Δεν αλλάζει τίποτε

του Μπάμπη Βρώτσου 

Αισίως μπήκαμε στον έβδομο χρόνο των μνημονίων και συνεχίζουμε ακάθεκτοι στην ίδια και απαράλλακτη τακτική με αυτή που ξεκίνησε ο ΓΑΠ το 2010 . Κάθε χρόνο σχεδόν μία αξιολόγηση για το κατά πόσο έχουμε προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις που ζητάνε οι θεσμοί ή Τρόικα επί άλλων κυβερνήσεων . Κάθε φορά είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα και κινδυνεύουμε με Grexit  , μειώσεις συντάξεων , μισθών , αυξήσεις φορολογίας , εν ολίγοις η ίδια συνταγή επτά συναπτά έτη .          

Οι κυβερνήσεις διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς καμία να καταφέρνει να βάλει ένα φρένο ή τουλάχιστον να αλλάξει την διαδικασία η οποία πλέον έχει καταντήσει σα να βλέπεις την ίδια βαρετή  ταινία δέκα με δεκαπέντε φορές . Η υποκρισία και τα ασύστολα ψεύδη όλης της πολιτικής σκηνής τα τελευταία επτά χρόνια έχουν γίνει κλασσικά εικονογραφημένα παραμύθια για παιδιά με αποκλειστικό βέβαια στόχο τους πάντα την κυβερνητική καρέκλα .

Απ’ την άλλη η υποτιθέμενη τέταρτη εξουσία συντάσσεται στη πλειονότητα της όπου υπάρχει το πολιτικό συμφέρον χωρίς να αντιλαμβάνεται  ότι και η ίδια είναι ή θα είναι οσονούπω θύμα μιας ανεξέλεγκτης και χωρίς γυρισμό κατάστασης , και το μόνο που σκέφτεται και την ενδιαφέρει είναι η υψηλή τηλεθέαση με χαζοεκπομπές ενημέρωσης με καλεσμένους πολιτικούς και δήθεν πολιτικούς αναλυτές σε ανούσιες και επαναλαμβανόμενες συζητήσεις  .

Οι άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων ανύπαρκτοι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων , οι περισσότεροι  κλεισμένοι στο καβούκι τους ή σκεπασμένοι από την πολιτική σημαία του κόμματος που υποστηρίζουν .

Και τέλος οι απλοί πολίτες παρακολουθούν όλα αυτά που συμβαίνουν , κάποιοι πάνω σε μία τηλεόραση μήπως και ακούσουν κάτι ενθαρρυντικό , άλλοι κολλημένοι και υποταγμένοι σε ότι λέει το κόμμα (δυστυχώς ακόμα υπάρχουν τέτοιοι)  , και κυρίως με μια νεολαία άπραγη , αδιάφορη , αμέτοχη σα ρομποτάκια όλη μέρα πάνω από ένα κινητό και ένα freddo στο χέρι , περιμένοντας τον ουρανοκατέβατο αρχιμηχανικό (Μεσσία) της εταιρίας (κράτος) να τους επαναφέρει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις (πρότερη κατάσταση) .

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και χωρίς καμία τάση απαισιοδοξίας  η κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει και από δικά μας λάθη , πολύ περισσότερο όμως από τα λάθη των πολιτικών που μας κυβέρνησαν τα τελευταία σαράντα χρόνια αλλά και της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής  ΔΕΝ πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο , γεγονός που σταδιακά μας οδηγεί μαθηματικά σε πολύ χειρότερες (καταστάσεις)  από την ήδη υπάρχουσα .