Μην αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για σένα

του Μάνου Χωριανόπουλου

Πληθυσμός ή λαός; Ποιο σε εκφράζει περισσότερο; Πού τοποθετείς τον εαυτό σου σε μια έστω παρηκμασμένη κοινωνία και σε ένα πολιτικό σύστημα που σε έχει απογοητεύσει, σε έχει προδώσει, αλλά εξαρτάται από σένα να παραδεχθείς αν έχεις ηττηθεί ή αν έχεις ακόμα ένα γύρο μπροστά σου για να παλέψεις και να αλλάξεις τα δεδομένα;

Ανήκουμε στον πληθυσμό μιας χώρας, αλλά είναι καλύτερο να αποτελούμε κομμάτι του λαού της συμμετέχοντας στα κοινά, ελέγχοντας την εξουσία ή δίνοντάς της εντολή, να είμαστε δηλαδή πέρα από κάτοικοι και ενεργοί πολίτες και μέρος της ιστορίας που γράφεται.

Η απογοήτευση και από τη διάψευση των προσδοκιών της 25ης Ιανουαρίου και από τη διαστρέβλωση της εκπεφρασμένης άποψης του λαού στο δημοψήφισμα, είναι μεγάλη.

Είναι γεγονός ότι μια ολόκληρη γενιά αναγκάστηκε από τη ζωή να πολιτικοποιηθεί, να παλέψει, να βγει στους δρόμους, να συζητήσει για την πολιτική και την οικονομία και να συμμετέχει στα κοινά. Έγινε απότομα, έγινε άγαρμπα, έγινε με πίκρα και πόνο στην εποχή των μνημονίων, αλλά σημασία έχει ότι η πολιτικοποίηση έγινε.

Και αν μέσα στα μνημόνια, οι έχοντες ενδιαφέρον για την πολιτική αυξήθηκαν, ο τρόμος του Ιουλίου, τα Capital Controls, ο πνιγμός της Δημοκρατίας εντός της ΕΕ και η αλλαγή στάσης της ελληνικής κυβέρνησης, έκαναν πολλούς να νομίσουν ότι δεν έχει σημασία να ψηφίζεις και να συμμετέχεις. Ότι η ψήφος του ελληνικού λαού δεν σήμαινε τίποτα.

Δεν είναι έτσι όμως. Μπορεί τώρα να κυριαρχεί η απογοήτευση, αλλά χρόνια μετά θα μνημονεύουμε και τη συμμετοχή και την εμπειρία και την έστω και (βίαιη) ωρίμανση πολλών, που άρχισαν να σκέφτονται πολιτικά.

Οι νέοι άνθρωποι, που ενθουσιάζονται και απογοητεύονται εύκολα, δεν πρέπει να αφήσουν στην άκρη την διάθεσή τους να συμμετέχουν. Δεν πρέπει να αφήσουν σε άλλους να καθορίσουν την επόμενη μέρα χωρίς αυτούς.

Η αποχή, βολεύει κομματικούς στρατούς, που ψηφίζουν οργανωμένα κυνηγώντας στόχους και εξυπηρετώντας συμφέροντα. Βολεύει τους ναζί, που μοιάζουν μεγάλο ψάρι, όσο μικραίνει η λίμνη της συμμετοχής, ενώ στην πραγματικότητα, είναι μια θλιβερή μειοψηφία σε μια κοινωνία, που παρά τις συνθήκες ακραίας λιτότητας, δεν έχασε την ψυχή της.

Ο ενεργός πολίτης, πρέπει να είναι ενεργός καθημερινά. Να μάχεται, να ενημερώνεται, να προσπαθεί να υπερασπίζεται τα λόγια του με τα έργα του και να ψηφίζει όταν καλείται να αποφασίσει για το πού πρέπει να πάει η χώρα. Δεν είναι μόνο δικαίωμά μας η συμμετοχή, είναι υποχρέωσή μας.

Η ιστορία μας, που τόσο συχνά την επικαλούμαστε, είναι γεμάτη από ήττες και απογοητεύσεις. Κάθε φορά συνεχίσαμε και σταθήκαμε όρθιοι. Η εκλογική αναμέτρηση που έρχεται είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για να μην ανταποκριθούμε στην υποχρέωση μας να συμμετέχουμε, λόγω κάποιου είδους "εθνικής μελαγχολίας".

Το να κατέβεις σε έναν αγώνα, δεν σημαίνει ότι θα τον κερδίσεις, αλλά σίγουρα θα κερδίσεις περισσότερα από το να μην συμμετείχες καθόλου.