Ο θάνατος του συνταξιούχου

του Θάνου Οικονομόπουλου

Σε μιαν εποχή που οι βεβαιότητες και οι σχεδιασμοί του παρελθόντος έχουν πάψει να υπάρχουν- και μάλιστα ανεπιστρεπτί- από χρόνια, αναμενόμενο ήταν να ...τσουρουφλιστούν, μέχρι σημείου καψίματος, και πολλά από τα περιβόητα “κεκτημένα”.

Μεταξύ αυτών, στην πρώτη “τιμητική” θέση, φιγουράρουν οι συντάξεις... Με την σημερινή “πρώτη φορά αριστερά” κυβέρνηση, η οποία ως αντιπολίτευση ούρλιαζε και έκαιγε τις πόλεις σε κάθε οριζόντια περικοπή συντάξεων, να... πρωταγωνιστεί τώρα στο νέο έργο που ετοιμάζεται, “ Ο θάνατος του συνταξιούχου...”!

“Βόμβα” στα θεμέλια της κοινωνίας εδώ και δεκαετίες το ασφαλιστικό. Που δεν τόλμησε να επιχειρήσει, καν, καμιά ελληνική κυβέρνηση να εξουδετερώσει. Ούτε η χούντα των συνταγματαρχών, που κι' αυτή είδε το πρόβλημα , δεν είχε να υπολογίσει το έρμο πολιτικό κόστος (εδώ εκτελούσε ανθρώπους...), κι' όμως δεν άγγιξε την καυτή πατάτα.

Από τα κυριότερα στοιχεία του προβλήματος, η υπογεννητικότητα που εμφανίζει η χώρα, και δη με γεωμετρική πρόοδο, τα πολλά τελευταία χρόνια. Τις “καλές εποχές”, η αναλογία εργαζόμενων/συνταξιούχων έφθασε να είναι 6,5/1, όταν οι ρυθμοί ανεργίας κυμαίνονταν κάτω από το 4%. Υπολογίστε αυτή η αναλογία πόσο έχει... καταντήσει σήμερα, με την ανεργία στο 27%...

Η διαιώνιση από ΟΛΕΣ τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις του αισχρού πελατειακού κράτους, η αλόγιστη προσφορά παροχών που δεν είχαν επαρκές δημοσιονομικό υπόβαθρο, η φάμπρικα των “πρόωρων” και των “αναπηρικών” συντάξεων, η μανία (για να ιδιωτικοποιηθούν με ελκυστικότερους όρους...) των δημοσίων επιχειρήσεων στις “εθελούσιες”, που έκαναν συνταξιούχους με πλήρεις απολαβές νέους ανθρώπους 35-45 ετών, δεν ήθελε και πολύ μυαλό για να καταλάβει και ο πλέον αδαής ότι αργά ή γρήγορα, το “σύστημα” και τα ασφαλιστικά ταμεία θα κατέρρεαν.

Προσθέστε σ' αυτά τα εγκλήματα και όσα είχαν μεταπολεμικά προηγηθεί (υποχρεωτικά άτοκες καταθέσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος των αποθεματικών και διαθέσιμων ΟΛΩΝ των ταμείων-χάθηκαν εξ αυτού του λόγου δισεκατομμύρια “ζεστού” κεφαλαίου από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών...). Βάλτε στην σούμα και τα πιο πρόσφατα εγκλήματα: της υποχρέωσης των ταμείων να “επενδύσουν” στο χρηματιστήριο, η κυβερνητική εντολή για επενδύσεις στα... κακουργηματικά “δομημένα ομόλογα” επί κυβερνήσεων Καραμανλή ( του... “επανιδρυτή του κράτους”!), το... πολυδιαφημισμένο PSI που αφαίμαξε από τα ταμεία περί τα...25 δις, και δεν θα έχετε την παραμικρή απορία για το πως και γιατί φθάσαμε στον “Θάνατο του συνταξιούχου”! Θάνατο, ούτε καν ευθανασία...

Ναι, το “ασφαλιστικό”, θέλει γενναία και (εδώ που το καταντήσαμε), επώδυνη μεταρρύθμιση για να επιβιώσει. Τα δανεικά με τα οποία το “φτιασιδώναμε” τις τελευταίες δεκαετίες της επίπλαστης και “ανέμελης” ευμάρειας, τέλειωσαν. Αλλά και το “φάρμακο” που επινόησαν οι μνημονιακοί δανειστές και οι μνημονιακές κυβερνήσεις (οι τελευταίες σε |”αντιστάθμισμα” για την μη υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που κρίθηκε ότι είχαν... μεγαλύτερο πολιτικό κόστος, ήταν χειρότερο “πλήγμα” για τις πελατειακές σχέσεις τους...), δηλαδή οι αλλεπάλληλες και οριζόντιες περικοπές των συντάξεων, τα κολπάκια των συνεχόμενων... “έκτακτων” εισφορών αλληλεγγύης, ήταν βαρύτερο από την “ασθένεια”.

