Στις 25 Μαρτίου η κηδεία της Ευρώπης 

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η συνάντηση που θα έχουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες με τον Πάπα Φραγκίσκο δεν προμηνύει κανένα θαύμα για την επιβίωση του ευρωπαϊκού οράματος και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις η κηδεία της Ευρώπης θα γίνει στις 25 Μαρτίου 2017 στη Σύνοδο Κορυφής της Ρώμης. Η «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων» υπήρξε μέχρι τώρα και οδήγησε σε κρίση και αδιέξοδο. Η θεσμοθέτησή της θα είναι και η ταφόπλακά της.   

Η συνάντηση των «4» ισχυρότερων χωρών της ευρωζώνης τη Δευτέρα στις Βερσαλλίες, έπειτα από πρωτοβουλία του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, με τη συμμετοχή  της καγκελαρίου της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, του πρωθυπουργού της Ιταλίας Πάολο Τζεντιλόνι και του Ισπανού ομόλογου του Μαριάνο Ραχόι ήταν για την διεύρυνση του γαλλο-γερμανικού άξονα και τη συγκρότηση του Διευθυντηρίου των «4» μετά το Brexit. 

Αντίθετα, με ότι ισχυρίζεται η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να βρεθεί σε κίνδυνο αν επιτρέψει σε κάποια κράτη-μέλη της να προχωρήσουν σε βαθύτερη ένωση, μεγαλώνοντας την απόσταση που υπάρχει μεταξύ Βορρά και Νότου και υποχρεώνοντας τους πάντες να αποδέχονται τους κανόνες που θα βάζουν οι χώρες της «εμπροσθοφυλακής». Αυτός θα είναι και ένας τρόπος να παραμείνει ίσως η Βρετανία των συνεχών εξαιρέσεων και των ειδικών καθεστώτων στην ΕΕ. Στην ουσία, όπως είπε ο Ολάντ «ορισμένες χώρες θα μπορούσαν να προχωρήσουν πιο γρήγορα και πιο μακριά σε τομείς όπως η άμυνα, η ευρωζώνη, μέσω της εμβάθυνσης της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, όπως είναι η φορολογική και κοινωνική εναρμόνιση, όπως είναι ο πολιτισμός ή η νεολαία». Υποκρισίες και συμφέροντα.

Τα πέντε σενάρια που παρουσίασε προ ημερών ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ στην ουσία ήταν μια περιγραφή της σημερινής κατάστασης και μόνο στο τέλος προέκυπτε ότι απλά η Κομισιόν υπερασπίζεται την γραφειοκρατική της εξουσία, έναντι της βουλιμίας του Βερολίνου να ελέγξει τα πάντα. 

Παρά την προσπάθειά του να είναι εξυπηρετικός και βολικός, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, απαντώντας με επιστολή του στο αίτημα δύο μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ζητούσαν την αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων στην Ελλάδα, είχε επισημαίνει τα εξής: το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει επιβεβαιώσει πως τα Μνημόνια είναι δράσεις του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, οι οποίες βρίσκονται εκτός της έννομης τάξης της ΕΕ. Επομένως, όταν υιοθετούνται εθνικά μέτρα που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου, η Ελλάδα δεν εφαρμόζει την ευρωπαϊκή νομοθεσία και ως εκ τούτου ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων δεν ισχύει ως έχει στα ελληνικά μέτρα. «Κατάσταση εξαίρεσης», δηλαδή, η αρχή του ολοκληρωτισμού…

 Έτσι, η εκπρόσωπος του ΔΝΤ δεν δέχεται την ελληνική θέση περί ευρωπαϊκού κεκτημένου από το οποίο η Ελλάδα δεν μπορεί να εξαιρείται. Η θέση του Ταμείου είναι ότι από τη στιγμή που η Ελλάδα είναι σε πρόγραμμα, ισχύει διαφορετικό πλαίσιο, από το οποίο δεν μπορούν να εξαιρεθούν οι εργασιακές σχέσεις.

Οι πιστωτές θέλουν το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα για να κρύβουν πίσω από αυτό την υποκρισία τους και τον ιμπεριαλισμό τους. Η δε κα Βελκουλέσκου εκπροσωπεί και εθνικά συμφέροντα, καθώς η Ρουμανία προβάλει τώρα ως ισχυρός παίκτης στα Βαλκάνια, υποκαθιστώντας την Ελλάδα που εξορίζουν οι πιστωτές από τα ερίσματά της υποχρεώνοντας σε ρευστοποιήσεις των τραπεζών της στις βαλκανικές χώρες.

Η παγίδα είναι από καιρό στημένη και ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει την ευκαιρία μετά το συστηματικό αδιέξοδο που προκαλεί το ΔΝΤ, να ζητήσει στη Ρώμη την αντικατάσταση των Τόμσεν-Βελκουλέσκου και να απαιτήσει λύση κοινωνικά και πολιτικά βιώσιμη . 
Μπορεί και να απαιτήσει την εξαίρεση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα και ας πάρει η κα Μέρκελ 
τα ρίσκα της. 

Ο Σόιμπλε και η Ολλανδία του μπορούν να απομονωθούν, εφόσον ο Αλ. Τσίπρας δείξει ότι είναι αποφασισμένος για όλα. Η δυνατότητα της Ελλάδα να απεμπλακεί από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των Σόιμπλε-ΔΝΤ είναι τώρα πριν από τις γαλλικές και γερμανικές εκλογές.

Η απρόσμενη ύφεση του δ’ τριμήνου είναι αποτέλεσμα της αβεβαιότητας που προκάλεσε η ασυνεννοησία ΔΝΤ-Ευρωπαίων και οι υπερβολικές απαιτήσεις τους που ανοίγουν νέο γύρο ύφεσης και ωθούν την ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης στο τέλος του Ιουνίου. Ο Τσίπρας μπορεί να πει ότι δέχεται συμβουλές από πολλές πλευρές να ζητήσει αποζημείωση για ότι έχει υποστεί η χώρα τα τελευταία εφτά χρόνια για να σωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες …Και να τους ρωτήσει τι τον συμβουλεύουν αυτοί… Έτσι, ταράζονται τα νερά …