Το ΔΝΤ, ο «Κεράνης» και... το κακό το 

ριζικό μας!

του Θάνου Οικονομόπουλου 

Δεν ξέρω αν θα εισακουσθεί, αν θα τεθεί καν προς συζήτηση στο eurogroup της 24ης Μαΐου , η πρόταση  του ΔΝΤ  προς τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης  για το ελληνικό χρέος (την οποία αποκάλυψε η WSJ), αλλά σαν καλή μου ακούγεται.

Το Ταμείο προτείνει: η Ελλάδα να μην πληρώνει τόκους ή κεφάλαιο προς την ευρωζώνη, μέχρι το 2040, τα ελληνικά δάνεια προς την ευρωζώνη να “ωριμάζουν” στο διάστημα από το 2040 μέχρι το 2080, και το επιτόκιο αυτών των δανείων να μην υπερβεί το 1,5% για τα επόμενα 30 ή 40 χρόνια. Έτσι, απαλλαγμένοι από την υποχρέωση καταβολής τοκοχρεολυσίων για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα μπορέσουμε να χρηματοδοτήσουμε την ανάπτυξη της χώρας, ώστε να μπει στον ενάρετο κύκλο, και ν' αρχίσουμε να εξοφλούμε τις υποχρεώσεις μας από τα πλεονάσματα που θα έχουμε... Κάτι σαν “εξόφληση με ρήτρα ανάπτυξης”.

Για να μην παραμυθιαζόμαστε, η πρόταση παραείναι καλή και συμφέρουσα για την Ελλάδα, για να την δεχθεί ο Σόϊμπλε και οι άλλες “ξινισμένες” κεντροευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Όσο κι' αν είναι ρεαλιστική. Αλλά, ας πούμε ότι ο Θεός (της Ελλάδος, μην ξεχνάμε...) βάζει το χεράκι του, και οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης την αποδέχονται. Και μετά, τι φαντάζεσθε ότι πρόκειται να γίνει;

Ανακουφισμένες από το γεγονός ότι η καυτή ανάσα των δανειστών-επιτηρητών μας έπαψε να φυσά στον σβέρκο μας, πολιτική τάξη αλλά και κοινωνία θα πάρουν ενθουσιασμένες τον δρόμο της... επιστροφής και του “πάμε σαν άλλοτε”! Ο Δρίτσας και ο Σκουρλέτης, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά που βδελύσσονται μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις, περιορισμό του κράτους, ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (μεταξύ αυτών και ο “κομμουνιστής” Κατρούγκαλος που... κλαίει γιατί οι άτιμες οι συνθήκες τον ανάγκασαν να βάλει χέρι στο ασφαλιστικό,ο Σπίρτζης που υπέγραψε την εκχώρηση των περιφερειακών αεροδρομίων “με πόνο και δάκρυα...”, ο Τσακαλώτος και οι “53+” που ονειρεύονται να... πέσουν παρά να μην είναι αριστεροί και τινες άλλοι...), απλώς θα... πάψουν να είναι δυσάρεστοι!

Θα αρχίσουν να ξαναδίνονται συντάξεις στα...45, επιδόματα “έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία”, πέτσινες επιδοτήσεις, θα προσλαμβάνουν αφειδώς...Καρανίκες και άλλους επαναστατικούς “διανοητές” που θεωρούν “χολέρα την καριέρα”, οι συνδικαλιστές θα ξαναγίνουν η κινητήρια δύναμη (αδράνειας, αλλά πάντως δύναμη!) της δημόσιας διοίκησης! Δίχως την δαμόκλεια σπάθη της χρεωκοπίας και του άμεσου εξωπετάγματός μας από την ΕΕ θα... γλυκοχάραζε η νέα εποχή των “παλιών, καλών ημερών” της επίπλαστης ευμάρειας, της κατανάλωσης μέσω δανεικών, ενός βιοτικού επιπέδου παντελώς αναντίστοιχου με την παραγωγική δυνατότητα και ικανότητα της χώρας... Και για να μην τα ρίχνουμε... μονόπαντα στον ΣΥΡΙΖΑ, κατά πάσα πιθανότητα παρόμοιο κλίμα θα επικρατούσε με όποια κυβέρνηση κι' αν βρισκόταν στην εξουσία...

Γιατί, για να γίνουν τα πράγματα αλλιώς (με βαρετή και μη αρεστή... κανονικότητα, δηλαδή), ο Θεός θα έπρεπε να... ξαναβάλει το χέρι του, να μοιράσει υπευθυνότητα, σοβαρότητα και επαγγελματισμό στην πολιτική μας τάξη, να τους στρώσει στο ίδιο τραπέζι μέχρι να εκπονήσουν ένα εθνικό σχέδιο εκσυγχρονισμού και παραγωγικής ανασυγκρότησης, να σβήσει από τον “σκληρό” του εγκεφάλου των ταγών μας την λέξη “πολιτικό κόστος”. Να κάνει κάτι για να εμφυσήσει στο μυαλό των Ελλήνων ότι χωρίς σκληρή δουλειά, θυσίες και υπομονή,φορολογική συνείδηση (με δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα), το πράγμα εδώ που έχει φτάσει δεν σώζεται. Ότι απαιτείται επανεκκίνηση από χαμηλότερο, πιο ρεαλιστικό -δεδομένων των συνθηκών- επίπεδο...

Πιστεύετε με τα σωστά σας ότι η ελληνική κοινωνία, πολιτική ηγεσία και κοινωνία, είναι έτοιμη και πρόθυμη για μια τέτοια “βουτιά” στα φουρτουνιασμένα νερά της πραγματικότητας; Ότι τα σωρευμένα παθήματα, μας έγιναν μαθήματα και είμαστε έτοιμοι, όλοι μαζί, για ένα γενναίο και αποφασιστικό “ποτέ πια!”;

Μα, φίλτατοι, δεν σας λέει τίποτε η “μαχητική” αντίσταση των υπαλλήλων του υπουργείου Οικονομικών να... ξενιτευτούν στα νέα υπερσύγχρονα (και χωρίς κόστος ενοικίασης...) γραφεία στον “Κεράνη” στο Φάληρο; Την ώρα που τα παιδιά τους... ξενιτεύονται στην πραγματικότητα στα πέρατα της γης για να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο; Και καλά οι παρακινούμενοι (από τον μονίμως...εγκατεστημένο στην λίθινη εποχή, συνδικαλισμό του συντεχνιακού πνεύματος και των βολεμένων εργατοπατέρων) υπάλληλοι. Αμ, ο Γενικός Γραμματέας Εσόδων (“αριστερός”, κυβερνητικό στέλεχος καλά αμειβόμενο, ταγμένος υποτίθεται να υλοποιεί την κεντρική κυβερνητική πολιτική-ή να... παραιτείται αν διαφωνεί!), που έχει πάρει το μέρος των... αμετακίνητων υπαλλήλων, που θεωρούν το Φάληρο... ζούγκλα στην Σουαζιλάνδη και... διαδηλώνει μαζί τους, με ποια συναισθήματα γεμίζει την καρδιά σας;