Αυτοι οι χαρισματικοί ηγέτες .....ή αλλιώς Obama out !

του Ίωνα Παπαδάκη 

Κινδυνεύω να χαρακτηριστώ αλλά είναι κάποιοι χαρισματικοί άνθρωποι…

Όχι! Δεν θα μιλήσω για φίλους ή συγγενείς… Αυτούς τους διαλέγεις, τους ζεις, τους μαθαίνεις, τους αγαπάς, τους ερωτεύεσαι!

Μιλάω για τους άλλους, για αυτούς που παρακολουθείς από μακριά, που δεν έτυχε ποτέ να τους μιλήσεις… Απλά τους παρακολουθείς, ακολουθείς τη ζωή τους, ακούς από άλλους που -ίσως- τους γνώρισαν.

Είναι αυτοί οι χαρισματικοί άνθρωποι που θα ήθελες -έστω και για λίγο- να τους συναντήσεις και να μιλήσεις μαζί τους!

Ναι, είναι επώνυμοι, δεν έχει σημασία από ποιο χώρο… Μπορεί να είναι καλλιτέχνες, πολιτικοί, άνθρωποι του πνεύματος (όπως μας αρέσει να λέμε)…

Αν είναι καλλιτέχνες, δεν θα τους δεις μέσα από έναν ρόλο! Θα τους «δεις» έξω από το ρόλο, έξω από τον αγαπημένο σου χαρακτήρα σε εκείνη την ερμηνεία της ζωής τους! Θα «κλέψεις» εκείνες τις στιγμές που η… Αχίλλειος πτέρνα θα βγεί μπροστά για να εξαφανίσει τον καλλιτέχνη!

Αν είναι πολιτικός, το πράγμα γίνεται πιο δύσκολο… Ίσως θα τον κρίνεις για τις αποφάσεις του, την πορεία του, το πόσο καλό ή κακό έκανε και σίγουρα ανάλογα με τις πεποιθήσεις σου, τα πιστεύω σου και το θυμικό σου!

Και δεν θα έχεις άδικο… Οι ηγέτες-πολιτικοί κρίνονται εκ του αποτελέσματος! Και αν βγούμε από τον μικρόκοσμό μας και σκεφτούμε αποστασιοποιημένοι τις αποφάσεις και τις επιλογές, ίσως η κρίση μας να είναι ορθότερη.

Ο χαρισματικός άνθρωπος δεν είναι «random» περιστατικά… Δεν είναι τυχαίες στιγμές. Είναι πορεία, είναι μαραθώνιος και κρίνεται όταν «κόψει το νήμα»!

Γιατί τότε και μόνο τότε, έχεις την μεγάλη εικόνα, γιατί τότε και μόνο τότε -ίσως- μάθεις αυτά τα μικρά μυστικά, που κάποιος είχε την τύχη να παρακολουθήσει τη στιγμή που γινόντουσαν και που κάνουν ένα δημόσιο πρόσωπο «χαρισματικό»!

Ποιος σου είπε ότι ο χαρισματικός άνθρωπος δεν κάνει λάθη;

Μη μου βάζεις στο στόμα λόγια που δεν είπα… Ναι! και λάθη κάνει και τα παραδέχεται και τα διορθώνει και κάνει και άλλα. Δεν παίζει την παράσταση της ζωής του… Παίζει τη ζωή του και τη δική σου γι’ αυτό ακόμα και τα λάθη του, τον κάνουν ξεχωριστό και χαρισματικό…

Μη μου ζητήσεις να σου πω τι σημαίνει χαρισματικός… Δεν ξέρω!

Αυτό που ξέρω είναι ότι αν μπει σε ένα χώρο που θα βρίσκομαι και εγώ θα σηκωθώ. 
Αυτό που ξέρω είναι ότι στην υπόκλιση πριν την αυλαία, δεν θα τον χειροκροτήσω καθιστός, αλλά θα σηκωθώ όρθιος. 
Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν ανέβει στο pontium για την ομιλία του θα νιώσω ότι μιλάει σε μένα με τον σεβασμό που μου αξίζει και θα με προτρέψει -δεν θα μου επιβάλλει το αξίωμά του, ή, η επωνυμία του- να τον σεβαστώ!
Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν θα μου δώσει κανένα δικαίωμα να ψάξω μέσα από την κλειδαρότρυπα τη ζωή του, με μοναδικό στόχο να κουτσομπολέψω τα «άπλυτά του»!

