Βουλγαροποίηση

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή έριξε τη χώρα στα βράχια, αλλά τον πολιτικό λογαριασμό πλήρωσε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, που έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ και το Μνημόνιο 1. Οι δανειστές τον έριξαν με την υπόθεση του δημοψηφίσματος, έκαναν το κούρεμα των ομολόγων και στη συνέχεια όταν οι Σαμαράς-Βενιζέλος  κατέδειξαν ότι δεν μπορούν να περάσουν τα μέτρα του Μνημονίου 2, τους γύρισαν την πλάτη και οι εκλογές ανέδειξαν την πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία κατέληξε στην υπογραφή του Μνημονίου 3, το οποίο θα επιφέρει την οριστική «βουλγαροποίηση» της χώρας. «Βουλγαροποίηση»  σημαίνει  ολοκληρωτικό έλεγχο, πολιτικό και οικονομικό, με μισθούς των 400-700 ευρώ και συντάξεις των 300 και παράδοση στα ξένα συμφέροντα των υποδομών και του πλούτου της χώρας.

Δεν είναι καθόλου τυχαία άλλωστε η πρόσφατη «μελέτη» που τοποθετεί την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στα επίπεδα του 2008 σε 19 χρόνια από τώρα. Είναι προφανής η πρόθεση κάποιων ευρωπαϊκών κύκλων να σπάσουν τον τσαμπουκά του ελληνικού λαού, μετά την χειραγώγηση της κυβέρνησης. Σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφορίες, οι σχεδιασμοί προβλέπουν υιοθέτηση όλων των αμερικανικών απαιτήσεων στα γεωπολιτικά της ευρύτερης περιοχής, όπως και στα εθνικά ζητήματα (Σκόπια, Κύπρος, Τουρκία), καθώς και στα ενεργειακά. Από την πλευρά του το Βερολίνο φέρεται να έχει διαμηνύσει στην Αθήνα ότι δεν πρόκειται να γίνει ούτε μία επένδυση (διάβαζε εξαγορά σε ευτελιστικές τιμές των υποδομών, μαρίνες, ξενοδοχεία κλπ) εάν δεν λυθεί οριστικά το ασφαλιστικό με άνω όριο τα 1000 ευρώ στις συντάξεις. Παράλληλα είναι πια σαφές ότι το Βερολίνο επιδιώκει τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, έστω και έμμεσα μέσω ESM. Οι σχεδιασμοί αυτοί  φαίνεται ότι είναι πιο ξεκάθαροι στο εξωτερικό:

1.       Οι Ρώσοι αποσύρονται οριστικά από τις επενδύσεις στην Ελλάδα, καθώς θεωρούν ότι το παιγνίδι είναι σικέ.

2.       Οι Γάλλοι βρήκαν την ευκαιρία να μπουν σφήνα στο Βερολίνο για λόγους εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης, αλλά και για γεωοικονομικούς λόγους.

3.       Στους  ευρωπαϊκούς χρηματο-οικονομικούς κύκλους, «όλοι γελάνε» με την ειρωνεία πως μια «κυβέρνηση της αριστεράς θα τα περάσει όλα», θεωρώντας ότι ο Τσίπρας «έχει δώσει τα ρέστα του».

4.       Ορισμένοι  καλά πληροφορημένοι κύκλοι εκτιμούν πως οι Γερμανοί δεν παρακολουθούν μόνο τις επικοινωνίες της ελληνικής πρεσβείας, αλλά και τα τηλέφωνα των υπουργών.

5.       Δημοσιογραφικοί κύκλοι στην Ευρώπη ερμηνεύουν το γεγονός ότι η Αθήνα δεν κινήθηκε κατά της VW, σε αντίθεση με τη Γαλλία, την Ελβετία και την Ισπανία, ως επιβεβαίωση ότι η κυβέρνηση έχει υποταχθεί στα κελεύσματα του Βερολίνου, αλλά το ίδιο, επισημαίνουν, ισχύει και για τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σημειωτέον ότι πέρα από την γνωστή απάτη, υπάρχει και νεότερη που αφορά στη μεγαλύτερη κατανάλωση βενζίνης από ότι λέει ο κατασκευαστής.

