Τα χάλια μας, πέρα από Φίλη και Γεροβασίλη...

του Θάνου Οικονομόπουλου 

Καταδικασμένοι, βιώνουμε και αναπαράγουμε την μιζέρια και την απόγνωση της καθημερινότητας που μας έχει επιβληθεί.

Χαμένοι μέσα σε αισχρά και προκλητικά ψέμματα που εκτοξεύουν εναντίον μας, αποσβολωμένοι από τις απίστευτες (αλλά πάντα επικίνδυνες...) ανοησίες που εκστομίζουν πότε ο ανεκδιήγητος κ. Φίλης (υπουργός Παιδείας, τρομάρα μας!), πότε η... γιατρός-συνταγματολόγος κ. Γεροβασίλη, κάθε τόσο με δάκρυα στα μάτια και πόνο ψυχής ο κ. Σπίρτζης ή ο στρατάρχης Καμμένος που δεν μπορεί να χωνέψει πως κοτζάμ παλληκάρι αυτός έπεσε “στα τέσσερα”, πολύ φοβάμαι ότι χάσαμε τα αντανακλαστικά μας.

Δεν αντιδρούμε που “ανεπαισθήτως υψώνουν γύρω μας τείχη τα οποία υποβαθμίζουν, εξαθλιώνουν τα απολύτως απαραίτητα για να μπορεί ένας άνθρωπος να κινείται με ελευθερία, ασφάλεια και στοιχειώδη κανονικότητα στο περιβάλλον ενός άστεως που έχει χτίσει την ζωή του. Γιατί, δεν είναι μόνο η οικονομική υποβάθμιση του επιπέδου ζωής που αναγκάζει τον άνθρωπο να σκύψει τους ώμους. Είναι -πολύ περισσότερο, ίσως- η αίσθηση ( η αίσθηση, όχι κάποια... αυταπάτη) πως αφαιρέθηκε βίαια από το σκηνικό της καθημερινότητάς του η ευλογία της ρουτίνας, η βεβαιότητα πως τα ελάχιστα “αυτονόητα” παραμένουν όπως ήταν, οι εικόνες που θα βλέπει περπατώντας στο σύνηθες περιβάλλον του, δεν θα τον κάνουν ξένο στην ίδια του την πόλη...

Να σφίξουμε το ζωνάρι, ν' αναλάβουμε το κόστος της χρόνιας ανεμελιάς και επίπλαστης ευμάρειας, να ζήσουμε πολύ πιο μαζεμένα- ναι! Να δεχθούμε με δυσφορία τις ατέλειωτες λίστες αναμονής για να εισαχθούμε στα δημόσια νοσοκομεία, να υπομείνουμε ότι (όπως επί... δεξιάς, έτσι και επί προοδευτικής αριστερά) θα πρέπει και σήμερα να πληρώσουμε “αποκλειστική” να φροντίζει τα βράδια τον άρρωστο μας. Αλλά να πρέπει να αγοράσουμε εμείς οι ίδιοι γάζες, πάνες, φάρμακα, νοσηλευτικά και χειρουργικά υλικά, γιατί “δυστυχώς, το νοσοκομείο, έχει ξεμείνει και δεν υπάρχουν πιστώσεις...”;

Τα σαββατοκύριακα, με το που πέφτει η νύχτα, να μην ξέρουμε αν λειτουργούν και ποιες διαδρομές εξυπηρετούν τρόλεϊ και λεωφορεία, επειδή η πολιτεία ανίκανη να εξασφαλίσει την στοιχειώδη τάξη, έχει αφήσει τις δημόσιες συγκοινωνίες στα... γούστα και τις ασκήσεις “επαναστατικής” γυμναστικής μιας δράκας τσογλανιών που καίνε οχήματα και απειλούν επιβάτες στις “άβατες” περιοχές τις οποίες ελέγχουν; Αντί η οργανωμένη πολιτεία να είναι παρούσα και αποτελεσματική, να δώσει “μάχη” για να διασφαλίσει την κανονικότητα της πόλης, κρύβεται (και μαζί της και όλοι εμείς, οι κατατρεγμένοι...) και δειλιάζει...

Στο πιο... κέντρο του κέντρου της Αθήνας (την “διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι”...), μπροστά στην Ακαδημία και την Βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και το Μορφωτικό κέντρο του Δήμου Αθηναίων, μέρα μεσημέρι βλέπεις ναρκομανείς να “χτυπούν” ενέσεις στα πεζοδρόμια και τα κηπάκια, ενώ γύρω τους ανθεί το “νταραβέρι” ναρκωτικών μπροστά στα μάτια του κόσμου-και της αστυνομίας! Οι έμποροι θανάτου, είναι... σαν στο σπίτι τους. Άλλωστε ας είναι καλά και το “άσυλο”, που τους επιτρέπει να μετατρέπουν αίθουσες και υπόγεια των γύρω πανεπιστημιακών σχολών σε εξυπηρετικές, βολικές αποθήκες...

Τα κλασσικά ιστορικά αγάλματα στην περιοχή, ταυτότητα της πόλης για πάνω από 200 χρόνια, βεβηλώνονται, μπογιατίζονται, αποκεφαλίζονται από... “αντιδραστικούς επαναστάτες”, γνωστούς στις “δυνάμεις Τάξεως” (!), οι οποίες όμως... σέβονται την ατομικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Τελικά, γιατί να φορτιζόμαστε περισσότερο με τις ανοησίες και τις ιδεοληπτικές υστερίες του κ. Φίλη ο οποίος... αποφάσισε ότι η συγκέντρωση των “Παραιτηθείτε!” οργανώνεται από.... ακροδεξιούς και είναι “στο όριο της συνταγματικής νομιμότητας” (ο ίδιος, ο Κατρούγκαλος, ο Τσακαλώτος, όμως, συνυπήρχαν με την “Χρυσή Αυγή” στις συγκεντρώσεις των “αγανακτισμένων”, που ζητούσαν “να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή!”, και απολάμβαναν τις μολότοφ και τους βανδαλισμούς των “δικών τους παιδιών”) και όχι με την (απολύτως δικαιολογημένη) απόφαση του Δημάρχου Αθηναίων να μεταφέρει αγάλματα και χάλκινες προτομές τις αποθήκες για να τα προστατέψει, αφού η οργανωμένη(!) πολιτεία έχει υψώσει λευκή σημαία;

Τέτοια προληπτικά μέτρα διαφύλαξης των πολιτισμικών θησαυρών, επιχειρήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο Ιράκ και την Συρία, για να γλυτώσουν από τον ζωώδη φανατισμό των τζιχαντιστών και του ISIS. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, εκεί υπάρχει η φρίκη και ο όλεθρος του πολέμου. Ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία. Στην Ελλάδα της “πρώτη φορά Αριστερά”, στο χάραμα της... επελαύνουσας ανάπτυξης, τι υπάρχει;