Οκτώ χρόνια τον παρακολούθησα πολύ στενά (και λόγω επαγγέλματος)… Τον είδα να μεγαλώνει, να γερνάει, να κάνει σαχλαμάρες, να κλαίει, να γελάει, να περνάει τα όρια, να ζητάει συγγνώμη, να παίρνει δύσκολες αλλά και απολύτως λάθος αποφάσεις!

Με θύμωσε, με συγκίνησε, με άφησε άφωνο, κέρδισε τον θαυμασμό μου και τον σεβασμό μου, αλλά και την απόρριψή μου κάποιες στιγμές!

Και όλα αυτά τον έκαναν έναν χαρισματικό ηγέτη!

Νέος, έγχρωμος (τη σιχαίνομαι αυτήν την έκφραση) διαφορετικός. Έτοιμος να αλλάξει το τοπίο και όλα αυτά που ζήσαμε από την εποχή του Κένεντι… Τον παρακολούθησε όλος ο πλανήτης, τον έψαξε μέσα από την κλειδαρότρυπα και τον «πυροβόλησε» σε κάθε ευκαιρία!

Ξέρεις ο άνθρωπος την αλλαγή τη φοβάται, γιατί δεν τολμά να την καταλάβει… Με τον καιρό, η κλειδαρότρυπα έδωσε τη θέση της στα εξώφυλλα των περιοδικών γιατί απλά, ο ισχυρότερος άνθρωπος στον πλανήτη, δεν είχε τίποτα να κρύψει…

Δεν είχε κανένα πρόβλημα να «τσαλακώσει» την εικόνα του, να κυκλοφορήσει με τα μανίκια από το λευκό –άψογο- πουκάμισο σηκωμένα, να κρυφτεί πίσω από έναν καναπέ για να παίξει με ένα παιδάκι, ή να κάνει πλάκα στην Μισέλ (και να γίνει πρώτη είδηση), να τολμήσει και να συγκρουστεί για το Obama Care, αλλά και να σταθεί μπροστά σε ηγέτες άλλων χωρών (των οποίων την ιστορία γνώριζε καλύτερα από τον καθένα) με απέραντο σεβασμό που δεν του ανταπέδωσαν και δεν τους άξιζε!

Όχι, βλάκα μου! Δεν κάνω καταγραφή μιας ζωής γεμάτης lifestyle! Απλά παρακολούθησα μια «αλλαγή»!

Αυτή του ισχυρότερου ηγέτη του πλανήτη και του πλέον συντηρητικού λαού στον κόσμο… Ενός λαού, που έγινε γνωστός μέσα από ένα Βιετνάμ και αμέτρητους βρώμικους πολέμους, από τον Μακαρθισμό αλλά και τον εμφύλιο μιας χώρας με 200 -μόλις- χρόνια ιστορία!

Αλλά κακά τα ψέματα, αυτός ο χαρισματικός άνθρωπος, έγινε «μανιέρα» για να δημιουργηθούν αποτυχημένα αντίγραφα, νέων «ηγετών» που μπέρδεψαν την απλότητα και την αμεσότητα, με την άνεση της καφρίλας, την άγνοια της ιστορικής υποχρέωσης και της ηγετικής ευθύνης που θα κουβαλούσαν στην πλάτη τους…

Ναι! Αν ήμουν Αμερικανός πολίτης θα τον ψήφιζα και θα ήμουν περήφανος που θα είχα εκλέξει αυτόν τον χαρισματικό άνδρα για να είναι η φωνή μου όποτε θα το χρειαζόμουν!

Δυστυχώς «οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν» και εγώ ζω στην Ελλάδα…