Ήττα του πολιτικού κόσμου η πολιτική "δολοφονία" Φίλη

του Μάκη Ανδρονόπουλου

Το «συμβόλαιο πολιτικού θανάτου» του Νίκου Φίλη δεν εκθέτει μόνο τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα απέναντι στους ψηφοφόρους της αριστεράς, ούτε μόνο τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο απέναντι στους Έλληνες πολίτες για την ωμή παρέμβασή του στα κοσμικά ζητήματα του κράτους ή μόνο τον Σκάι που φιλοξένησε τον «εκτελεστή» ή τέλος, τον Πάνο Καμμένο και τον σκοτεινό του ρόλο. Εκθέτει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και ιδιαίτερα τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι που δεν κατανόησαν τη σημασία της απλής αναλογικής και την πολέμησαν, δηλαδή κλώτσησαν τη δυνατότητα εκσυγχρονισμού και αναδιάταξης του πολιτικού συστήματος, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει τον πλήρη διαχωρισμό κράτους-Εκκλησίας.  

Τα πράγματα είναι απλά. Η απρόσμενη παρουσία του Καμμένου στην συνάντηση συμφιλίωσης κυβέρνησης – Ιερώνυμου στο Μαξίμου ήταν μάλλον στημένη. Είτε από τον αρχιεπίσκοπο, είτε από το Μαξίμου. Τότε ήταν που ο Καμμένος εμφανίστηκε ως προστάτης-εγγυητής της Εκκλησίας. Στη συνέχεια, ο Ιερώνυμος  έκανε λόγο στον Σκάι περί “πρόθυμων πολιτικών παραγόντων” να ρίξουν την κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι ο Καμμένος, το κόμμα του οποίου καταρρέει δημοσκοπικά και προσπαθεί να βρει στίγμα και ρόλο στο πολιτικό σκηνικό, έκανε τον εκβιασμό του στον πρωθυπουργό και τα κατάφερε, όχι μόνο να φάει τον Φίλη και να εμφανιστεί ως σωτήρας της Εκκλησίας, αλλά και να αυξήσει τα χαρτοφυλάκια του κόμματός του στην κυβέρνηση. Βέβαια, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς το όλον σχέδιο να ήταν συριζαίϊκη επινόηση, αλλά γι΄ αυτό θα αποφανθεί η Ιστορία. Προφανώς, αν οι ΑΝΕΛ μπορούν να πάρουν ψήφους από τη ΝΔ με αυτή την εξέλιξη, θα ήταν ευχής έργον για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πάντως, πρέπει να πούμε ότι όλα αυτά ήταν αναμενόμενα από την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν κατάλαβαν αυτό που κατάλαβε ο Βασ. Λεβέντης. Ότι δηλαδή, αν ψηφιζόταν η απλή αναλογική με 2/3 θα μπορούσε ο Τσίπρας με την πρώτη ευκαιρία να κάνει εκλογές και να φτιάξει μετά κυβέρνηση της κεντροαριστεράς μαζί τους, κάτι που τον εξυπηρετούσε στρατηγικά πολύ, χωρίς να υποκύψει στις ιδέες για οικουμενική κυβέρνηση. Έτσι, θα είχε μεγαλύτερη ευχέρεια κινήσεων για την εκκοσμίκευση και τον εξευρωπαϊσμό του κράτους. Τώρα έχει μεν το μαξιλάρι του Λεβέντη, αλλά αυτό έχει ρίσκο (ειδικά για το εκκλησιαστικό) κι έτσι, υποτάχθηκε στον εκβιασμό του Καμμένου (εκδοχή Φίλη).

Από την πολιτική γκάφα της μη στήριξης της απλής αναλογικής, μπορεί να εξαιρεθεί η Νέα Δημοκρατία γιατί πάντα ήταν ιδεολογικά υπέρ της ενισχυμένης, όμως δεν μπορεί να νίπτει τας χείρας της για την συντήρηση του καθεστώτος επικυριαρχίας της Εκκλησίας στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Για δε τον πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη, η ταύτιση με την επικυριαρχία της Εκκλησίας και η συμπόρευση με την παλαιοδεξιά του αφαιρεί τα όποια χαρακτηριστικά ιδεολογικού εκσυγχρονιστή της παράταξης. 

Η «πολιτική δολοφονία» του Νίκου Φίλη έχει τεράστιες επιπτώσεις στα αποθέματα αριστεροσύνης και ηθικού πλεονεκτήματος που έχουν  απομείνει στον ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνηση Τσίπρα. Όχι μόνο γιατί η «αισιοδοξία της βούλησης» μπορεί να κακοφορμίσει, αλλά γιατί υπονομεύει ευθέως την προοπτική για ένα νέο δημοκρατικότερο και αποτελεσματικότερο σύνταγμα. Το ερώτημα τι αναθεώρηση θα γίνει σε καθεστώς μνημονίου και «παραθεσμικής συμπεριφοράς» του αρχιεπισκόπου υπάρχει στο μυαλό κάθε πολίτη.