Μία η υποκλοπή, πολλές οι ζημιές: Τι κέρδισε η Ελλάδα από την κόντρα με το ΔΝΤ; Τίποτα

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Ουδείς γνωρίζει ποιος έκανε την υποκλοπή της συνομιλίας του διευθυντή της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης του ΔΝΤ, Πολ Τόμσεν με τις δύο κυρίες της αποστολής του ΔΝΤ στην Αθήνα, την Ντέλια Βελκουλέσκου και την Ιβα Πέτροβα. Και πώς μπορούμε να γνωρίζουμε όταν το ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι… παγκόσμιο. Οι άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών δεν αφήνουν ίχνη και, εάν ποτέ πληροφορηθούμε τους δράστες, αυτό θα οφείλεται σε κάποιον που θα πουλήσει «χοντρά» την πληροφορία. Βέβαια, εάν γνωρίζαμε τους δράστες, θα είχαμε λύσει σε ένα δευτερόλεπτο το μυστήριο. Αρα, ό,τι και να ισχυρίζονται τα γερμανικά Μέσα Ενημέρωσης είναι έωλο, διότι, χρησιμοποιώντας τη δική τους λογική, θα μπορούσε να υποστηρίξει η ελληνική κυβέρνηση ότι η υποκλοπή έγινε από το Βερολίνο για να εκβιάσει τους υπόλοιπους της «παρέας», την οποία αποτελούν οι δανειστές-θεσμοί και η Ελλάδα. Ομως, στην Ουάσιγκτον έκανε μεγάλη αίσθηση αυτό που εντυπωσίασε και πολλούς από εμάς: τα γρήγορα… αντανακλαστικά του Μεγάρου Μαξίμου ως οι ένοικοί του να ήταν έτοιμοι από καιρό να αδράξουν όποια ευκαιρία τους δοθεί για να χτυπήσουν το ΔΝΤ και να εκβιάσουν την αποχώρησή του από το Ελληνικό Πρόγραμμα. Εκδόθηκαν ανακοινώσεις, έγιναν έκτακτες συσκέψεις του πρωθυπουργού με υπουργούς και εστάλη και μία επιστολή στη γενική διευθύντρια, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία -κατά την προσωπική μου γνώμη- ήταν άτσαλη. Ηταν και ερασιτεχνική. Ηταν και πολύ προβληματική. Ναι μεν θύμωσε την κ. Λαγκάρντ το περιεχόμενο, αλλά έχω την αίσθηση πως διαβάζοντας το γράμμα του πρωθυπουργού άφησε να σχηματιστεί εκείνο το γνωστό της χαμόγελο που δείχνει περισσή ειρωνεία – αν με καταλάβατε. Δεν θα σταθώ άλλο στην υποκλοπή και τη διαρροή του απομαγνητοφωνημένου κειμένου της συνομιλίας των στελεχών του ΔΝΤ, διότι ψάχνουμε ψύλλους στ’ άχερα, αλλά στα αποτελέσματα της σύγκρουσης του κ. Τσίπρα με την Κριστίν Λαγκάρντ. Ποιο ήταν το κέρδος τελικά, κάποιος να μου πει και μένα του αφελή, διότι βλέπω μόνο ζημίες. Δεν ζήτησε ο πρωθυπουργός να φύγει ο Τόμσεν και κατ’ επέκταση η ομάδα του; Ζήτησε… Τι κατάφερε; Απολύτως τίποτα. Ο Τόμσεν είναι πιο ισχυρός παρά ποτέ. Εχει την εμπιστοσύνη της γενικής διευθύντριας, η οποία τον επέβαλε -και παρέστη παρακαλώ- στη συνάντησή της με την κ. Μέρκελ. Σημειώνω ότι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει την πλήρη στήριξη του κ. Σόιμπλε. Η κ. Λαγκάρντ, λοιπόν, απέρριψε το αίτημα του κ. Τσίπρα, ή- αν θέλετε- το αγνόησε με επιδεικτικό τρόπο. Ποια είναι η απάντηση του πρωθυπουργού; Αν δεν κάνω λάθος έδωσε εντολή στον κ. Τσακαλώτο να κλείσει άρον άρον την αξιολόγηση… Τρελά πράγματα, αλλά και την ίδια στιγμή απαράδεκτα. Ο ελληνικός λαός δεν έχει στον ήλιο μοίρα και οι ηγεσίες του (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) στοχεύουν σε μικροκομματικά οφέλη για το εγχώριο πολιτικό παιχνίδι, αντί να δώσουν τα χέρια για να σωθεί η έρμη αυτή χώρα… Ούτε ο κ. Τσίπρας μόνος του, ούτε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης που παρέλασε χθες στη Νέα Υόρκη, μπορούν να “βγάλουν” την Ελλάδα από την κρίση. Απαιτείται ενότητα και συλλογική δουλειά. Διαφορετικά, τον έκτο χρόνο κρίσης θα διαδεχθεί και ο …δέκατος και όλοι θα λέμε τα ίδια και απαράλλακτα: Ποιος φταίει; Μα τώρα πια, φταίνε όλοι οι πολιτικοί των κομμάτων που κυβέρνησαν. Δεν έχουν καμία απολύτως διαφορά. Ακριβώς όπως τα σχεδίασε ο κ. Σόιμπλε έγιναν…