Παράλληλα, η κοινή γνώμη συνειδητοποιεί  έντρομη την επικείμενη «βουλγαροποίηση» της χώρας, αναρωτιέται αν ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, αλλά και οι βουλευτές, έχουν διαβάσει  το νέο μνημόνιο και αντιλαμβάνεται ότι τα επερχόμενα οικονομικά βάρη δεν βγαίνουν  και ότι τα περιβόητα «ισοδύναμα» είτε είναι απάτη, είτε αποκαλύπτουν τον ερασιτεχνισμό της κυβέρνησης. Το παράδειγμα του βοείου κρέατος VS του χοιρινού, που μεταλλάχθηκε σε 23% στην ιδιωτική παιδεία, δεν κατέδειξε μόνο το ευτράπελο του ζητήματος, αλλά ανέδειξε τις ανεπάρκειες της κυβέρνησης και κάτι ακόμη χειρότερο, μια ταξική αντιπαράθεση σε λάθος πεδίο. Στα «ισοδύναμα» μπορεί να χαθεί το μεγάλο πλεονέκτημα της κυβέρνησης της αριστεράς που συνίσταται στο ότι «το παλεύει».

Όμως, δεν κινδυνεύει μόνο με απαξίωση το ευ αγωνίζεσθαι  της κυβέρνησης, αλλά και το ηθικό της πλεονέκτημα έναντι της διαπλοκής και της ληστείας των τραπεζών, καθώς και του δημοσίου χρήματος και πλούτου. Ο νόμος  για τα κανάλια δεν επαρκεί. Η κατάργηση του υπουργείου κατά της διαφθοράς, ερμηνεύεται με την «διαχείριση» των δύο πορισμάτων Νικολούδη (λαθρεμπόριο καυσίμων και θαλασσοδάνεια ΑΤΕ) αφού ο αρμόδιος υπουργός άρχισε ήδη το κούρεμα του δεύτερου φακέλου. Αλγεινή εντύπωση, άλλωστε, προκάλεσε και η αρχειοθέτηση των δανείων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.  

Αν χαθεί και αυτό, δηλαδή το ηθικό πλεονέκτημα, τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για την κυβέρνηση. Οι τεράστιες γκάφες με τον φράκτη στον Έβρο και την γενοκτονία των Ποντίων, όπως και το αλαζονικό λάιφ στάιλ ορισμένων προσώπων της κυβέρνησης υποσκάπτουν την στήριξή της από τον κόσμο. Και βεβαίως, η κοινή γνώμη μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, πληροφορείται όλες τις θεωρίες της συνομωσίας και μοχλεύεται, από το ότι ο Αλέξης Τσίπρας τα είχε βρει με τους Αμερικάνους από την εποχή που επισκέφθηκε το Τέξας  και με την κα Μέρκελ, από την εποχή των μυστικών ραντεβού με τον Άσμουνσεν  ή ακόμη ότι τα νομοσχέδια έρχονται πάλι έτοιμα και απλώς μεταφράζονται στα ελληνικά. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η κυβέρνηση μοιάζει να κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της. Οι υπουργοί «δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα, κρύβονται» μου έλεγε έγκυρος  συνάδελφος, για να διευκρινίσει ένας άλλος πως οι Συριζαίοι «είναι άφιλοι και μάλιστα, χειρότεροι από τον Σαμαρά…».

Έτσι, ο κόσμος της αριστεράς παρακολουθεί αμήχανος και έχει περιπέσει σε πολιτική κατατονία. Οι μη κομματικοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι έξαλλοι με τους φόρους και την διευθέτηση των δανείων. Στις πολιτικές συζητήσεις διαπιστώνεται το αδιέξοδο, καθώς η χώρα δεν διαθέτει προς το παρόν εναλλακτική και συνειδητοποιείται ότι το 33% που κυβερνά είναι πολύ μικρότερο από όσο φαίνεται, δεδομένου ότι αποχή και λευκά/άκυρα ανήλθαν στο 45%. Οι επιχειρήσεις αποχωρούν μαζικά προς Βουλγαρία και Κύπρο… και ο πρωθυπουργός ελπίζει πως θα φτάσει σύντομα στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και στην ρύθμιση του χρέους. Αν αυτά ολοκληρωθούν, τότε, μπορεί να δούμε νέο ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας… αλλά κι αυτό δεν φαίνεται να αποτρέπει την επερχόμενη «βουλγαροποίηση».