Σωστά το επεσήμανε ο αντιπολιτευόμενος ΣΥΡΙΖΑ. Το λάθος του, ήταν πώς αντί να κάτσει και να εκπονήσει μια εναλλακτική λύση, με λιγότερο αίμα και αδικία, υποσχόταν... αυξήσεις στις συντάξεις και επαναφορά της “13ης”! Τα πτερόεντα αυτά, του εξασφάλισαν, θα πείτε, την εξουσία. Ναι, αλλά τώρα υποχρεούται να διαχειριστεί τις φαντασιώσεις που μοίραζε, να πείσει ότι αυτός ο έρμος “άλλος κόσμος” που ευαγγελιζόταν, δεν είναι... εφικτός!

Και σαν να μην έφθανε αυτό, σαν... ανέτοιμος από καιρό, ο κ. Τσίπρας γίνεται ακόμη πιο ανάλγητος, άδικος και καταστροφικός από τους προκατόχους του. Από κει που “δεσμευόταν” για καμιά περικοπή συντάξεων, έφθασε να... περικόπτει και τις κάτω των 700 ευρώ! Θεωρεί “πλούσιους” και πρόσφορους για πρόσθετο... τσεκούρωμα όσους έχουν μεικτό ετήσιο εισόδημα άνω των 30.000 (σκέπτεται και τα 25.000...) ευρώ, που σημαίνει καθαρά περί το χιλιάρικο μηνιαίως! Ανεξαρτήτως υποχρεώσεων! Επιβάλλει πρόσθετες ... “αλληλεγγύες”και “έκτακτες εισφορές”, τις οποίες μάλιστα θα υπολογίζει επί των ονομαστικών συντάξεων που καταβάλλονταν... προ του 2010, δηλαδή πριν από τα εν τω μεταξύ χαράτσια που έφθασαν τις πραγματικά καταβαλλόμενες συντάξεις στο -60%! Και σαν... κερασάκι, επιβάλλει αναδρομικά και νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων, ακόμη και για ανθρώπους που έχουν βγει στην σύνταξη 10 και 20 χρόνια! Μιλάμε για την απόλυτη, την πιο αισχρή παλαβομάρα...

Μέτρα και θυσίες, ναι! Αλλά με κάποια στοιχειώδη λογική και μια μίνιμουμ κοινωνική ευαισθησία! Η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων και “μεγαλοσυνταξιούχων”(στα... χαρτιά, όχι στις πραγματικές απολαβές) έχουν πληρώσει τα 35, 40, ακόμη και 50 χρόνια επαγγελματικού βίου τους αν όχι περισσότερα τουλάχιστον όσα θα εισπράξουν ως “τρίτη ηλικία”! Είχαν κάνει σχέδια ζωής, είχαν κανονίσει τα “στερνά” τους. Και τώρα υποχρεούνται σε αργό και εξευτελιστικό “θάνατο”, την ώρα μάλιστα που από τις γλίσχρες, πλέον συντηρούν άνεργα παιδιά και εγγόνια. Οι έκτακτες συνθήκες της κρίσης και τα σωρευμένα λάθη και εγκλήματα των κυβερνήσεων του παρελθόντος, επιβάλλουν βίαιες προσαρμογές-σύμφωνοι.

Αλλά, μια πιο επεξεργασμένη και σχεδιασμένη για βάθος χρόνου λύση, την οποία μάλιστα θα μπορούσαν να “περάσουν” και στους δανειστές, αν ήταν κοστολογημένη και με “αντίβαρο” άλλες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, θα λειτουργούσε θετικά και για την αγορά, που με κάθε μείωση εισοδήματος του κόσμου βουλιάζει ακόμη περισσότερο. Ας πούμε, να υπάρξει (κατ' ανάγκην) κάποια περικοπή και των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων, αλλά οι ριζοσπαστικές αλλαγές να ισχύσουν για τους νέους εργαζόμενους (ας πούμε για όσους μπήκαν στην αγορά εργασίας μετά το 2005, ή έστω το 2000), για να έχουν τον χρόνο να οργανώσουν ανάλογα και να προγραμματίσουν το ασφαλιστικό τους μέλλον. Με πρόσθετες μικρές ιδιωτικές ασφαλίσεις, σταδιακή αποταμίευση, κάπως τέλος πάντων... Μέχρι να βελτιωθούν, κάπως, τα πράγματα. Να σχεδιαστούν ζωές με μέλλον, επί τω ν νέων δεδομένων.

Είναι, όμως, απάνθρωπο, χυδαίο, προκλητικό να λες (και μάλιστα εσύ... αριστερός και κοινωνικά ευαίσθητος!) σε απόκληρους που μετράνε το “μέλλον” τους με εβδομάδες και λίγα χρόνια, “εσείς, συγγνώμην, αλλά... να ψοφήστε”!

Γιατί περί αυτού πρόκειται....