Tη σωτηρία της ψυχής τους στο πολιτικό 

''ξέπλυμα'' ψάχνουν οι βαρονέτοι του ΠΑΣΟΚ

του Μάκη Ανδρονόπουλου

Ευτελίστηκε το εγχείρημα της περίφημης κεντροαριστεράς – Σε οριστικό διαζύγιο το σοσιαλιστικό και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ

Οι «κινήσεις σοσιαλδημοκρατών, μεταρρυθμιστών, ευρωπαϊστών…», σημιτικών, αντρεϊκών, βενιζελικών, γιωργακικών, δημαριτών και λοιπών αποχρώσεων, όπως άλλωστε και οι  παραγκωνισμοί, οι επικοινωνιακοί καυγάδες, οι ανακοινώσεις υποψηφιοτήτων για την ηγεσία της «μεγάλης» Δημοκρατικής Συμπαράταξης και οι αποσύρσεις και λοιπά event αποβλέπουν, όπως μου εξήγησε έμπειρος πολιτικός της γενιάς του Πολυτεχνείου, στο «ξέπλυμα» της ενοχής τους και στην αναζήτηση της σωτηρίας της ψυχής τουςδιά της υπουργοποίησής τους είτε σε μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, είτε του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ιστορία του, ούτε ο κόσμος του, μόνο η «σωτηρία» τους…   

Προφανώς η εκδοχή αυτή είναι ισχυρή, ίσως και η μόνη πραγματική. Κρατάμε όμως επιφυλάξεις για κάθε πρόσωπο ξεχωριστά. Είναι όμως σαφές ότι το πολιτικό ιδεολόγημα της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα έχει καταρρεύσει και ότι ο χώρος έχει μπαχαλοποιηθεί.

Πρώτον, γιατί η όλη διαδικασία ενοποίησης του χώρου ευτελίστηκε και έλαβε το ένα πλεγματικό μονοσήμαντο αντισυριζαίϊκο πρόσημο. Προφανώς, από περιφρόνηση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που το εγκατέλειψαν μετά τη συγκυβέρνηση με τη δεξιά. Εννοείται ότι οι ψηφοφόροι που λοιδορηθήκαναπό τη Διαμαντοπούλου και άλλους, αλλά και από τη Φώφη, δεν πρόκειται να δώσουν ψήφο στο εγχείρημα, όσο κι αν είναι απογοητευμένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεύτερον, το εγχείρημα δεν έχει ιδεολογική δέσμευση (για να μην πω ταξική). Είναι μια μπουρδολογία περί μεταρρυθμίσεων, αυτών που δεν έκαναν όταν ήταν στην εξουσία. Μια μεταρρύθμιση που ιστορικά δικαιώθηκε και δεν έγινε ήταν του Γιαννίτση στο ασφαλιστικό. Άλλωστε δεν λένε ποιεςμεταρρυθμίσεις… για ποιόν, πόσο και γιατί;

Τρίτον, είναι ένα ζήτημα εάν υπάρχει πολιτικό κέντρο μετά τη χρεοκοπία, τα μνημόνια, την καταστροφή και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Το πολιτικό κέντρο ηττήθηκε μεταπολιτευτικά από το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ, άσχετα εάν ο Αντρέας έκανε τη στροφή του και ο Σημίτης το έκανε σοσιαλδημοκρατικό κυριλέ.

Τέταρτον, η ανεκδιήγητη υποψηφιότητα Καμίνη, η απαίτηση της Φώφης να παραιτηθεί για να είναι υποψήφιος, η απόδραση Ραγκούση από το ελπιδοφόρο (?) τρίο με Διαμαντοπούλου-Φλωρίδη, η αποστασιωποίηση του Σταύρου Θοδωράκη, η αιφνίδια απόσυρση Γερουλάνου και η υποψηφιότητα Ραγκούση, η σιγή Βενιζέλου αλλά και του Τζορτζ αποτελούν τεκμήρια του αλαλούμ που επικρατεί και κυρίως ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τους εναπομείναντες ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, ούτε τους φευγάτους…

Πέμπτον, μέσα σε αυτό το αλαλούμ και γνωρίζοντας ότι οι εναπομείναντες γεροπασόκοι ψηφοφόροι είναι σκληρά αντρεϊκοί (οι σημιτικοί ψηφοφόροι έχουν μεταναστεύσει στη ΝΔ εδώ και χρόνια), βγήκε ο Λαλιώτης με το άρθρο-συνείδησης και τράβηξε μια κόκκινη γραμμή με τον εύλογο πολιτικό στόχο την αποτροπή της στήριξης μιας κυβέρνησης της ΝΔ από τη ΔΣ. Η γραμμή δεν τραβήχτηκε στον αέρα. Η ενδεχόμενη επιστροφή της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία όχι μόνο θα ξέπλενε ιστορικά την χρεοκοπία της χώρας από τη δεξιά και τον Κώστα Καραμανλή, αλλά θα εδραίωνε ες αεί τις ταξικές μνημονιακές πολιτικές και θα θεσμοθετούσε το καθεστώς τουπροτεκτοράτου της Siemens. Αξίζει να σημειωθεί μια ατάκα του Γερουλάνου, που μάλλον είναι σε γραμμή Λαλιώτη, κατά την δικαιολόγηση της απόσυρσής του: «το ΠΑΣΟΚ είναι ένα σοσιαλιστικό κόμμα και ότι ο κόσμος του γύρισε την πλάτη, επειδή σταμάτησε να υπηρετεί τις αρχές του». Φαίνεται ότι τη σκυτάλη του βεριτάμπλ ΠΑΣΟΚ την παίρνει ο Ραγκούσης ως πιο αυθεντικός και κλιν (αν και κάποιοι τον θεωρούν σημιτικό).

Συνεπώς, σε επίπεδο εκλογικού σώματος, μπορούμε να δούμε στον ευρύτερο χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς, δύο παρατάξεις: το αντρεϊκό σοσιαλιστικό και το  σημιτικό, δημαρίτικο, ποταμίσιο, μεταρρυθμιστικό, αντισυριζεϊκό. Παρενθετικά, να σημειώσουμε ότι οι μεθεπόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική.

Και κατά διαβολική σύμπτωση, εκείνες τις μέρες που γίνονταν όλα αυτά, μετά την ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, η φερόμενη σοσιαλιστική τάση υπογράμμιζε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να παραμείνει κλειστό σύστημα, ενώ υπήρξαν και κάποια δημοσιεύματα που ανέφεραν την προοπτική προσχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ στο PES(το σοσιαλιστικό κόμμα του Ευρωκοινοβουλίου).

Είναι σαφές ότι ο Λαλιώτης δεν πρόκειται ποτέ να φτιάξει μιαΟργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, όπως υπήρχε κάποτε η περίφημη ΟΑΚΚΕ. Θα επιχειρήσει αλλιώς να διασώσει την πολιτική μπράντα του ΠΑΣΟΚ και την ιστορία του. Η Φώφη διεκπεραίωσε το ρόλο της, να διώξει δηλαδή τον Βενιζέλο από την αρχηγία, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο. Αυτά τα ξέρει ο kingmaker… αλλά και αυτοί που φτιάχνουν σκορδαλιά.

ΥΓ: Λέτε κερδισμένος από όλα αυτά να βγει ο Ποτάμης… Εκτός κι αν όλοι δουλεύουν για τον Τσίπρα. Το ζήτημα είναι εμείς τι κάνουμε;