμα
με μία τέτοια ομιλία εγώ θα το ψήφιζα!

https://ionistis.wordpress.com    

Στη χώρα των «ούγκα-ούγκα», πώς να μην σπάει πλάκα ο Αλέξης με την γραβάτα;

του Βασ. Αναστασόπουλου

Δεν είναι κακή η συμφωνία για το ελληνικό χρέος, που επιτεύχθηκε στο Eurogroup της περασμένης Πέμπτης. Είναι κακή, γιατί την φέρνει η κυβέρνηση Τσίπρα. Δεν είναι κακή η συμφωνία για την αλλαγή του ονόματος της ΠΓΔΜ. Είναι κακή, γιατί την φέρνει η «προδοτική» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ του «απατεώνα» Αλέξη Τσίπρα, που κορόιδεψε τους Έλληνες και πήρε με τα ψέματα την εξουσία.

 

Μπλα, μπλα, μπλα... Το «παραμύθι» είναι γνωστό, χιλιοειπωμένο και η «καραμέλα» έχει πια λιώσει από το πολύ αναμάσημα. Φτάσαμε αισίως στα περίπου 3,5 χρόνια της «πρώτης φοράς αριστερής» διακυβέρνησης, κι όμως ο αντιπολιτευτικός λόγος που διατυπώνεται, μοιάζει να έχει «κολλήσει» πίσω στο 2015. Είπε ο Τσίπρας ότι θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ, δεν το έκανε. Είπε ο Τσίπρας ότι θα έβαζε τέλος στα Μνημόνια «με ένα νόμο και ένα άρθρο» -κι όμως έφερε ένα τρίτο. Πήρε το «όχι» της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 και το μετέτρεψε σε «ναι» -θα μου επιτρέψετε όμως να πούμε περισσότερα επ' αυτού την επόμενη εβδομάδα, που θα πλησιάζει και η επέτειος των τριών ετών από εκείνη την 5η Ιουλίου.

Ναι, όντως συνέβησαν όλα αυτά. Ναι, όντως ο Αλέξης Τσίπρας μας είπε ψέματα. Μπορούμε να το ξεπεράσουμε; Να πάμε παρακάτω; Ούτως ή άλλως, πάντοτε εκείνον που μας έλεγε το πιο «εύηχο» ψέμα επιλέγαμε, ως ψηφοφόροι, να μας κυβερνήσει. Τον γιο του Αντρέα Παπανδρέου τον κάναμε πρωθυπουργό, πιστεύοντας ότι «λεφτά υπάρχουν», τον Αντώνη Σαμαρά, επειδή τάχα «θα έσκιζε τα Μνημόνια». Τελικά, ούτε λεφτά υπήρχαν ούτε τα Μνημόνια σκίστηκαν. Αντιθέτως, όχι μόνο μας έφεραν άλλο ένα, αλλά αναλήφθηκαν και δεσμεύσεις-«μέγγενη» για την χώρα τουλάχιστον μέχρι το 2060.

«Ε, και;» θα επιμείνω. Ποιος θα μπορούσε να τα είχε κάνει διαφορετικά και πώς; Ποιος θα μπορούσε να τα είχε κάνει... αναίμακτα, όπως ο Αλέξης Τσίπρας; Μπορεί να του πήρε έξι μήνες και ένα Μνημόνιο, ύψους 86 δισεκατομμυρίων ευρώ, για να συνειδητοποιήσει ότι σε αυτήν την Ευρωπαϊκή Ένωση και σε αυτήν την ευρωζώνη, οι χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος δεν μπορούν, παρά να γίνουν προτεκτοράτα της Γερμανίας και των Βρυξελλών, ωστόσο, όταν το κατάλαβε, άρχισε να κυβερνάει. Και αυτό είναι, που δεν μπορούν ακόμα να «χωνέψουν» με τίποτα οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Το «παιδαρέλι» της πολιτικής, που θα ήταν απλά μια «παρένθεση» στην... πατροπαράδοτη, οικογενειοκρατούμενη πολιτική ιστορία της χώρας, «ωρίμασε» και «αναγκάστηκε» να κυβερνήσει. Έκλεισε τη συμφωνία για το χρέος, βγάζει -τύποις- τη χώρα από τα Μνημόνια, «έλυσε» το Σκοπιανό και από «πολέμιος» των μεγάλων δυνάμεων, έγινε ο καλύτερος σύμμαχός τους. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να είχε κάνει διαφορετικά; Κάθε «ίχνος», κάθε «υποψία» διατήρησης της εθνικής κυριαρχίας είχε κάνει... φτερά από το πρώτο, κιόλας, Μνημόνιο. Προτεκτοράτο παρέλαβε, προτεκτοράτο θα έπρεπε να κυβερνήσει, όσο κι αν θα 'θελε να είναι ένας άλλος Αστερίξ σε ένα νέο γαλατικό χωριό. Αυτές οι ιστορίες είναι μόνο για τα κόμικς...

