Τρίποντα κυνισμού

της Μαρίας Χούκλη

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πιθανότατα αγνοεί την ύπαρξη του Choate School του Connecticut. Πολύ λογικό.  Στο  Choate School από το 1870 που ιδρύθηκε, φοιτούν γόνοι της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της Νέας Αγγλίας. Πολλοί οι περιώνυμοι απόφοιτοι του ιδιωτικού κολεγίου. Συγγραφείς, επιχειρηματίες, ηθοποιοί αλλά και πολιτικοί, με διασημότερο όλων τον Τζων Κένεντι.

Στο δημοτικό σχολείο Σεπολίων αντιθέτως,  οι μαθητές είναι παιδιά εργατών, μικροαστών και μεταναστών. Προφανώς δεν έχει να επιδείξει «βαριά» ονόματα αποφοιτησάντων, αρκεί όμως και ο ένας. Ο σταρ του ΝΒΑ. Ο Αντετοκούνμπο εκεί, βορειοδυτικά της Ομόνοιας, έμαθε γράμματα και μπορεί τώρα σε άπταιστα ελληνικά να λέει με άλλα λόγια ο,τι είχε πει το 1961 ο JFK: «Μην ρωτάτε τι μπορεί να κάνει η χώρα για σας, αλλά τι μπορείτε να κάνετε εσείς για τη χώρα σας». (Για την ιστορία, η φράση είχε πρωτο-ειπωθεί από τον κοσμήτορα του Choate School και καθηγητή του μετέπειτα Αμερικανού προέδρου. Ο λογογράφος του την αντέγραψε και το τέκνο του Κάμελοτ την έκανε δημοφιλές πολιτικό σλόγκαν).

Ο Γιάννης, με αφορμή τη λαμπρή πορεία του στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, ρωτήθηκε γιατί χαρίζει τις διακρίσεις του στην Ελλάδα, η οποία το μόνο που του προσέφερε ήταν ένα διαβατήριο κι αυτό όταν φάνηκε πως δεν συμμετείχε στην Εθνική. Ιδού τι απάντησε:«Με ρωτάς τι σημαίνει η χώρα που έδωσε την ευκαιρία στους γονείς μου να γεννήσουν τέσσερα παιδιά, να πάνε στο σχολείο, να βρουν μια γειτονιά και μια εκκλησία που τους αγκάλιασε. Επίσης, ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα και τον αδελφό μου, πριν καν εμείς πιστέψουμε στον εαυτό μας, αλλά και φίλους που ήταν πάντα εκεί. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Η  σχέση με τη χώρα σου ποτέ δεν μπορεί να βασιστεί στο τι σου χρωστάει ή σε ό,τι της οφείλεις. Ούτε κρίνεται από ένα διαβατήριο ή τις δυσκολίες της καθημερινότητας»!

Ο Αντετοκούνμπο δεν βάζει «φαρμακερά» τρίποντα μόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Με αυτές τις πέντε φράσεις κατέδειξε τι θα πει συγκρότηση, ήθος, σοβαρότητα και πατριωτισμός.

Κατά σύμπτωση -ατυχή για εκείνους – δυο Ελληνες πολιτικοί, από την συμπολίτευση και την αντιπολίτευση,  είπαν αυτές τις μέρες τα ακριβώς αντίθετα από τον σπουδαίο παίκτη. Ότι δηλαδή, μην ρωτάς τι είναι καλό για τη χώρα σου αλλά τι είναι καλό για το κόμμα σου. Αναφέρομαι στην κυρία Γεννηματά και στις δηλώσεις της (που απ'όσο γνωρίζω δεν έχουν διαψευστεί) ότι αν δεν προκύψει αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ έστω κι αν αυτό σημαίνει επαναληπτικές κάλπες. «Εμάς μας συμφέρει. Τη χώρα ίσως δεν θα συμφέρει. Δεν μπορεί όμως να είμαστε μονίμως εμείς η υπεύθυνη δύναμη, αυτοί που βάζουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το παραταξιακό».

Ακολούθησε ο ευρωβουλευτής, Στέλιος Κούλογλου να δηλώνει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπρεπε να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά, ώστε να είχε φορτωθεί εκείνη την βρώμικη δουλειά και να μην την χρεώνεται τώρα η παρούσα κυβέρνηση, ούτε να δίνει την εικόνα ότι το μόνο που την ένοιαζε ήταν οι καρέκλες της εξουσίας.  

Εν ολίγοις, «και τα εμά και τα σά, εμά» για να παραφράσω τον ευαγγελιστή.  Σημασία έχει, κατά την λογική αμφοτέρων, όχι τι χρειάζεται η χώρα, αλλά ποιο είναι το βέλτιστο κομματικό όφελος.

Για να μην τους αδικήσω, δεν είναι οι πρώτοι, ούτε θα είναι οι τελευταίοι που αντιλαμβάνονται το πολιτικό παίγνιο σαν μπακαλική ψήφων. Προηγήθηκαν άπειροι, υπάρχουν και θα υπάρξουν πολλοί ακόμη απ' όλο το ιδεολογικό φάσμα. Μπορεί να μην εφηύραν τον πολιτικό κυνισμό, αλλά βρε αδελφέ, ενοχλεί αυτό το φόρα παρτίδα.  Ακόμη και  τώρα, που η χώρα είναι χρεοκοπημένη, χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα ανάκαμψη, το ζήτημα πάλι είναι «τι θα κερδίσουμε εμείς»;

Τελικά η απόσταση Σεπόλια -Πλατεία Συντάγματος είναι μεγαλύτερη απ' ότι Σεπόλια -Connecticut ...