Απο το αντίσκηνο στου Μαξίμου ένα ''ατύχημα'' δρόμος

του Ίωνα Παπαδάκη 

Οι δημοσίως γράφοντες, γινόμαστε γραφικοί και αυτό οφείλεται στα «έργα και ημέρες» του πρωθυπουργού της Ελλάδας… Είμαι βέβαιος ότι είναι το τελευταίο πράγμα που θα θέλαμε να κάνουμε όμως, μας αναγκάζουν τα απανωτά «χτυπήματα» του Αλέξη Τσίπρα, τόσο σε επίπεδο δημόσιων εμφανίσεων, όσο και πολιτικών επιλογών!

Έχοντας εξαντλήσει και εξαντληθεί, από τα σχόλια, τις αναλύσεις και τις τρολιές σχετικά με τις –απαράδεκτες και προσβλητικές- συναντήσεις του με τον απερχόμενο Πλανητάρχη, έχοντας εξαντληθεί και εξαντλήσει την κριτική για το –άνευ λόγου- ταξίδι του στην Κούβα, είμαι της άποψης ότι η σοβαρότητα της κατάστασης απαιτεί σοβαρούς ανθρώπους για να την διαχειριστούν.

Την σοβαρότητα της κατάστασης την αντιλαμβανόμαστε όλοι!Έχουμε αντιληφθεί όμως, ότι δεν υπάρχουν σοβαροί άνθρωποι να την διαχειριστούν;

Σε έναν κόσμο που αλλάζει, μία κοινωνία που οικονομικά καταρρέει και μία χώρα που ψάχνει με λάθος τρόπο το «βήμα» του, ένας πρώην Υπουργός Οικονομικών κάνει λόγο για «εποικοδομητική ανυπακοή» αφήνοντας πίσω του την καταστροφική «δημιουργική ασάφεια», ένας κυβερνητικός εταίρος και Υπουργός υπεύθυνος για την ασφάλεια της χώρας χαμογελάει και συγκινείται όταν το «φιλαράκι» του, τον χαρακτηρίζει «μπούλη» και ένας πρωθυπουργός χάνει και το δάσος και το δέντρο αρνούμενος να ξεκολλήσει από το αντίσκηνο και το «σλιπινγκ μπαγκ» των φοιτητικών του χρόνων!

Σε ένα απολύτως κομματικό ακροατήριο (για του λόγου το αληθές, ας ανατρέξει κάποιος στο εκλογικό αποτέλεσμα που αφορά στη Νίσυρο) ο πρωθυπουργός για μία ακόμη φορά, -λες και παρακολουθούσαμε σίκουελ από παροχολογικές ομιλίες του αείμνηστου Αντρέα αλλά και του Αντώνη Σαμαρά- επιδόθηκε σε λεονταρισμούς εκφωνώντας μία προεκλογική ομιλία, όχι διότι προετοιμάζεται για εκλογές (όπως πολλοί εκτιμούν) αλλά διότι προετοιμάζεται για ένα –τυχόν- ατύχημα που ενδεχομένως θα τον οδηγήσουν στις κάλπες.

Και με αυτό το σκεπτικό στο πίσω μέρος του μυαλού του, επέλεξε τους συνταξιούχους για την παροχή του βοηθήματος, αγνοώντας –ας πούμε- τις τεράστιες ανάγκες των ανέργων, ή ακόμα και τα χρέη του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις…

Και με αυτό το σκεπτικό στο πίσω μέρος του μυαλού του, επέλεξε τα πατριωτικά του τύπου «δεν θα μας πει κανένας πως θα μοιράσουμε τα πλεονάσματα», αγνοώντας το… καμπανάκι του Ε. Τσακαλώτου, ο οποίος έκανε λόγο για «νερό στο κρασί μας» σχετικά με τις απαιτήσεις των δανειστών και του ΔΝΤ για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης…

Και με αυτό το σκεπτικό στο πίσω μέρος του μυαλού του, μπορεί να έστελνε πριν από λίγο καιρό, την κυρία Μέρκελ «χόουμ», όμως είναι ο πρώτος άνθρωπος τον οποίο συναντά ο Αλέξης Τσίπρας κάθε φορά ο κλοιός σφίγγει και τα περιθώρια στενεύουν κάτι που θα κάνει και αύριο…

Διάλογος, συνεννόηση, σχέδιο!

Προφανώς, αυτές τις τρείς λέξεις-έννοιες, ο Αλέξης Τσίπρας τις άφησε στο αντίσκηνο των φοιτητικών του διακοπών στη Νίσυρο και δυστυχώς, επιστρέφοντας εκεί χθες, στόχος του ήταν να πείσει το «παρεάκι» του, ότι στην Ελλάδα του 2016, είναι παντελώς άχρηστες έστω και αν η Ευρώπη αλλάζει, έστω και αν η Ελλάδα καταρρέει, έστω και αν ο κίνδυνος του «ατυχήματος» είναι πιο κοντά από ποτέ!