Είπα για κόμικς, όμως, και έφερα ξανά στο μυαλό την κωμικοτραγική φιέστας της Παρασκευής στο Ζάππειο Μέγαρο. Ακόμα και αυτό το σκηνικό της ιλαροτραγωδίας, ο κ. Τσίπρας κατάφερε να το μετατρέψει σε σόου: θα βάλει γραβάτα ή δεν θα βάλει; Την έβαλε και την έβγαλε μέσα σε μόλις 24 λεπτά. Ήταν κόκκινη η γραβάτα ή μήπως ήταν μπορντό; Ήταν εκείνη που του χάρισε ο Ζάεφ κατά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών, ή ήταν άλλη, «δανεική» από κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης; Την ώρα που οι αντίπαλοί του έψαχναν πάλι στη «δεξαμενή» της περιόδου προ του 2015, για να «αντλήσουν» από κει την επιχειρηματολογία τους για όσα έλεγε τότε για την επιμήκυνση του χρέους ο σημερινός πρωθυπουργός, εκείνος «έσπαγε πλάκα» μαζί τους, στήνοντας μια ολόκληρη επικοινωνιακή φιέστα πάνω σε μία... γραβάτα.

Όσο για το χρέος; Αυτό πέρασε σε... δεύτερη μοίρα. Αν και, επισήμως πλέον, έγινε βιώσιμο και θα παραμείνει τέτοιο για τα επόμενα δέκα χρόνια, στην ουσία οι εταίροι δεν «κούρεψαν» ούτε ένα ευρώ από το δυσθεώρητο δημόσιο χρέος της χώρας. Φυσικά, σε δεύτερη μοίρα πέρασαν και τα δυσθεώρητα δημοσιονομικά πλεονάσματα που προβλέπονται: 3,5% μέχρι το 2022 και 2,2% μέχρι το 2060. Κάπως έτσι, η Ελλάδα θα μείνει στα παγκόσμια χρονικά ως η πρώτη και η μοναδική χώρα που θα καταγράφει συνεχή υψηλά δημοσιονομικά πλεονάσματα για... 42 συνεχόμενα χρόνια! Τουλάχιστον γι' αυτό, ναι, αξίζουμε οι νεοέλληνες να μείνουμε στην Ιστορία.

Γιατί, κατά τα άλλα, από την Ιστορία μας δεν μαθαίνουμε ποτέ. Ή δεν θέλουμε να μάθουμε, για παράδειγμα, ότι είναι άλλο πράγμα η Μακεδονική γλώσσα -διάλεκτος της Αιολικής- την εποχή του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και άλλο τα Μακεδονίτικα ή Σλαβομακεδόνικα που μιλούσε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας τον 18ο και το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Σήμερα, που η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ αναγκάζεται να αλλάξει το όνομα και το Σύνταγμα της χώρας, οι νεοέλληνες αντιμετωπίζουν την υπογραφή της συμφωνίας με τα Σκόπια περίπου ως... εθνική καταστροφή. Και το κάνουν αυτό, καθώς δεν έχουν ιδέα για την ιστορία της γεωγραφικής Μακεδονίας τις δεκαετίες της Οθωμανικής κυριαρχίας και την εποχή που προηγήθηκε και ακολούθησε τους Βαλκανικούς πολέμους. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να σκεφτούν ότι, χωρίς τον Ελευθέριο Βενιζέλο και την επιμονή του να συμμαχήσει η Ελλάδα με τις Βαλκανικές χώρες στον Α' Βαλκανικό πόλεμο, δίνοντας εντολή στον βασιλιά Κωνσταντίνο να καταλάβει πριν τους Βούλγαρους την Θεσσαλονίκη, η Μακεδονία σήμερα πιθανότατα δεν θα ήταν ελληνική.

Αλλά άντε να το εξηγήσεις αυτό, σε μια εποχή κοινωνικής κατάρρευσης, όπου οι ανόητοι εθνικιστές κάνουν «πάρτι». Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να σκεφτεί, να μιλήσει, να ακούσει. Το μόνο που ακούγεται, είναι άναρθρες κραυγές και «ουγκ, ουγκ». Και αυτή η αδιανόητη «αριστεροφοβία» που καλλιεργείται τεχνηέντως, αρχίζει να θυμίζει ημέρες Μακαρθισμού, με τους μισούς «νομιμόφρονες» να κατηγορούν και να «καρφώνουν» τους άλλους μισούς ως προδότες. Το «αβγό του φιδιού», όμως, δεν εκκολάπτεται μόνο με τους συνειδητούς φασίστες-ναζί. Χρειάζεται και την συμμετοχή της ανίκητης «φυλής των ηλιθίων»...

Ξέρετε, αυτών που τους κάνει πλάκα ο Τσίπρας με μια γραβάτα.

Όλοι τους ήταν και είναι προδότες

του Δημήτρη Δανίκα

 Ωραία λοιπόν. Πάρε τώρα να χεις. Αν το καταλάβεις. Αν το επεξεργαστείς. Κι αν προσπαθήσεις το αυτονόητο να αντιληφθείς. Οτι μεγιστοτεράστιο το φρενοκομείο με την ονομασία Hellas. Εχουμε και λέμε:

Προδότες όλοι όσοι πολιτικοί και άλλες, επίσης, πολιτικές δυνάμεις, είχαν αναγνωρίσει την Ομοσπονδιακή, Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Γιόσιπ Μπροζ Τίτο!

Προδότες επειδή η (τότε) Γιουγκοσλαβία αποτελείτο από έξι ομόσπονδα κρατίδια. Κατά σειρά: Σερβία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Σλοβενία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Μακεδονία

Προδότες γιατί ανάμεσα σ αυτά τα έξι ομόσπονδα κρατίδια υπήρχε και η «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αρα τους είχαμε αναγνωρίσει προ «αρχαιοτάτων» χρόνων!

Προδότες επειδή έτσι, με την αναγνώριση της Γιουγκοσλαβίας, αναγνωρίστηκε «αυτομάτως» και η «Δημοκρατία της Μακεδονίας»

Προδότες και όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, κυρίως οι κυβερνητικές, που όλο αυτό το διάστημα, μέχρι την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας δεν αναστάτωσαν το σύμπαν προκειμένου να αφαιρεθεί αυτή η «ταμπέλα» από την ονομασία αυτού του γειτονικού κρατιδίου. Και μιλάμε επί σειρά πολλών δεκαετιών

Προδότες και οι σύμβουλοι του Υπουργείου Παιδείας όλων αυτών των ελληνικών κυβερνήσεων. Που με την δική τους εποπτεία και την δική τους ευθύνη, ενέκριναν σχολικά βιβλία γεωγραφίας με τον χάρτη της Γιουγκοσλαβίας. Και φυσικά με τον χάρτη του κρατιδίου με την ονομασία «Μακεδονία» και την πρωτεύουσα Σκόπια. Μια «επίσκεψη» στα σχετικά σχολικά πονήματα Γεωγραφίας, δεκαετίας του εβδομήντα, θα σας πείσει

Προδότες και οι ένδοξοι υπερ-πατριώτες της 21ης Απριλίου 1967. Ανάμεσά τους ο Μητσάρας η Μιμίκος Ιωαννίδης αλλά και ο Γιωργάρας ο Παπαδόπουλος. Ολοι αυτοί οι «δαφνοστεφανωμένοι ήρωες» του μέχρι προ τινος «κρυπτόμενου» δειλολεβεντόπαιδου Κωνσταντίνου Μπαρμπαρούση. Γιατί όλοι αυτοί οι «μαχόμενοι» υπέρ πατρίδας, όχι μόνο παρέδωσαν την μισή, σχεδόν, Κύπρο στους Τουρκαλάδες. Αλλά από πάνω έκαναν τουμπεκί ψιλοκομμένο σχετικά με τις αλυτρωτικές ορέξεις των Σκοπιανών της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»

Προδότες, ενδοτικοί και μειοδότες όλοι αυτοί οι κυβερνώντες που με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, έβαλαν την υπογραφή τους στην αναγνώριση και των έξι αυτόνομων κρατιδίων, ανάμεσά τους και της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»

Προδότες, ενδοτικοί και μειοδότες όλες οι μετέπειτα ελληνικές κυβερνήσεις που συμφώνησαν και στη συνέχεια πορεύτηκαν με την προσωρινή ονομασία «πΓΔΜ», δηλαδή το «Μ» ίσον Μακεδονία

Προδότες, ενδοτικοί και μειοδότες όλοι αυτοί οι πολιτικοί που διαρκώς διαπραγματεύονταν μια σύνθετη ονομασία και μάλιστα χωρίς το «έναντι όλων» (εσωτερικώς και εξωτερικώς). Τουτέστιν το «Μακεδονία» ήταν και είναι για όλους αυτούς ένα «ακούνητο» γεγονός

Προδότες, ενδοτικοί και μειοδότες επειδή δεν πίεσαν όσο θα έπρεπε, τις μεγάλες, δυτικές δυνάμεις. Δηλαδή δεν αντέγραψαν την θέση του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή που ως ύστατο όριο κόκκινης γραμμής αναγκάστηκε να αποσπάσει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Αφού η Μακεδονία είναι Ελληνική και αυτή η θέση είναι αδιαπραγμάτευτη, επιπέδου «μολών λαβέ», τότε γιατί δεν αποχωρούμε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ;

Προδότες, ενδοτικοί και μειοδότες φυσικά και οι σημερινοί. Αλλά και μεγάλος μέρος της κοινωνίας της Ελληνικής

Οσοι Ελληνες επιχειρηματίες κάνουν χρυσές δουλειές στην πΓΔΜ. Οσοι απλοί πολίτες μπαινοβγαίνουν προκειμένου να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ με φθηνότερα καύσιμα. Οσοι γεμίζουν τα πορτμπαγκάζ των οχημάτων τους με φθηνότερα τρόφιμα από τα μπακάλικα της πΓΔΜ. Οσοι παίζουν στο Καζίνο των Σκοπίων. Οσοι Ελληνες, κυρίως της Βορείου Ελλάδος, πορεύονται με δύο βάρκες. Δηλαδή και να ψωνίζουμε φτηνά απ αυτούς τους τάχα μου Μακεδονές. Αλλά και να κατεβαίνουμε στα συλλαλητήρια ωρυόμενοι «έξω οι προδότες»

Με απλά λόγια. Είτε φοράμε πανταλόνια είτε παριστάνουμε τους τζάμπα μάγκες. Επιδιδόμενοι στο γνωστό και τόσο δημοφιλές σπορ «φτήνω τον από κάτω και γλείφω τον από πάνω». Ρε συ Ελληνάρα είσαι να μπουκάρουμε και να τους αλλάξουμε τα φώτα; Να σου πάει. Μαγκιά, κλανιά και κώλο φινιστρίνι!